From 3097c5dca8eefb186439710f6c228f968fc92cad Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Daphne van Wijngaarden Date: Wed, 16 Oct 2024 16:15:31 +0200 Subject: [PATCH 1/8] Treasury-party draft --- .../publications/en/treasury-party.mdx | 100 ++++++++++++++++++ .../publications/nl/treasury-party.mdx | 94 ++++++++++++++++ 2 files changed, 194 insertions(+) create mode 100644 apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx create mode 100644 apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx diff --git a/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx new file mode 100644 index 00000000..99526fbc --- /dev/null +++ b/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx @@ -0,0 +1,100 @@ +--- +date: "2024-10-16" +title: "Epic Party: The Delft student masquerade of 1903" +author: "Geertje van Achterberg" +image: +toc: true +--- +# Costume, culture and controversy: The Delft student masquerade of 1903 + +In the nineteenth century, Delft students organised masquerades every five years as part of lustrum celebrations. These colourful parades attracted thousands of visitors and were an important part of the celebrations of the Royal Academy, the Delft Student Corps and its relationship with the city of Delft. + +The 1903 masquerade was based on the Imperial Ascent of Nikephoros II Phocas in 963. This spectacle was more than a theatrical performance, it was a large-scale re-enactment of Byzantine opulence with impressive costumes, sets and musical accompaniment. The masquerade was a stage, a symbol that demonstrated the students' grandeur and cultural superiority, as well as its abilities and value to the city of Delft. + +The masquerade consisted of two parades through Delft, with the city being illuminated at night with torches and braziers. Between the parades, visitors could enter the festival grounds to admire costumed characters and music for a fee. The collaboration with artists contributed to an unprecedented focus on authenticity and historical accuracy. Costumes were made of luxurious materials, such as silk from Smyrna and precious stones from Bohemia and Paris. Everything from the decorations of banquet halls to the music was carefully designed to enhance the historical illusion. + +Although the masquerades were initially intended to show students in a more positive light, the event increasingly became an exclusive elite celebration, leading to growing criticism. Changing social attitudes towards this lavish spectacle combined with the outbreak of World War I marked the definitive end of traditional student masquerades. + +## "**Emperor Nikephoros Phocas had insured his jewels and valuables for thirty thousand guilders against burglary and theft**" + +That the celebrations cost the Emperor a pretty penny can be assured. H.R.H. had three expensive costumes; numerous persons, connected to him during the past week, lived at his expense; he was generous in giving tips and gifts and in other ways than this, showed that he did not mind spending more or less. The boat trip he offered cost f 5 per person only for lunch, which for 700 people required an expenditure of f 3500. The Emperor donated f 400 to the mayor of Delft for the benefit of the poor. + +[Leeuwarder Courant, Wednesday 22 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) + +## "**The H. IJ. S. M. transported 14,734 people to the anniversary celebrations in Delft yesterday**" + +A few hours before the procession will cross the city, the streets are already crowded; a foretaste of what it will become when all means of transport from outside will have unloaded their cargo. At the Hague station it was a hustle and bustle the likes of which we rarely saw; people were packed into dense rows from the edge of the platform to the waiting rooms. Trains from the direction of Leiden stopped, but full, packed. Additional trains from The Hague took thousands with them, but this was not noticeable by the crowds on the platform. There was hardly any order at all; there was running and shouting from all sides. The platform for direction Amsterdam was deserted and silent. The commotion lasted until late into the night because before the last train returned to Delft it was already half past two. Transport by steam tram to Delft was also extremely numerous. + +[Nieuwe Amsterdamsche Courant, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +## "**A tip of the dense veil, shrouding the past, will be lifted and a faint gleam of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us**" + +On the 14th of July 1903, the Delftsch Studenten Corps will show how 940 years ago NIKEPHOROS PHOCAS, in solemn circumambulation of incomparable wealth and unforgettable splendour, amidst loud jubilation from all the people, traversed the streets of the ‘city preserved by God’. Five days of festivities will last in his honour. A tip of the dense veil that shrouds the past will be lifted and a faint glimmer of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us. This fact is not without significance! + +By enlisting the help of distinguished men of art and science, by sparing neither effort nor money, the organisers of this festival hope to make this week unforgettable. It has taken a great effort to gather the extensive historical data and to find the way to carry out the plans with dignity: however, the way in which the Commission has been assisted by almost all authorities in the Greek-Byzantine field, throughout Europe, ensured a great result. + +Prof. SCHLUMBERGER (the famous author of ‘Un Empereur byzantin’) rendered great service in assembling the procession through his able advice; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin at the ‘Ecole des Hautes Etudes’ of the Sorbonne in Paris, supplemented the scientific set-up with numerous hints, as did Dr HESSELING, (author of the fine book ‘Byzantium’) who helped to overcome the many difficulties from the start. + +For the costumes in the parade, the original drawings by TH. THOMAS, Sarah Bernardt's illustrator, the same artist who dressed Theodora for her at the time. As we had chosen such a difficult subject that we wanted to have it executed as faithfully as possible to history, it seemed advisable to seek the help of a well-known Dutch artist who was mainly involved in the study and execution of historical costumes. In Mr ANTOON MOLKENBOER in Amsterdam, who for some years now has designed the costumes for the performances of the Amsterdam Wagnervereeniging (Wagner society), we found an excellent artist as well as a tireless historian. The costumes, based on Thomas' drawings, are executed entirely under his skilful and artistic supervision. + +For the performance of the dress, Mr OMONT, Director of the Bibliotheque Nationale in Paris gave us the opportunity to consult the finest existing manuscripts of this period, viz. the famous ‘Psantier 510’, the books of St GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE and ‘Les Homelies du moine Jacques.’ Prof MILLET declared to us the manuscript of SKYLITZÈS (now at Madrid) to supplement the more easily accessible books like SALZENBERG, KONDAKOF, Dr Bock etc. Madame SARAH BERNARDT, who did many Byzantine costume researches for her Theodora, has done us great service, especially by addresses of suppliers, certainly her bijoutier by his help has great share in the wealth of the procession. Madame Sarah's right bracelet, a Byzantine gem of beautiful filigree gold with turquoises, passed into our possession to adorn the Emperor's wrist. + +The character of the procession is twofold: the first is the real Byzantine cachet, which clearly shows Roman influence (the equipment of the emperor's closest retinue, field commanders, etc.), the second is the oriental type, which characterises the foreign envoys and auxiliary troops of the many eastern peoples subjected to Greek rule. For the first element, we have succeeded in finding genuine Byzantine silk and brocade fabrics, which increase the richness of the costumes to the extreme; however precious, and however difficult to obtain, the patterns of the pomegranate, the two-bird motif, the radiating cross, the flaunting peacock, as well as the Basileus and Evangelist motifs, all the rarest and most beautiful fabrics, have been incorporated in the garments. No less neat are the Orientals where Arab silk with Persian raw materials, interspersed with Bulgarian rope-knots and stripe patterns give an aspect as picturesque as it is typical; and where this richness sometimes gives way to plain silk fabrics, the atelier of the ladies VAN VOOREN processed these fragments into true works of art, with motifs of acarthus leaves, birds, deer and lions artfully interwoven, while the garments are heavy with the weight of pearls and precious stones, with which all costumes are artfully decorated. + +For the manufacture of shoes, we repeatedly consulted the collection of the ‘Musée Clungy’; for decorative embroideries, the excavations of the treasure of ANTINOË (Musée Guimet); for the smallbodies, the Louvre Museum, where we also found coins with depictions of weapons, a.o. of the romphaia’ the typical Byzantine axe-knife, cited in all manuscripts as the coat of arms of the Imperial Guard. The richness of the procession is not little enhanced by some fifteen large silk banners, embroidered entirely by hand, the most beautiful of which are: the imperial standard, (depicting the emperor on horseback amidst the four Evangelists), the banner of St George with the dragon, the banner of the radiating cross, etc. etc. + +No less care has been taken with the Throne Room, where many ceremonies will take place. The grand ballroom of the Stads Doelen (the skeleton of our on all front hall) lends itself particularly well to our purpose because of its simple construction and distribution. All flat walls are covered with colourful mosaics, all columns disappear into our much thicker columns, which we build around them, all arches are concealed in our vaults the stage, above the emperor's seat rises an entirely free-standing interior construction of twelve columns supporting a domed vault with balustrades and stairs, panes and modern windows will be transformed into onyx panels with their peculiar green translucency, from the ceiling, a silk velum will rise, around the gas crowns giant showy lights will be made so that nothing of the actual hall will be visible anymore. Although it was not possible to make a faithful copy here of an existing hall (the data left too much unclear), we believe that in our imitation we have come closest to the Purple Hall in the Imperial Palace in Byzantium, following data from various buildings; the Aya Sofia, as well as the San Vitale, the Apollinares church, Theodoric's palace, etc. provided examples for mosaics, capitals, columns, etc., which have been followed as faithfully as possible, which have been followed as faithfully as possible. + +Numerous life-sized figures are depicted in the mosaics, very colourful on dull gold fond, as the Byzantines used to do. In the domed vault above the imperial throne, a larger-than-life figure of Christ with outspread arms in a radiant circle, in a long frieze below that the Virgin on her throne surrounded in the middle by four angels and ten martyrs; below that the porphyry columns, carrying the purple vault of the circumambulation, half-circled around the throne chair. The stage is separated from the rest of the hall by one large and two small arches, supported by six half-metre-thick columns, which carry the front wall of the hall on which Basileus is depicted on his throne surrounded by the four Evangelists and six saints of the family PHOCAS. The side walls of the room are regularly divided into compartments, so that above each of the fourteen columns there is a figure of a Saint, and in the intermediate compartments there is a walking frieze of sheep, moving in the direction of the Christ figure in the dome. In addition to four life-sized Saints, the rear wall has two Archangels with outspread wings at the corners, between which there are twelve medallions with busts of Fathers of the Church. It should be noted here, that the Byzantine school has an exclusively religious character the emperor bears, since all these ecclesiastical figures consider themselves to be one of the twelve apostles: in all paintings and images, this ecclesiastical cachet remains strictly enforced. + +The main entrance is also entirely in the style of the hall. The firm of DOOIJEWAARD in Amsterdam was commissioned to carry out the plans for the hall, panelling, painting and upholstery according to the detailed drawings provided by Mr ANT. MOLKENBOER. + +Great care was also taken with the furniture. Under the domed vault on a three-step elevation stands the imperial throne - a faithful imitation of the famous Chiesa metropolitane in Ravenna, made of gold and ivory, surrounded by six smaller seats in the same spirit for the six highest dignitaries. ELKINGTON in London, modellers at the South Kensington Museum, are responsible for making the casts for the ivory bas relief in the panels. The company v. ERVEN DORENS in Amsterdam took care of the further finishing touches. Roman-style resting benches were placed all around the room, under the heavy colonnades, with tables in the same style: the tablecloths and cushions were hand-embroidered according to the mosaic examples from San Vitale, as were the purple curtains (portieres) draped from column to column; the emperor's monogram plays an important role in these embroideries. + +[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] + +## "**Over the din of people sounds the shouting of programme-sellers, most obviously with fake programmes, worthless things**" + +Delft looks festive. The city blazes in the sun. By half past twelve, the city is very busy. Strangers riding into the city gates in the strangest of carriages, senate carriages with many spectators, especially the Delft one, with four horses ridden by jockeys not off the buckboard, mask parade participants being escorted to the venue. Measures of order have not been taken by the Delft police as far as riding is concerned, or perhaps they have, but in any case they are then not followed. On the narrow canals, queues of carriages from both directions cut openings in the crowds. The city is one big hubbub of all kinds of sounds. The wind, which brings some freshness to the oppressive atmosphere, cannot be appreciated enough, especially for the participants in the parade. + +[Nieuwe Amsterdamsche Courant, Tuesday 14 July 1903, 4 o'clock edition](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +## "**The Delft proletarians gaze childishly-reverently at all this glitter and flare**" + +Weeks in advance we read about the splendour and opulence and sense of art that would become visible at the Delft student parties. Scholars gave their science, artists their talent, actresses gave their jewels; treasures were spent, and many days of diligent labour. To what end? So that a few dozen young people could appear for a few hours or days, decked out in oriental garb. Through the streets and along the canals of a quiet little town, a procession of horsemen and pedestrians in beautiful foreign garments, faithful to all the details of the dress, faithfully imitating the ceremonial of a distant, twilight world, a middle thing between ancient and feudal, eastern and western life. The result: a brief caress of the eyes, a flicker of sensuous beauty. Some of those watching the procession pass by consciously enjoy the harmonious opulence of the costumes, the combinations of never-before-seen colours. These are the civilised, educated spectators. For these, too, what is presented is without deeper meaning and more general significance; their imagination may be touched for a moment, mind and intellect remain dumb and cold. Those unpronounceable names mean nothing to them, that solemn way of doing things seems like a strange comedy to them. The performance, without any connection to their morals, their religion, their history, in short to the meaning of their lives, hangs in the air for them like a flower without a stem; remains a fancy-dress party, a ‘masquerade’. + +And the large crowd of Delft proletarians gaze childishly and respectfully at all this glittering and flaunting, perhaps in dark awe of the one power that provided everything needed for this: art, learning, labour: the power of money. Age-old slavish feelings of submissive admiration for the pomp and stature of those in power awaken in their blood and make them rejoice. And this is the association that the passing procession evokes most clearly in their dull minds: of groping for the pass currency, which will soon be thrown to them by the merry ‘benefactors’ who will be their masters tomorrow. + +No - we are not flat utilitarians. Were it us, a different line of thought I would follow, asking different questions. Questions like: how many families of starving victims could live for months on what one figure in the procession spent on the clothes he may never wear again after these few days? Or: how many of the Amsterdam slums, described by Hermans; or the Rotterdam ones, described by Spiekman, could be replaced by better dwellings; or how many sickly, or rachitic proletarian children could be sent to sea for the cost of the procession? + +Nay: this would be mixing of spheres. Beauty and art hold their rights, even in the vicious, miserable world of capitalism, and what could be more natural than to make them subservient to this manifestation of communal joy in life: the Feast? But that - possessing so much knowledge, so much zeal, so much devotion, so much treasure - a corporation of young men could not present this communal joy of life visibly; that, despite unlimited mental and material means, they could not achieve any other goal than this: to create a short phrase and visual pleasure, that is the questionable thing. More and more, the young people of our universities strive for the utmost accuracy of imitation, refinement and perfection of form in their five-year celebrations, one might say in the case of a work of art. And they have to do this because in this type of display, more and more all connection with the content of life, both of performers and spectators, is lost. In the past, some fact was chosen from national history; the show was still rooted in a national tradition, assumed to be known to all, dear to many. + +Utrecht, I think, broke with this tradition first, when it settled on a subject from the French Middle Ages. And now Delft, these aspiring engineers and technologists, drew to itself from distant centuries a darkly glowing time of form service and rigidity. Was it the seduction of contrasts? Or... the mysterious attraction of a form of civilisation that was very different from modern capitalism, but related to it in this one: rich in phenomena of decadence? + +Not at all times was the Festive Display rootless in the people, incoherent with the content of life. There were times when the joy and zest for life of the community manifested itself in it. So it was, when the self-confident guild brothers entered a Flemish or Dutch town by the thousands to celebrate a Landjuweel, where their [chambers of rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric) competed for days for the palm of art. The allegorical representations of their glittering parades may not have been profound or sophisticated, but for showmen and spectators, what was shown was a piece of life; it related to what moved and occupied them, it depicted feelings understood by all, it spoke a language understood by all. It related to the empty costume of a modern masquerade, just as an Indian martial dance, part of a sacred rite, relates to a minuet performed in 18th-century attire to grace a wedding. In our days, it is only the strident proletariat that achieves something real and sacred in its celebrations. Our May processions and meetings are not only expressions of the common will of the working class, but also of its common joy. But here only the internal inspiration is clean and uplifting; external the like the beauty of dress, long gone in western countries. + +Capitalist civilisation has brought it to its knees. The external life of the proletariat is barren and poor; so are its celebrations, it is too poor to place art and beauty in its service, and the pleasures for its eyes and ears it knows almost only from pernicious surrogates, which are worse than utter lack. In this area too, only after the victory of the working class and the great change in society it will bring, can what is currently separated be reunited. Outward glow and inner warmth, formal beauty and meaningfulness will coincide in the festivities of that society, on whose fulfilment we, in the words of Anatole France, work like the weaver with high warp on his fabric: without seeing it. And the eternal events of nature, the changing of the seasons and their influence on human work and life, will again be understood and celebrated by the Liberated, who consciously carry the kinship of all things in their heads and hearts. And certainly also the dates of our struggles in the world, the memory of events whose greatness we hardly realise as we walk in twilight and seized by many thorny bushes in front of our feet. + +[De Kroniek, Saturday 25 July 1903, Henriette Roland Holst-van der Schalk](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) + +## "**Student is he who exaggerates, who elevates sky-high an idea he likes, who swears at everything that seems ugly to him**" + +I would give something sweet if I could make him, who once studied and has not known the wealth of a student brotherhood, feel all that he lacks. When my words were so passionate, when the soul of my thoughts shone so clearly in these rules, that every student would also wish to be a member of a fraternity. A student is he who enjoys the young, free life, who tries to find the beauty in everything around him, who gets carried away and dares to express his enthusiasm, who, wherever he sees something that bothers him, comes out for it. Student is he who exaggerates, who exalts sky-high an idea he finds beautiful, who swears at everything that seems ugly to him, who exaggerates because he is young and is ashamed of his youth. + +A student is he who tries to learn from everything around him, who draws wisdom from life, who must have been cheated by at least some people he thought were his friends before he knows what friendship is. A student is he who, with his great freedom and independence, feels the obligation to work, to learn in his profession what there is to learn. A student is the one who, enjoying the young glorious life, without harming his morality, realises the responsibility he bears. A corps is the mutual bond that makes being a corps easy. And now I hear many say, perhaps not even the most inveterate opponents of a corps:, - ‘Yes, that's how it should be, but that's not how it is!’ I know that there are lost students who don't feel the burden of being a student, who try to make up for their lack of intellect by snooping, bragging and drinking. But here the fault lies with them, not with the Corps. There are enough young Dutch men among the students, thank God, who can give impetus to their society, who can lead it in a good spirit, who can ground it on sound soil, so that it works for the good. + +I had to get this off my chest before I can give a description of the Delft festivities this week. A warning to those who feel nothing for students or corps, to feel free to ignore these letters. After all, these parties are more than a display for the public. The aim is not only to show off sparkling costumes or to give beautiful concerts. An anniversary celebration wants to bring together all those who studied and made friends during their student days, from all parts of the country, so that they can convince themselves that their corps is flourishing, that the spirit that once animated them still lives on. A lustrum will once more make all friends sing lustily at the top of their lungs the young and lovely ‘Iö Vivat’, that it thunders and rattles and gurgles in one great echo from wall to wall in the Society! Such will be this eleventh anniversary of the Delft Student Corps, I am convinced. Its past justifies this conviction. And should it, unexpectedly, not be so, my letters will honestly report it. I consider it necessary to state this explicitly for those who find my introduction too old-fashioned. + +And now some history, for the public the great day will be next Tuesday, when will take place the Ascension of Nikephoros II Phocas within Byzantium after his coronation as Emperor in 963. In 395 Theodosius, the last autocrat of the great Roman Empire, died. From this moment on, it was split into two, the Western Roman Empire and the Eastern Roman or Byzantine Empire. This last empire increasingly took on the character of the East, the Greek language was elevated to the status of official language. Byzantium flourished. The Catholic Church found zealous followers in most of the powerful empires. The capital was the staple and market of trade between West and East. At the same time, arts and sciences flourished. In 959 Emperor Constantmos Porphyrotgermetos died, having somewhat neglected the reign for his studies. He left the empire to his young wife Theophano and the first minister Bringas. Theophano was a beautiful, gentlewoman who played a major role in the course of history. She married Romanos, who, dying in 963, left two infant sons, Basilios and Contstantinos. In reality, Bringas ruled, who is depicted as a schemer. Theophano tried to find an ally against her too independent first servant Bringas, which she thought she had found in Nikephoros Phocas. + +Popular since 960 for his brilliant campaign against Crete, this general was the army's idol. Upon his return, ovations were brought to him, while he was honoured in the Arena. Then he fought the greatly feared barbarians; with a huge army he fell into Cicily, which he conquered entirely, and victoriously took Alep, where the emir had fled and found refuge. On his return to Byzantium, Nikephoros Phocas learned of the death of Emperor Romanos. The latter left the reigns to two infant sons, under the regency of their mother. The latter was looking for a counterpart to the omnipotence of minister Bringas. And immediately she thought of the great general. She called him to Byzantium where he was received with great enthusiasm by the people in the first half of April 863. Bringas always tried to destroy Nikephoros' power, but he did not succeed, also because the patriarch Folyeuctos helped him. After several attempts to overthrow Nikephoros had failed, Bringas took the last resort. He promised two field commanders, Johannes Tzimiscus and Komanos Gourgen, the command of East and West on the condition that they rendered Nikephoros harmless. + +Bringas, however, set a snare for himself. The field superiors nevertheless went directly to Nikephoros, informing him of the evil plan. This was most probably not out of loyalty, because three years later Tzimiscus himself killed the emperor. They now thought the time had come for Nikephoros himself to press the imperial diadem on his temples. He gave in, also because he passionately loved Theophano. On 3 July he was proclaimed Basil (emperor) at the head of his troops and carried around in triumph on a huge shield with the red boots on his feet. Bringas, however, did not rest, and with his supporters started the war against the new emperor, He was defeated and on the 16th of August 963, Nikephoros Phocas was officially proclaimed emperor and given titles such as Cesar Augustus, autocrat of all Romans. Shortly afterwards, he married Theophano. This entry of 16 August 963 now will be presented on the 14 July at the masquerade to be held. I had to give this dry history in great detail in order to give the names of some of the main characters. Further details about the parade itself and the costumes will of course come after the procession. To tell anything about it now would be immodest, only this: those who had high expectations cannot be disappointed by the splendour. + +This small historical summary is enough to make you realise that the masquerade committee had a lot of work to do before it was able to put together something from this Byzantine era, distinguished by splendour and opulence, and yet so unknown. As far as the historical part was concerned, the commission had a lot of support from Professor Schlumberger in Paris and Dr Hesseling in Leiden. Both testified, after the outline was designed, that the commission had given a faithful historical picture. I appreciate explaining this because it had been published in a section of the daily press that great sins had been committed against the history of the ancient Byzantine Empire, that the costumes had been inexpertly chosen, and more such trifles. However, the tone of these articles suggests, to those only slightly versed in the art of reading between the lines, that the intention was to create a forward mood against this masquerade, for reasons beyond the masquerade, the students and the corps. This is why I thought it desirable to contrast the authority of Byzantium connoisseurs like Mr Schlumberger and Mr Hesseling with that of the vote-catching critic. + +[Algemeen Handelsblad, Saturday 11 July 1903, 4 o'clock edition](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) + +## "**The Emperor has nothing in common with the swaddled brat shown here**" + +We received the advertising plate for the upcoming Delft Student Corps parties. From an artistic point of view it is entirely to be rejected, from a historical one largely. The drawing of the figure is poor and lacks the character of images from the era in which Nikephoros Phocas lived; the ornaments are tasteless and, apart from the two rosettes with crosses, not typically Byzantine and the combination of colours rough and screeching. Then the aforementioned emperor, whom people must surely have wanted to depict, has a beard and nothing in common with the dressed-up brat shown here, and the head ornament worn by the puppet is not good at all. The Byzantine emperors of this period wore a diadem. The only thing not to dislike about this work of art is the cut of the robe, that of the cloak and the figures on it. They have followed the cloak worn by Nicephorus III Botaneiates on the title page of the (written) selection of the works of Saint John Chrynostemus, which is in the Bibliotheque national in Paris. To our regret, we cannot congratulate the Delft festival committee on this work, the subject of which is so eminently suitable to make a brilliant composition, and which offers ample opportunity for the historical knowledge, taste and skill of an artist to excel in a rare way. + +[De Telegraaf, Tuesday 23 June 1903, 4 o'clock edition](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) diff --git a/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx new file mode 100644 index 00000000..f1b262b0 --- /dev/null +++ b/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx @@ -0,0 +1,94 @@ +--- +date: "2024-10-16" +title: "Epic Party: De Delftse studentenmaskerade van 1903" +author: "Geertje van Achterberg" +image: +toc: true +--- +# Kostuum, cultuur en controverse: De Delftse studentenmaskerade van 1903 + +In de negentiende eeuw organiseerden Delftse studenten elke vijf jaar maskerades als onderdeel van de lustrumvieringen. Deze kleurrijke optochten trokken duizenden bezoekers en vormden een belangrijk onderdeel van de vieringen van de Koninklijke Academie, het Delftsch Studenten Corps en de relatie met de stad Delft. + +De maskerade van 1903 was gebaseerd op de Keizerlijke Ommetocht van Nikephoros II Phocas in 963. Dit spektakel was meer dan een theatrale voorstelling, het was een grootschalige herbeleving van Byzantijnse weelde met indrukwekkende kostuums, decors en muzikale omlijsting. De maskerade was een podium, een symbool dat de grandeur en culturele superioriteit van de studenten toonde, evenals diens bekwaamheden en waarde voor de stad Delft. + +De maskerade bestond uit twee optochten door Delft, waarbij de stad 's avonds sfeervol verlicht werd met fakkels en vuurkorven. Tussen de optochten door konden bezoekers tegen betaling het feestterrein betreden om verklede personages en muziek te bewonderen. De medewerking van kunstenaars droeg bij aan een ongekende focus op authenticiteit en historische nauwkeurigheid. Kostuums werden gemaakt van luxe materialen, zoals zijde uit Smyrna en edelstenen uit Bohemen en Parijs. Alles, van de versieringen van feestzalen tot de muziek, was zorgvuldig ontworpen om de historische illusie te versterken. + +Hoewel de maskerades aanvankelijk bedoeld waren om studenten in een positiever daglicht te stellen, werd het evenement steeds meer een exclusief elite feest, wat leidde tot groeiende kritiek. De veranderende maatschappelijke opvattingen over dit uitbundige spektakel in combinatie met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betekende het definitieve einde van de traditionele studentenmaskerades. + +## "**Keizer Nikephoros Phocas had zyne juweelen en kostbaarheden voor dertigduizend gulden verzekerd tegen inbraak en diefstal**" + +Dat de feesten den Keizer een aardigen duit hebben gekost, daarvan kan men verzekerd zyn. Z. K. H. had drie kostbare costuums; tal van personen, gedurende de afgelopen week aan hem verbonden, leefden te zijnen koste ;hy was mild in het geven van fooien en giften en ook op andere wyze dan hierdoor, toonde hy op wat meer of minder uitgaven niet te zien. Zoo kostte de boottocht, door hem aangeboden alleen aan lunchen f 5 per persoon, hetgeen voor 700 personen eene uitgaaf van f 3500 vordert. De Keizer heeft aan den burgemeester van Delft f 400 geschonken ten bate voor de algemeene armen. + +[Leeuwarder Courant, woensdag 22 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) + +## "**De H. IJ. S. M. vervoerde gisteren naar de lustrumfeesten te Delft 14.734 personen**" + +Het is thans, eenige uren voordat de stoet de Stad zal doorkruisen, reeds vol langs de straten; een voorproefje voor wat het worden zal wanneer alle verkeersmiddelen van buiten hun lading zullen gelost hebben. Aan het Haagsche station was het een gedrang en volte als wij zelden zagen; de menschen stonden van den perronrand tot de wachtkamers opeengepakt in dichte rijen. Treinen van de richting Leiden hielden stil, doch vol, stampvol. Extra treinen van Den Haag vertrekkende, namen duizenden mee, doch merkbaar aan de volte op het perron was dit niet. Ordemaatregelen werden bijna niet genomen; het was een geloop en geroep van alle kanten. Het perron voor richting-Amsterdam was verlaten en stil. De drukte duurde tot laat in den nacht want eer de laatste trein in Delft terugkwam was het reeds half drie. Ook het vervoer met de stoomtram naar Delft was buitengewoon talrijk. + +[Nieuwe Amsterdamsche Courant, dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +## "**Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen**" + +Op den 14en Juli 1903 zal in 't klein worden vertoond hoe 940 jaar geleden NIKEPHOROS PHOCAS, in plechtige ommetocht van onvergelijkelijke weelde en onvergetelijke pracht onder luide jubel van heel 't volk, de straten doortrok der „door God bewaarde stad." Vijf dagen lang zullen de feesten duren ter zijner eer. Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen. Dit feit is niet zonder beteekenis! + +Door de hulp in te roepen van mannen van naam op 't gebied van kunst en wetenschappen, door moeite noch geld te ontzien, hopen de voorbereiders van dit feest deze week onvergetelijk te maken. Het heeft een groote arbeid gekost de veelomvattende historische gegevens bijeen te krijgen en den weg te vinden de plannen waardig te doen uitvoeren: echter de wijze waarop de Commissie door bijna alle autoriteiten op Grieksch-Byzantijnsch gebied, door gansch Europa, is bijgestaan, waarborgden een mooi resultaat. + +Prof. SCHLUMBERGER (de beroemde schrijver van "Un Empereur byzantin") bewees door zijn kundigen raad grooten dienst bij het in elkaar zetten van den stoet; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin aan de „Ecole des Hautes Etudes" der Sorbonne te Parijs, vulde de wetenschappelijke opzet aan door tal van wenken, evenals Dr. HESSELING, (schrijver van het fraaie boek Byzantium") die van den beginne af hielp de vele moeilijkheden overwinnen. + +Voor de costumes in den optocht zijn gevolgd de oorspronkelijke teekeningen van TH. THOMAS, teekenaar van Sarah Bernardt, dezelfde kunstenaar die indertijd Theodora voor haar aankleedde. Waar wij onze keuze hadden laten vallen op een zoo moeilijk onderwerp dat wij het in alle finesses zoo getrouw mogelijk naar de historie wilden doen uitvoeren, kwam het ons raadzaam voor de hulp van een welbekend Nederlandsch kunstenaar in te roepen, die zich voornamelijk bezighield met de studie en doen uitvoeren van geschiedkundige costuums. In de heer ANTOON MOLKENBOER te Amsterdam, die reeds sedert eenige jaren, onder meer de costuums ontworpen heeft voor de uitvoeringen der Amsterdamsche Wagnervereeniging, vonden wij naast een onvermoeibare geschiedvorscher een uitmuntend kunstenaar. De uitvoering der costuums geschiedt dan ook, aan de hand der teekeningen van Thomas, geheel en al onder zijn kundig en artistiek toezicht. + +Voor de uitvoering der kleedij stelde de heer OMONT, Directeur van de Bibliotheque Nationale te Parijs ons in de gelegenheid te raadplegen de mooist bestaande manuscripten uit dit tijdvak, n.l. het beroemde „Psantier 510", de boeken van St. GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE en „Les Homelies du moine Jacques." Prof. MILLET verklaarde ons het manuscript van SKYLITZÈS (thans te Madrid) om de gemakkelijker bereikbare boeken als SALZENBERG, KONDAKOF, Dr. Bock enz. aan te vullen. Madame SARAH BERNARDT, die voor haar Theodora vele Byzantijnsche costuum-onderzoekingen deed, heeft ons, vooral door adressen van leveranciers, grooten dienst bewezen, zeker heeft haar bijoutier door zijn hulp groot aandeel in de rijkdom van den stoet. Madame Sarah's rechter armband, een Byzantijnsch kleinood van prachtig filigraan-goud met turkoisen, ging in ons bezit over om 's Keizers pols te sieren. + +Het karakter van den stoet is tweeledig: le ziet men het echt Byzantijnsch cachet, dat duidelijk Romeinschen invloed verraadt (de uitrusting van 's Keizers naaste gevolg, veldheeren enz.) 2e het oostersche type, dat kenmerkt de vreemde gezanten en hulpbenden der vele oostersche volken aan het grieksche gezag onderworpen. Voor het eerste element is het ons gelukt de echte Byzantijnsche zijde en brocaatstoffen terug te vinden, die den rijkdom der costuums tot het uiterste opvoert; hoe kostbaar, en hoe moeilijk te verkrijgen ook, de patronen van den granaatappel, het twee-vogel-motief, het stralen-uitzendend kruis, de pronkende pauw, zoowel als de Basileus- en Evangelisten- motieven, alle de zeldzaamste en prachtigste weefsels, zijn in de kleedij verwerkt. Niet minder verzorgd zijn de oosterlingen waar Arabische zijde met Perzische grondstoffen, afgewisseld door Bulgaarsche touw-knoopwerken en streeppatronen een even schilderachtig als typisch aspect geven; en waar deze rijkdom soms plaats maakt voor effen zijden stoffen, daar verwerkte het atelier der dames VAN VOOREN deze fragmenten tot ware kunstnaaldwerken, met motieven van acarthusbladen, vogels, herten en leeuwen kunstig dooreengewerkt, terwijl de kleedij zwaar is van het gewicht van paarlen en edelgesteenten, waarmee alle costumes kunstig zijn versierd. + +Voor de vervaardiging der schoenen raadpleegden wij herhaalde malen de collectie van het „Musée Clungy"; voor decoratieve borduursels de opgravingen van den schat van ANTINOË (Musée Guimet) voor de kleinodieën het Louvre-Museum, waar wij ook vonden munten met afbeeldingen van wapens, o. a. van de romphaia" het typische Byzantijnsche bijl-mes, dat in alle manuscripten als het wapen der Keizerlijke garde wordt geciteerd. + +De rijkdom van den stoet wordt niet weinig verhoogd door een vijftiental groote zijden vaandels, geheel uit de hand geborduurd, waarvan de mooiste zijn: de keizerlijke standaard, (voorstelling van den keizer te paard te midden der vier Evangelisten), het vaandel van St. George met den draak, het vaandel van het stralen-uitzendend kruis enz. enz. + +Niet minder zorg is besteed aan de Troon-zaal, waar vele plechtigheden zullen plaats vinden. De groote feestzaal van de Stads Doelen (het geraamte van onze op alle voorzaal) leent zich door zijne eenvoudige constructie en distributie al bijzonder tot ons doel. Alle vlakke wanden worden bekleed met kleurige mozaïken, alle kolommen verdwijnen in onze veel dikkere zuilen, die wij er om heen bouwen, alle bogen gaan schuil in onze gewelven het podium, boven des keizer's zetel verrijst een geheel vrij-staande binnenbouw van twaalf kolommen die een koepelgewelf dragen met balustrades en trappen, ruiten en moderne ramen worden herschapen in onyx-plaatjes met hunne eigenaardige groene doorschijn, van af de zoldering, welft een zijden velum, om de gaskronen worden gemaakt reusachtige pronklampen zoodat van de eigenlijke zaal niets meer zal zijn te zien. Ofschoon het niet mogelijk was een getrouwe copie hier te maken van een bestaande zaal (de gegevens lieten te veel onduidelijks) zoo meenen wij toch in onze imitatie, het dichtst te zijn bij de Purperen zaal in het keizerlijk Paleis te Byzantium, wij volgden gegevens uit verschillende bouwwerken; de Aya Sofia, zoowel als de San Vitale, de Apollinares- kerk, 't paleis van Theodorik enz. gaven voorbeelden voor mozaïken, kapiteelen, zuilen enz., die zoo getrouw mogelijk gevolgd zijn. Talrijke levensgroote figuren zijn in de mozaïken afgebeeld, zeer kleurrijk op dof-gouden fond, gelijk de Byzantijnen plachten te doen. In het koepelgewelf boven den keizerlijken troon een meer dan levensgroote Christus-figuur met uitgespreide armen in een stralen-cirkel, in een lange fries daaronder de H. Maagd op haar troon in 't midden omgeven door vier Engelen en tien martelaren; daaronder de porfieren- zuilen, dragend het purperen gewelf van den ommegang, half-cirkelig om den troonstoel. Het podium wordt van het overige zaal gedeelte gescheiden door één groote en twee kleine bogen, gesteund door zes half-meter-dikke kolommen, die dragen den voorsten zaalwand waarop is afgebeeld de Basileus op zijn troon omgeven door de vier Evangelisten en zes Heiligen uit het geslacht PHOCAS. De zijwanden der zaal zijn regelmatig verdeeld in vakken, zoodat boven elke der veertien kolommen een Heiligen-figuur komt, en in de tusschen-vakken een loopend fries van schaapjes, die zich bewegen in de richting van de Christus- figuur in het koepelgewelf. De achterwand draagt behalve vier levensgroote Heiligen, op de hoeken twee Aartsengelen met uitgespreide vleugels, waartusschen twaalf medaillons met busten van Kerkvaders. Het zij hier opgemerkt, dat de Byzantijnsche school een uitsluitend religeus karakter de keizer draagt, van daar al deze kerkelijke figuren zelf beschouwt zich als een der twaalf apostelen: in alle schilderijen en afbeeldingen blijft dit kerkelijk cachet streng doorgevoerd. + +Ook de hoofd-entree wordt geheel in de stijl van de zaal weergegeven. De firma DOOIJEWAARD te Amsterdam werd belast met de uitvoering der zaalplannen, betimmering, beschildering en bekleeding volgens de verstrekte detailteekeningen van den Heer ANT. MOLKENBOER. + +Aan de meubels is ook groote zorg besteed. Onder het koepelgewelf op een drie treden-verhooging staat de keizer- lijke troon - een geheel getrouwe imitatie van de beroemde Chiesa metropolitane te Ravenna, die uit goud en ivoor vervaardigd is, daaromheen zes kleinere zetels in den zelfden geest, voor de zes hoogste waardigheid-bekleeders. De firma ELKINGTON te Londen, de modelleurs van het South- Kensington-museum belasten zich met het maken ter plaatse der afgietsels voor de ivoor-bas relief in de paneelen. De firma v. ERVEN DORENS te Amsterdam droeg zorg voor de verdere afwerking. Rondom de geheele zaal, onder de zware kolonnaden worden Romeinsche rustbanken aangebracht, waarvoor tafels in den zelfden stijl: de tafelkleeden en kussens zijn uit de hand geborduurd volgens de mozaiken- voorbeelden van de San Vitale, evenals de purperen gordijnen (portieres) die van kolom tot kolom gedrapeerd worden, het monogram van den keizer speelt in deze borduursels een groote rol. + +[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] + +## "**Over het geroezemoes van menschen** **klinkt het geschreeuw van program-verkoopers,** **meest natuurlijk met namaak-programma's,** **waardelooze dingen**" + +Delft ziet er feestelijk uit. De stad blakert in de zon. Tegen halfeen is het een zeer druk gerij in de stad. Vreemdelingen die in de vreemdsoortigste karossen de stadspoorten binnenrijden, senaatskoetsen met veel bekijks, vooral het Delftsche, met vier paarden door jockeys niet van den bok bereden, maskarade-deelnemers die zich laten brengen naar de plaats van opstelling. Maatregelen van orde zijn door de Delftsche politie niet getroffen wat het rijden aangaat, of misschien wel getroffen, doch in elk geval worden zij dan niet opgevolgd. Op de smalle grachten rijden files van koetsen uit beide richtingen openingen snijdend in de menschenmassa's. De stad is één groote roezemoes van allerlei geluiden. De wind, die wat frischheid aanbrengt in de zo drukkende atmospheer, is niet genoeg te waardeeren, vooral voor de deelnemers aan den optocht. + +[Nieuwe Amsterdamsche Courant, editie van 4 uur, dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +## "**De Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan**" + +Weken vooruit hebben wij gelezen over de pracht en weelde en kunstzin die zichtbaar worden zou op de Delftsche studenten-feesten. Geleerden gaven hun wetenschap, kunstenaars hun talent, tooneelspeelsters stonden hun juweelen af; schatten werden besteed, en vele dagen vlijtigen arbeid. Waartoe? Opdat eenige dozijnen jongelieden eenige uren of dagenlang konden verschijnen, in oostersch gewaad uitgedost. Door de straten en langs de grachten van een stil stadje trekt een stoet van ruiters en voetgangers in schoone vreemde kleedij, getrouw zijn alle détails der kleeding, getrouw wordt het ceremonieel nagebootst van een verre, schemerachtige wereld, een middending tusschen antiek en feodaal, oostersch en westersch leven. Het resultaat: een korte streeling der oogen, een flikkering van zinnen-schoon. Van hen die den stoet zien langs trekken, genieten enkelen bewust de harmonieuze weelde der kostuums, de kombinaties van nooitvermoede kleuren. Dit zijn de beschaafde, de ontwikkelde toeschouwers. Ook voor deze is het voorgestelde zonder dieper zin en algemeener beteekenis; hun verbeelding wordt misschien even geraakt, gemoed en verstand blijven stom en koud. Die onuitspreekbare namen zeggen hun niets, die plechtige wijze-van-doen lijkt hun een zonderlinge komedie. De voorstelling, zonder eenig verband met hun zeden, hun godsdienst, hun geschiedenis, kortom met den i n h o u d hunner levens, hangt voor hen in de lucht als een bloem zonder stengel; blijft een verkleedpartij, een „maskerade.” + +En de groote menigte der Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan, met donker ontzag misschien voor de ééne macht die al wat hiertoe noodig was: kunstzin, geleerdheid, arbeid, verschafte: de macht van ’t geld. Eeuwenoude slaafsche gevoelens van onderdanige bewondering voor den praal en de statie der machthebbers ontwaken in hun bloed en doen hen juichen. En dit is de associatie die de voorbijtrekkende stoet het klaarst in hun doffen geest tevoorschijn roept: van gegrabbel naar de pasmunt, die hun zoo straks zal worden toegeworpen door de vroolijke „weldoeners”, die morgen hun meesters zullen zijn. + +Neen — wij zijn geen platte utilitariërs. Waren wij het, een andere gedachtegang zou ik volgen, andere vragen stellen. Vragen als: hoeveel gezinnen van hongerende slachtoffers zouden maandenlang kunnen leven van wat één figuur van den stoet uitgaf voor de kleedij, die hij na deze enkele dagen wellicht nooit meer zal dragen? Of: hoeveel van de Amsterdamsche krotten, die Hermans; of van de Rotterdamsche, die Spiekman beschreef, zouden door betere woningen zijn te vervangen; of hoeveel ziekelijke, of rachitische proletariërs-kinderen naar zee te sturen voor de kosten van den stoet? Neen: dit zou vermenging van sferen zijn. Schoonheid en kunst houden hun rechten, ook in de vooze, ellendige wereld van het kapitalisme, en wat is natuurlijker dan ze dienstbaar te maken aan deze manifestatie van gemeenschappelijke levensvreugde: het Feest? Maar dat — beschikkend over zóóveel kennis, zóóveel ijver, zóóveel toewijding, zóóveel schatten — een korporatie van jonge mannen niet vermocht, deze gemeenschappelijke levensvreugde zichtbaar voor te stellen; dat zij, ondanks onbeperkte geestelijke en stoffelijke middelen, geen ander doel kónden bereiken dan dit: een korte zinnenstreeling en oogenlust te scheppen, dat is het bedenkelijke. Meer en meer streven de jongelieden onzer universiteiten bij hun vijfjaarsche feestelijke vertooningen naar uiterste nauwkeurigheid van nabootsing, naar verfijning en volkomenheid in den vorm, zou men zeggen waar het een kunstwerk gold. En dit moeten zij doen omdat bij deze vertooning meer en meer alle verband met den inhoud-des-levens, zoowel van voorstellers als toeschouwers, verloren gaat. Vroeger werd eenig feit uit de vaderlandsche geschiedenis gekozen; het schouwspel wortelde nog in een nationale traditie, aan allen verondersteld bekend te zijn, aan velen dierbaar. Utrecht, meen ik, brak met deze traditie het eerst, toen het zijn keus vestigde op een onderwerp uit de Fransche middeleeuwen. En nu trok Delft, trokken deze aanstaande ingenieurs en technologen, tot zich uit verre eeuwen een duister-gloeienden tijd van vormendienst en verstarring. Was het de bekoring der kontrasten? Of... de geheimzinnige aantrekkingskracht eener van de modernkapitalistische wél zeer afwijkende vorm van beschaving, maar haar verwant in dit eene: rijk aan verschijnselen van dekadentie te zijn? + +Niet tenallentijde stond de Feestelijke Vertooning wortelloos in het volk, onsamenhangend met den inhoud-des-levens. Er zijn tijdperken geweest dat in haar de levenslust en levensvreugd der gemeenschap zich manifesteerde. Zoo was het, als de zelfbewuste gildebroeders ter viering van een [Landjuweel](https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01265.php) bij duizenden een Vlaamsche of Hollandsche stad binnentrokken, waar hunne kamers van retorica in dagenlangen wedstrijd kwamen dingen naar den palm der kunst. De allegorische voorstellingen hunner glanzende optochten waren misschien niet diepzinnig of verfijnd, maar voor vertooners en toeschouwers was het vertoonde een stuk leven; het hield verband met wat hen bewoog en bezighield, het verbeeldde gevoelens door allen begrepen, het sprak een taal door allen verstaan. Het verhield zich tot de leege verkleedpartij eener moderne maskerade, als een Indiaansche krijgsdans, onderdeel van heiligen ritus, zich verhoudt tot een in 18de-eeuwsche kleeren ter opluistering van een bruiloft opgevoerden menuet. In onze dagen is het alleen het strjjdend proletariaat dat in zijn feesten iets reëels en heiligs bereikt. Onze Meioptochten en meetings zijn niet alleen uitingen van den gemeenschappelijken wil der arbeidersklasse, maar ook van haar gemeenschappelijke vreugde. Maar hier is alleen de inwendige bezieling schoon en verheffend; uiterlijke de evenals de schoonheid van kleederdracht, in westersche landen sinds lang verdwenen. De kapitalistische beschaving heeft haar om hals gebracht. Kaal en pover is het uitwendig leven van het proletariaat; zoo ook zijn feesten, het is te arm kunst en schoonheid in zijn dienst te stellen en de genietingen voor oogen en ooren kent het haast alleen van verderfelijke surrogaten, die erger zijn dan volslagen gemis. + +Ook op dit gebied kan eerst, na de overwinning der arbeidersklasse en de groote verandering in de maatschappij die zij brengen zal, wat thans gescheiden is weer vereend worden. Uiterlijke glans en innerlijke warmte, vormschoonheid en zinrijkheid zullen samenvallen in de feesten dier samenleving, aan wier verwezelijking wij, naar een woord van Anatole France, werken als de wever met hooge scheerlijst aan zijn weefsel: zonder het te zien. Dan zal het Feest zich in waarheid verheffen op den grondslag van gemeenschappelijk en vrijwillig ondernomen arbeid En de eeuwige gebeurtenissen in de natuur, de wisseling der seizoenen en den invloed daarvan op den arbeid en het leven der menschen, zullen weer verstaan en gevierd worden door de Bevrijden, die de verwantschap van alle dingen bewust dragen in hoofd en hart. En zeker ook de herinneringsdata van onze worsteling in de wereld, de heugenis aan gebeurtenissen waarvan wij gaand in schemering en in beslag genomen door veel doornig struikgewas voor onze voeten, de grootheid nauwelijks ten volle beseffen. + +[De Kroniek, zaterdag 25 juli 1903, Henriette Roland Holst-van der Schalk](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) + +## "**Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt**" + +Ik zou wel wat liefs willen geven, wanneer ik hem, die eens studeerde en niet gekend heft de weelde van een studenten-broederhand, kon doen gevoelen al wat hij miste. Wanneer mijn woorden zoo vlamden van geestdrift, waaneer de ziel van mijn gedachten zoo duidelijk blonk uit deze regelen, dat ieder die student is, tevens lid zou wenschen te zijn van een corps. Student dat is hij die geniet van het jonge, vrije leven, die in alles wat er om hem is en leeft, tracht te vinden het mooie, die in geestdrift raakt en deze durft te uiten, die waar hij iets ziet dat hem hindert, rond hiervoor uitkomt. Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt, die overdrijft omdat hij jong is en zich met zijn jongheid schaamt. Student is hij, die tracht te leeren uit alles om zich been, die levenswijsheid put, die minstens door eenige menschen, die hij zijn vrienden achtte, moet bedrogen zijn voor hij weet wat vriendschap is. Student is hij, die hij dit alles, bij zijn groote vrijheid en onafhankelijkheid, gevoelt de verplichting die op hem rust om te werken, om in zijn vak te leeren wat te leeren is. Student is hij, die, genietend van het jonge heerlijke leven, zonder schade te doen aan zijn moraliteit, beseft de verantwoordelijkheid, welke hij draagt. Een corps is de onderlinge band, die het -zijn, aldus opgevat, gemakkelijk maakt. En nu hoor ik velen zeggen, misschien nog niet eens de verstokste tegenstanders van een corps:, — “Ja, zoo moest het wezen, maar zoo is het niet!" , Ik weet dat er verdwaalden zijn, die niet voelen de lasten van het student-zijn, die trachten door snoeven, grootspreken en vóéldrinken goed te maken, wat zij te kort komen aan intellect. Maar hier ligt de schuld aan hèn, niet aan het Corps. Er zijn genoeg jonge Hollandsche mannen onder de studeerende Goddank, die een stuwing kunnen geven aan hun vereeniging, haar leiden kunnen in goeden geest, die haar grondvesten kunnen op gezonden bodem, zoodat zij ten zegen werkt. + +Dit moest mij van het hart, voor ik deze week een beschrijving kan geven van de Delftsche feesten. Een waarschuwing voor hen, die niets voor studenten of corps gevoelen, om gerust deze brieven te negeeren, + +Deze feesten toch zijn meer dan een vertooning voor het publiek. De bedoeling is niet alléén om schitterende costuums te laten zien om mooie concerten te doen hooren. Een lustrumfeest wil allen die gestudeerd hebben, en vriendschapsbanden sloten tijdens hun studententijd, samenbrengen uit alle deelen van het land, opdat zij zich kunnen overtuigen dat hun corps bloeit, dat de geest, die eens hèn bezielde, nog voortleeft. Een lustrum wil nog eens alle vrienden lustig laten zingen uit volle borst het jonge, heerlijke „Iö Vivat", dat het op de Sociëteit dondert en ratelt en klatert in één groote echo van muur tot muur! Zóó zal deze elfde lustrum van het Delftsche Studentencorps zijn, ik ben ervan overtuigd. Zijn verleden rechtvaardigt deze overtuiging. En mocht het, onverhoopt, niet zoo zijn, mijne brieven zullen het eerlijk melden. Dit acht ik noodig uitdrukkelijk te verklaren voor hen, die mijn inleiding te oud-studentikoos vinden. + +En thans wat geschiedenis, voor het publiek zal de groote dag zijn, Dinsdag a.s., wanneer plaats zal hebben de Ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzantium na zijne kroning tot Keizer in 963. In 395 stierf Theodosius, de laatste alleenheerscher van het groote Romeinsche rijk. Van dit oogenblik af werd het in tweeën gesplitst, het West-Romeinsche en het Oost-Romeinsche of Byzantijnsche rijk. Dit laatste rijk nam meer en meer 't karakter van het Oosten, de Grieksche taal werd tot ambtstaal verheven. Byzantium kwam tot grooten bloei. De katholieke kerk vond in de meeste der machtige keijzers ijverige aanhangers. De hoofdstad was de stapelplaats en markt van den handel tusschen Westen en Oosten. Terzelfder tijd bloeiden kunsten, en wetenschappen. In 959 stierf keizer Constantmos Porphyrotgermetos, die de regeering eenigszins verwaarloosd had voor zijne studiën. Hij liet het rijk over aan zijn jonge vrouw Theophano en den eersten minister Bringas. Theophano was een beeldschoone, heerschzuchtige vrouw, die een groote rol speelde in de verdere geschiedenis. Zij huwde met Romanos, die, in 963 overleden, twee onmondige zonen naliet, Basilios en Contstantinos. In werkelijkheid regeerde Bringas, die afgeschilderd wordt als een intrigant. Theophano trachtte een bondgenoot te vinden tegen haar te zelfstandigen eersten dienaar Bringas, en deze meende zij gevonden te hebben in Nikephoros Phocas. Deze veldheer was sinds 960 populair, om zijn schitterenden veldtocht tegen Kreta, hij was de afgod van het leger. Bij zijn terugkomst werden hem ovaties gebracht, terwijl hij in de Arena gehuldigd werd. Daarna bevocht hij de zeer gevreesde barbaren; met een enorm leger viel hij in Cicilië, dat hij geheel veroverde, en zegevierend nam hij Alep, waar de emir gevlucht was en een schuilplaats vond. Op zijn terugtocht naar Byzantium vernam Nikephoros Phocas den dood van keizer Romanos. Deze liet de regeering over aan twee onmondige zonen, onder regentschap van hun moeder. Deze zag uit naar een tegenhanger voor de almacht van minister Bringas. En dadelijk weer dacht zij aan den grooten veldheer. Zij riep hem naar Byzantium waar hij in de eerste helft van April 863 met groote geestdrift door het volk ontvangen werd. Bringas trachtte steeds de macht van Nikephoros te vernietigen, wat hem echter niet gelukte, ook door de hulp die de patriarch Folyeuctos den veldheer bood. Nadat eenige pogingen om Nikephoros ten onder te brengen mislukt waren, nam Bringas het laatste middel te baat. Hij beloofde twee veldoversten, Johannes Tzimiscus en Komanos Gourgen het bevelhebberschap over 't Oosten en Westen op voorwaarde dat zij Nikephoros onschadelijk maakten. Bringas spande echter een strik voor zichzelf. De veldoversten toch gingen rechtstreeks naar Nikephoros, en brachten hem op de hoogte van het booze plan. (Dit is hoogstwaarschijnlijk niet uit loyaliteit, want drie jaren later vermoordde Tzimiscus zelf den keizer. Zij achtten thans den tijd gekomen dat Nikephoros zelf het keizerlijk diadeem op de slapen drukte. Deze gaf toe, ook omdat hij Theophano vurig liefhad. Den 3en Juli werd hij aan het hoofd van zijn troepen tot Basilius (keizer) uitgeroepen en op een reusachtig schild met de roode laarzen aan de voeten in triomf rondgedragen. Bringas echter rustte niet, en begon met zijn aanhangers den oorlog tegen den nieuwen keizer, Hij werd verslagen en den 16en Augustus + +963 werd Nikephoros Phocas officieel uitgeroepen tot keizer en bekleed met titels, als Cesar Augustus, autocrator aller Romeinen. Kort daarna huwde hij met Theophano. Deze intocht van 16 Augustus 963 nu zal den 14en Juli voorgesteld worden op de te houden maskerade. Vrij uitvoerig moest ik deze droge geschiedenis geven, om tevens in de gelegenheid te zijn de namen te geven van eenige hoofdpersonen. Verdere bijzonderheden omtrent den stoet zelf en de costumes komen natuurlijk na den ommegang. Thans reeds er iets van mee te deelen, zou onbescheiden zijn, alleen slechts dit, dat de pracht zelfs niet tegen kan vallen, hun die hooggespannen verwachtingen hadden. + +Deze kleine geschiedkundige opsomming is voldoende om te doen beseffen dat de maskerade- commissie zeer veel werk gehad heeft, voor zij in staat was iets saam te stellen uit dit Byzantynsche tijdperk, dat zich onderscheidde door praal en weelde, en toch zoo onbekend is. Veel steun had de commissie, wat het historisch deel betreft, aan prof. dr. Schlumberger te Parijs en dr. Hesseling te Leiden. Beiden getuigden, nadat het schema ontworpen was, dat de commissie een trouw historisch beeld gegeven had. Ik stel er prijs op dit te verklaren, omdat in een deel der dagbladpers gepubliceerd was, dat groote zonden begaan waren tegen de geschiedenis van het oude Byzantijnsche rijk, dat de costuums onoordeelkundig gekozen waren, en meer van zulke kleinigheden. De toon echter dezer artikelen doet vermoeden, voor wie slechts eenigszins ingewijd is in de kunst van het lezen tusschen de regels, dat de bedoeling was vooruit stemming te maken tegen deze maskerade, om redenen buiten de maskerade, de studenten en het corps om. Daarom vond ik het gewenscht de autoriteit van Byzantium-kenners als de heeren Schlumberger en Hesseling te stellen tegenover die van den stemmingmakenden criticus. + +[Algemeen Handelsblad, zaterdag 11 juli 1903, editie van 4 uur](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) + +## "**De keizer heeft niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond**" + +Wij ontvingen de reclameplaat voor de aanstaande feesten van het Delftsch studentencorps. Zij is uit een artistiek oogpunt geheel, uit een historisch grootendeels, te verwerpen. De teekening van het figuur is slecht en mist het karakter der afbeeldingen uit het tijdperk waarin Nikephoros Phocas leefde; de ornamenten zijn smakeloos en op de twee rosetten met kruisen na niet typisch Byzantijnsch en de combinatie van kleuren ruw en krijschend. Dan heeft gemelde keizer, dien men toch zeker zal hebben willen voorstellen, een baard en niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond en deugt het hoofdsieraad, dat de pop draagt in 't geheel niet. De Byzantijnsche keizers uit deze periode droegen een diadeem. Het eenige wat er aan dit gewrocht niet valt te misprijzen is de snit van het kleed, die van den mantel en de figuren op desen. Zij zijn gevolgd naar den mantel, dien Nicephorus III Botaneiates draagt op het titelblad van de (geschreven) keur der werken van den H. Johannes Chrynostemus, die zich in de Bibliotheque national te Parijs bevindt. Tot onze spijt kunnen wij de Delftsche feestcommissie geen geluk wenschen met dit werk, waarvan het onderwerp toch zoo bij uitstek geschikt is om een schitterende compositie te maken, en gelegenheid te over biedt aan de historische kennis, den smaak en de vaardigheid van een teekenaar om op zeldzame wijze uit te blinken. + +[De Telegraaf, 4 uur editie, dinsdag 23 juni 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) From 2c3aad5a6b70ac507b1604642f5dd6b3d72bcef1 Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Daphne van Wijngaarden Date: Thu, 17 Oct 2024 09:05:23 +0200 Subject: [PATCH 2/8] Aanpassingen aan treasury-party --- .../publications/en/treasury-party.mdx | 98 +++++++++++-------- .../publications/nl/treasury-party.mdx | 86 ++++++++-------- 2 files changed, 101 insertions(+), 83 deletions(-) diff --git a/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx index 99526fbc..13b1e5a3 100644 --- a/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx +++ b/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx @@ -7,6 +7,8 @@ toc: true --- # Costume, culture and controversy: The Delft student masquerade of 1903 + +## 1 In the nineteenth century, Delft students organised masquerades every five years as part of lustrum celebrations. These colourful parades attracted thousands of visitors and were an important part of the celebrations of the Royal Academy, the Delft Student Corps and its relationship with the city of Delft. The 1903 masquerade was based on the Imperial Ascent of Nikephoros II Phocas in 963. This spectacle was more than a theatrical performance, it was a large-scale re-enactment of Byzantine opulence with impressive costumes, sets and musical accompaniment. The masquerade was a stage, a symbol that demonstrated the students' grandeur and cultural superiority, as well as its abilities and value to the city of Delft. @@ -15,86 +17,96 @@ The masquerade consisted of two parades through Delft, with the city being illum Although the masquerades were initially intended to show students in a more positive light, the event increasingly became an exclusive elite celebration, leading to growing criticism. Changing social attitudes towards this lavish spectacle combined with the outbreak of World War I marked the definitive end of traditional student masquerades. -## "**Emperor Nikephoros Phocas had insured his jewels and valuables for thirty thousand guilders against burglary and theft**" +The text below are all (translated) quotes from various articles about the 1903 Delft student masquerade. +## 2 +[Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten, *Leeuwarder Courant*, Wednesday 22 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) -That the celebrations cost the Emperor a pretty penny can be assured. H.R.H. had three expensive costumes; numerous persons, connected to him during the past week, lived at his expense; he was generous in giving tips and gifts and in other ways than this, showed that he did not mind spending more or less. The boat trip he offered cost f 5 per person only for lunch, which for 700 people required an expenditure of f 3500. The Emperor donated f 400 to the mayor of Delft for the benefit of the poor. +***Emperor Nikephoros Phocas had insured his jewels and valuables for thirty thousand guilders against burglary and theft*** -[Leeuwarder Courant, Wednesday 22 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) +*That the celebrations cost the Emperor a pretty penny can be assured. H.R.H. had three expensive costumes; numerous persons, connected to him during the past week, lived at his expense; he was generous in giving tips and gifts and in other ways than this, showed that he did not mind spending more or less. The boat trip he offered cost f 5 per person only for lunch, which for 700 people required an expenditure of f 3500. The Emperor donated f 400 to the mayor of Delft for the benefit of the poor.* -## "**The H. IJ. S. M. transported 14,734 people to the anniversary celebrations in Delft yesterday**" +## 3 +[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant*, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -A few hours before the procession will cross the city, the streets are already crowded; a foretaste of what it will become when all means of transport from outside will have unloaded their cargo. At the Hague station it was a hustle and bustle the likes of which we rarely saw; people were packed into dense rows from the edge of the platform to the waiting rooms. Trains from the direction of Leiden stopped, but full, packed. Additional trains from The Hague took thousands with them, but this was not noticeable by the crowds on the platform. There was hardly any order at all; there was running and shouting from all sides. The platform for direction Amsterdam was deserted and silent. The commotion lasted until late into the night because before the last train returned to Delft it was already half past two. Transport by steam tram to Delft was also extremely numerous. +***The H. IJ. S. M. transported 14,734 people to the anniversary celebrations in Delft yesterday*** -[Nieuwe Amsterdamsche Courant, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -## "**A tip of the dense veil, shrouding the past, will be lifted and a faint gleam of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us**" +*A few hours before the procession will cross the city, the streets are already crowded; a foretaste of what it will become when all means of transport from outside will have unloaded their cargo. At the Hague station it was a hustle and bustle the likes of which we rarely saw; people were packed into dense rows from the edge of the platform to the waiting rooms. Trains from the direction of Leiden stopped, but full, packed. Additional trains from The Hague took thousands with them, but this was not noticeable by the crowds on the platform. There was hardly any order at all; there was running and shouting from all sides. The platform for direction Amsterdam was deserted and silent. The commotion lasted until late into the night because before the last train returned to Delft it was already half past two. Transport by steam tram to Delft was also extremely numerous.* -On the 14th of July 1903, the Delftsch Studenten Corps will show how 940 years ago NIKEPHOROS PHOCAS, in solemn circumambulation of incomparable wealth and unforgettable splendour, amidst loud jubilation from all the people, traversed the streets of the ‘city preserved by God’. Five days of festivities will last in his honour. A tip of the dense veil that shrouds the past will be lifted and a faint glimmer of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us. This fact is not without significance! +## 4 +[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] -By enlisting the help of distinguished men of art and science, by sparing neither effort nor money, the organisers of this festival hope to make this week unforgettable. It has taken a great effort to gather the extensive historical data and to find the way to carry out the plans with dignity: however, the way in which the Commission has been assisted by almost all authorities in the Greek-Byzantine field, throughout Europe, ensured a great result. +***A tip of the dense veil, shrouding the past, will be lifted and a faint gleam of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us*** -Prof. SCHLUMBERGER (the famous author of ‘Un Empereur byzantin’) rendered great service in assembling the procession through his able advice; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin at the ‘Ecole des Hautes Etudes’ of the Sorbonne in Paris, supplemented the scientific set-up with numerous hints, as did Dr HESSELING, (author of the fine book ‘Byzantium’) who helped to overcome the many difficulties from the start. +*On the 14th of July 1903, the Delftsch Studenten Corps will show how 940 years ago NIKEPHOROS PHOCAS, in solemn circumambulation of incomparable wealth and unforgettable splendour, amidst loud jubilation from all the people, traversed the streets of the ‘city preserved by God’. Five days of festivities will last in his honour. A tip of the dense veil that shrouds the past will be lifted and a faint glimmer of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us. This fact is not without significance!* -For the costumes in the parade, the original drawings by TH. THOMAS, Sarah Bernardt's illustrator, the same artist who dressed Theodora for her at the time. As we had chosen such a difficult subject that we wanted to have it executed as faithfully as possible to history, it seemed advisable to seek the help of a well-known Dutch artist who was mainly involved in the study and execution of historical costumes. In Mr ANTOON MOLKENBOER in Amsterdam, who for some years now has designed the costumes for the performances of the Amsterdam Wagnervereeniging (Wagner society), we found an excellent artist as well as a tireless historian. The costumes, based on Thomas' drawings, are executed entirely under his skilful and artistic supervision. +*By enlisting the help of distinguished men of art and science, by sparing neither effort nor money, the organisers of this festival hope to make this week unforgettable. It has taken a great effort to gather the extensive historical data and to find the way to carry out the plans with dignity: however, the way in which the Commission has been assisted by almost all authorities in the Greek-Byzantine field, throughout Europe, ensured a great result.* -For the performance of the dress, Mr OMONT, Director of the Bibliotheque Nationale in Paris gave us the opportunity to consult the finest existing manuscripts of this period, viz. the famous ‘Psantier 510’, the books of St GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE and ‘Les Homelies du moine Jacques.’ Prof MILLET declared to us the manuscript of SKYLITZÈS (now at Madrid) to supplement the more easily accessible books like SALZENBERG, KONDAKOF, Dr Bock etc. Madame SARAH BERNARDT, who did many Byzantine costume researches for her Theodora, has done us great service, especially by addresses of suppliers, certainly her bijoutier by his help has great share in the wealth of the procession. Madame Sarah's right bracelet, a Byzantine gem of beautiful filigree gold with turquoises, passed into our possession to adorn the Emperor's wrist. +*Prof. SCHLUMBERGER (the famous author of ‘Un Empereur byzantin’) rendered great service in assembling the procession through his able advice; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin at the ‘Ecole des Hautes Etudes’ of the Sorbonne in Paris, supplemented the scientific set-up with numerous hints, as did Dr HESSELING, (author of the fine book ‘Byzantium’) who helped to overcome the many difficulties from the start.* -The character of the procession is twofold: the first is the real Byzantine cachet, which clearly shows Roman influence (the equipment of the emperor's closest retinue, field commanders, etc.), the second is the oriental type, which characterises the foreign envoys and auxiliary troops of the many eastern peoples subjected to Greek rule. For the first element, we have succeeded in finding genuine Byzantine silk and brocade fabrics, which increase the richness of the costumes to the extreme; however precious, and however difficult to obtain, the patterns of the pomegranate, the two-bird motif, the radiating cross, the flaunting peacock, as well as the Basileus and Evangelist motifs, all the rarest and most beautiful fabrics, have been incorporated in the garments. No less neat are the Orientals where Arab silk with Persian raw materials, interspersed with Bulgarian rope-knots and stripe patterns give an aspect as picturesque as it is typical; and where this richness sometimes gives way to plain silk fabrics, the atelier of the ladies VAN VOOREN processed these fragments into true works of art, with motifs of acarthus leaves, birds, deer and lions artfully interwoven, while the garments are heavy with the weight of pearls and precious stones, with which all costumes are artfully decorated. +*For the costumes in the parade, the original drawings by TH. THOMAS, Sarah Bernardt's illustrator, the same artist who dressed Theodora for her at the time. As we had chosen such a difficult subject that we wanted to have it executed as faithfully as possible to history, it seemed advisable to seek the help of a well-known Dutch artist who was mainly involved in the study and execution of historical costumes. In Mr ANTOON MOLKENBOER in Amsterdam, who for some years now has designed the costumes for the performances of the Amsterdam Wagnervereeniging (Wagner society), we found an excellent artist as well as a tireless historian. The costumes, based on Thomas' drawings, are executed entirely under his skilful and artistic supervision.* -For the manufacture of shoes, we repeatedly consulted the collection of the ‘Musée Clungy’; for decorative embroideries, the excavations of the treasure of ANTINOË (Musée Guimet); for the smallbodies, the Louvre Museum, where we also found coins with depictions of weapons, a.o. of the romphaia’ the typical Byzantine axe-knife, cited in all manuscripts as the coat of arms of the Imperial Guard. The richness of the procession is not little enhanced by some fifteen large silk banners, embroidered entirely by hand, the most beautiful of which are: the imperial standard, (depicting the emperor on horseback amidst the four Evangelists), the banner of St George with the dragon, the banner of the radiating cross, etc. etc. +*For the performance of the dress, Mr OMONT, Director of the Bibliotheque Nationale in Paris gave us the opportunity to consult the finest existing manuscripts of this period, viz. the famous ‘Psantier 510’, the books of St GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE and ‘Les Homelies du moine Jacques.’ Prof MILLET declared to us the manuscript of SKYLITZÈS (now at Madrid) to supplement the more easily accessible books like SALZENBERG, KONDAKOF, Dr Bock etc. Madame SARAH BERNARDT, who did many Byzantine costume researches for her Theodora, has done us great service, especially by addresses of suppliers, certainly her bijoutier by his help has great share in the wealth of the procession. Madame Sarah's right bracelet, a Byzantine gem of beautiful filigree gold with turquoises, passed into our possession to adorn the Emperor's wrist.* -No less care has been taken with the Throne Room, where many ceremonies will take place. The grand ballroom of the Stads Doelen (the skeleton of our on all front hall) lends itself particularly well to our purpose because of its simple construction and distribution. All flat walls are covered with colourful mosaics, all columns disappear into our much thicker columns, which we build around them, all arches are concealed in our vaults the stage, above the emperor's seat rises an entirely free-standing interior construction of twelve columns supporting a domed vault with balustrades and stairs, panes and modern windows will be transformed into onyx panels with their peculiar green translucency, from the ceiling, a silk velum will rise, around the gas crowns giant showy lights will be made so that nothing of the actual hall will be visible anymore. Although it was not possible to make a faithful copy here of an existing hall (the data left too much unclear), we believe that in our imitation we have come closest to the Purple Hall in the Imperial Palace in Byzantium, following data from various buildings; the Aya Sofia, as well as the San Vitale, the Apollinares church, Theodoric's palace, etc. provided examples for mosaics, capitals, columns, etc., which have been followed as faithfully as possible, which have been followed as faithfully as possible. +*The character of the procession is twofold: the first is the real Byzantine cachet, which clearly shows Roman influence (the equipment of the emperor's closest retinue, field commanders, etc.), the second is the oriental type, which characterises the foreign envoys and auxiliary troops of the many eastern peoples subjected to Greek rule. For the first element, we have succeeded in finding genuine Byzantine silk and brocade fabrics, which increase the richness of the costumes to the extreme; however precious, and however difficult to obtain, the patterns of the pomegranate, the two-bird motif, the radiating cross, the flaunting peacock, as well as the Basileus and Evangelist motifs, all the rarest and most beautiful fabrics, have been incorporated in the garments. No less neat are the Orientals where Arab silk with Persian raw materials, interspersed with Bulgarian rope-knots and stripe patterns give an aspect as picturesque as it is typical; and where this richness sometimes gives way to plain silk fabrics, the atelier of the ladies VAN VOOREN processed these fragments into true works of art, with motifs of acarthus leaves, birds, deer and lions artfully interwoven, while the garments are heavy with the weight of pearls and precious stones, with which all costumes are artfully decorated.* -Numerous life-sized figures are depicted in the mosaics, very colourful on dull gold fond, as the Byzantines used to do. In the domed vault above the imperial throne, a larger-than-life figure of Christ with outspread arms in a radiant circle, in a long frieze below that the Virgin on her throne surrounded in the middle by four angels and ten martyrs; below that the porphyry columns, carrying the purple vault of the circumambulation, half-circled around the throne chair. The stage is separated from the rest of the hall by one large and two small arches, supported by six half-metre-thick columns, which carry the front wall of the hall on which Basileus is depicted on his throne surrounded by the four Evangelists and six saints of the family PHOCAS. The side walls of the room are regularly divided into compartments, so that above each of the fourteen columns there is a figure of a Saint, and in the intermediate compartments there is a walking frieze of sheep, moving in the direction of the Christ figure in the dome. In addition to four life-sized Saints, the rear wall has two Archangels with outspread wings at the corners, between which there are twelve medallions with busts of Fathers of the Church. It should be noted here, that the Byzantine school has an exclusively religious character the emperor bears, since all these ecclesiastical figures consider themselves to be one of the twelve apostles: in all paintings and images, this ecclesiastical cachet remains strictly enforced. +*For the manufacture of shoes, we repeatedly consulted the collection of the ‘Musée Clungy’; for decorative embroideries, the excavations of the treasure of ANTINOË (Musée Guimet); for the smallbodies, the Louvre Museum, where we also found coins with depictions of weapons, a.o. of the romphaia’ the typical Byzantine axe-knife, cited in all manuscripts as the coat of arms of the Imperial Guard. The richness of the procession is not little enhanced by some fifteen large silk banners, embroidered entirely by hand, the most beautiful of which are: the imperial standard, (depicting the emperor on horseback amidst the four Evangelists), the banner of St George with the dragon, the banner of the radiating cross, etc. etc.* -The main entrance is also entirely in the style of the hall. The firm of DOOIJEWAARD in Amsterdam was commissioned to carry out the plans for the hall, panelling, painting and upholstery according to the detailed drawings provided by Mr ANT. MOLKENBOER. +*No less care has been taken with the Throne Room, where many ceremonies will take place. The grand ballroom of the Stads Doelen (the skeleton of our on all front hall) lends itself particularly well to our purpose because of its simple construction and distribution. All flat walls are covered with colourful mosaics, all columns disappear into our much thicker columns, which we build around them, all arches are concealed in our vaults the stage, above the emperor's seat rises an entirely free-standing interior construction of twelve columns supporting a domed vault with balustrades and stairs, panes and modern windows will be transformed into onyx panels with their peculiar green translucency, from the ceiling, a silk velum will rise, around the gas crowns giant showy lights will be made so that nothing of the actual hall will be visible anymore. Although it was not possible to make a faithful copy here of an existing hall (the data left too much unclear), we believe that in our imitation we have come closest to the Purple Hall in the Imperial Palace in Byzantium, following data from various buildings; the Aya Sofia, as well as the San Vitale, the Apollinares church, Theodoric's palace, etc. provided examples for mosaics, capitals, columns, etc., which have been followed as faithfully as possible, which have been followed as faithfully as possible.* -Great care was also taken with the furniture. Under the domed vault on a three-step elevation stands the imperial throne - a faithful imitation of the famous Chiesa metropolitane in Ravenna, made of gold and ivory, surrounded by six smaller seats in the same spirit for the six highest dignitaries. ELKINGTON in London, modellers at the South Kensington Museum, are responsible for making the casts for the ivory bas relief in the panels. The company v. ERVEN DORENS in Amsterdam took care of the further finishing touches. Roman-style resting benches were placed all around the room, under the heavy colonnades, with tables in the same style: the tablecloths and cushions were hand-embroidered according to the mosaic examples from San Vitale, as were the purple curtains (portieres) draped from column to column; the emperor's monogram plays an important role in these embroideries. +*Numerous life-sized figures are depicted in the mosaics, very colourful on dull gold fond, as the Byzantines used to do. In the domed vault above the imperial throne, a larger-than-life figure of Christ with outspread arms in a radiant circle, in a long frieze below that the Virgin on her throne surrounded in the middle by four angels and ten martyrs; below that the porphyry columns, carrying the purple vault of the circumambulation, half-circled around the throne chair. The stage is separated from the rest of the hall by one large and two small arches, supported by six half-metre-thick columns, which carry the front wall of the hall on which Basileus is depicted on his throne surrounded by the four Evangelists and six saints of the family PHOCAS. The side walls of the room are regularly divided into compartments, so that above each of the fourteen columns there is a figure of a Saint, and in the intermediate compartments there is a walking frieze of sheep, moving in the direction of the Christ figure in the dome. In addition to four life-sized Saints, the rear wall has two Archangels with outspread wings at the corners, between which there are twelve medallions with busts of Fathers of the Church. It should be noted here, that the Byzantine school has an exclusively religious character the emperor bears, since all these ecclesiastical figures consider themselves to be one of the twelve apostles: in all paintings and images, this ecclesiastical cachet remains strictly enforced.* -[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] +*The main entrance is also entirely in the style of the hall. The firm of DOOIJEWAARD in Amsterdam was commissioned to carry out the plans for the hall, panelling, painting and upholstery according to the detailed drawings provided by Mr ANT. MOLKENBOER.* + +*Great care was also taken with the furniture. Under the domed vault on a three-step elevation stands the imperial throne - a faithful imitation of the famous Chiesa metropolitane in Ravenna, made of gold and ivory, surrounded by six smaller seats in the same spirit for the six highest dignitaries. ELKINGTON in London, modellers at the South Kensington Museum, are responsible for making the casts for the ivory bas relief in the panels. The company v. ERVEN DORENS in Amsterdam took care of the further finishing touches. Roman-style resting benches were placed all around the room, under the heavy colonnades, with tables in the same style: the tablecloths and cushions were hand-embroidered according to the mosaic examples from San Vitale, as were the purple curtains (portieres) draped from column to column; the emperor's monogram plays an important role in these embroideries.* + +## 5 +[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant*, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -## "**Over the din of people sounds the shouting of programme-sellers, most obviously with fake programmes, worthless things**" +***Over the din of people sounds the shouting of programme-sellers, most obviously with fake programmes, worthless things*** -Delft looks festive. The city blazes in the sun. By half past twelve, the city is very busy. Strangers riding into the city gates in the strangest of carriages, senate carriages with many spectators, especially the Delft one, with four horses ridden by jockeys not off the buckboard, mask parade participants being escorted to the venue. Measures of order have not been taken by the Delft police as far as riding is concerned, or perhaps they have, but in any case they are then not followed. On the narrow canals, queues of carriages from both directions cut openings in the crowds. The city is one big hubbub of all kinds of sounds. The wind, which brings some freshness to the oppressive atmosphere, cannot be appreciated enough, especially for the participants in the parade. +*Delft looks festive. The city blazes in the sun. By half past twelve, the city is very busy. Strangers riding into the city gates in the strangest of carriages, senate carriages with many spectators, especially the Delft one, with four horses ridden by jockeys not off the buckboard, mask parade participants being escorted to the venue. Measures of order have not been taken by the Delft police as far as riding is concerned, or perhaps they have, but in any case they are then not followed. On the narrow canals, queues of carriages from both directions cut openings in the crowds. The city is one big hubbub of all kinds of sounds. The wind, which brings some freshness to the oppressive atmosphere, cannot be appreciated enough, especially for the participants in the parade.* -[Nieuwe Amsterdamsche Courant, Tuesday 14 July 1903, 4 o'clock edition](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -## "**The Delft proletarians gaze childishly-reverently at all this glitter and flare**" +## 6 +[Henriette Roland Holst-van der Schalk, Over Feesten, *De Kroniek*, Saturday 25 July 1903 ](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) -Weeks in advance we read about the splendour and opulence and sense of art that would become visible at the Delft student parties. Scholars gave their science, artists their talent, actresses gave their jewels; treasures were spent, and many days of diligent labour. To what end? So that a few dozen young people could appear for a few hours or days, decked out in oriental garb. Through the streets and along the canals of a quiet little town, a procession of horsemen and pedestrians in beautiful foreign garments, faithful to all the details of the dress, faithfully imitating the ceremonial of a distant, twilight world, a middle thing between ancient and feudal, eastern and western life. The result: a brief caress of the eyes, a flicker of sensuous beauty. Some of those watching the procession pass by consciously enjoy the harmonious opulence of the costumes, the combinations of never-before-seen colours. These are the civilised, educated spectators. For these, too, what is presented is without deeper meaning and more general significance; their imagination may be touched for a moment, mind and intellect remain dumb and cold. Those unpronounceable names mean nothing to them, that solemn way of doing things seems like a strange comedy to them. The performance, without any connection to their morals, their religion, their history, in short to the meaning of their lives, hangs in the air for them like a flower without a stem; remains a fancy-dress party, a ‘masquerade’. +***The Delft proletarians gaze childishly-reverently at all this glitter and flare*** -And the large crowd of Delft proletarians gaze childishly and respectfully at all this glittering and flaunting, perhaps in dark awe of the one power that provided everything needed for this: art, learning, labour: the power of money. Age-old slavish feelings of submissive admiration for the pomp and stature of those in power awaken in their blood and make them rejoice. And this is the association that the passing procession evokes most clearly in their dull minds: of groping for the pass currency, which will soon be thrown to them by the merry ‘benefactors’ who will be their masters tomorrow. +*Weeks in advance we read about the splendour and opulence and sense of art that would become visible at the Delft student parties. Scholars gave their science, artists their talent, actresses gave their jewels; treasures were spent, and many days of diligent labour. To what end? So that a few dozen young people could appear for a few hours or days, decked out in oriental garb. Through the streets and along the canals of a quiet little town, a procession of horsemen and pedestrians in beautiful foreign garments, faithful to all the details of the dress, faithfully imitating the ceremonial of a distant, twilight world, a middle thing between ancient and feudal, eastern and western life. The result: a brief caress of the eyes, a flicker of sensuous beauty. Some of those watching the procession pass by consciously enjoy the harmonious opulence of the costumes, the combinations of never-before-seen colours. These are the civilised, educated spectators. For these, too, what is presented is without deeper meaning and more general significance; their imagination may be touched for a moment, mind and intellect remain dumb and cold. Those unpronounceable names mean nothing to them, that solemn way of doing things seems like a strange comedy to them. The performance, without any connection to their morals, their religion, their history, in short to the meaning of their lives, hangs in the air for them like a flower without a stem; remains a fancy-dress party, a ‘masquerade’.* -No - we are not flat utilitarians. Were it us, a different line of thought I would follow, asking different questions. Questions like: how many families of starving victims could live for months on what one figure in the procession spent on the clothes he may never wear again after these few days? Or: how many of the Amsterdam slums, described by Hermans; or the Rotterdam ones, described by Spiekman, could be replaced by better dwellings; or how many sickly, or rachitic proletarian children could be sent to sea for the cost of the procession? +*And the large crowd of Delft proletarians gaze childishly and respectfully at all this glittering and flaunting, perhaps in dark awe of the one power that provided everything needed for this: art, learning, labour: the power of money. Age-old slavish feelings of submissive admiration for the pomp and stature of those in power awaken in their blood and make them rejoice. And this is the association that the passing procession evokes most clearly in their dull minds: of groping for the pass currency, which will soon be thrown to them by the merry ‘benefactors’ who will be their masters tomorrow.* -Nay: this would be mixing of spheres. Beauty and art hold their rights, even in the vicious, miserable world of capitalism, and what could be more natural than to make them subservient to this manifestation of communal joy in life: the Feast? But that - possessing so much knowledge, so much zeal, so much devotion, so much treasure - a corporation of young men could not present this communal joy of life visibly; that, despite unlimited mental and material means, they could not achieve any other goal than this: to create a short phrase and visual pleasure, that is the questionable thing. More and more, the young people of our universities strive for the utmost accuracy of imitation, refinement and perfection of form in their five-year celebrations, one might say in the case of a work of art. And they have to do this because in this type of display, more and more all connection with the content of life, both of performers and spectators, is lost. In the past, some fact was chosen from national history; the show was still rooted in a national tradition, assumed to be known to all, dear to many. +*No - we are not flat utilitarians. Were it us, a different line of thought I would follow, asking different questions. Questions like: how many families of starving victims could live for months on what one figure in the procession spent on the clothes he may never wear again after these few days? Or: how many of the Amsterdam slums, described by Hermans; or the Rotterdam ones, described by Spiekman, could be replaced by better dwellings; or how many sickly, or rachitic proletarian children could be sent to sea for the cost of the procession?* -Utrecht, I think, broke with this tradition first, when it settled on a subject from the French Middle Ages. And now Delft, these aspiring engineers and technologists, drew to itself from distant centuries a darkly glowing time of form service and rigidity. Was it the seduction of contrasts? Or... the mysterious attraction of a form of civilisation that was very different from modern capitalism, but related to it in this one: rich in phenomena of decadence? +*Nay: this would be mixing of spheres. Beauty and art hold their rights, even in the vicious, miserable world of capitalism, and what could be more natural than to make them subservient to this manifestation of communal joy in life: the Feast? But that - possessing so much knowledge, so much zeal, so much devotion, so much treasure - a corporation of young men could not present this communal joy of life visibly; that, despite unlimited mental and material means, they could not achieve any other goal than this: to create a short phrase and visual pleasure, that is the questionable thing. More and more, the young people of our universities strive for the utmost accuracy of imitation, refinement and perfection of form in their five-year celebrations, one might say in the case of a work of art. And they have to do this because in this type of display, more and more all connection with the content of life, both of performers and spectators, is lost. In the past, some fact was chosen from national history; the show was still rooted in a national tradition, assumed to be known to all, dear to many.* -Not at all times was the Festive Display rootless in the people, incoherent with the content of life. There were times when the joy and zest for life of the community manifested itself in it. So it was, when the self-confident guild brothers entered a Flemish or Dutch town by the thousands to celebrate a Landjuweel, where their [chambers of rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric) competed for days for the palm of art. The allegorical representations of their glittering parades may not have been profound or sophisticated, but for showmen and spectators, what was shown was a piece of life; it related to what moved and occupied them, it depicted feelings understood by all, it spoke a language understood by all. It related to the empty costume of a modern masquerade, just as an Indian martial dance, part of a sacred rite, relates to a minuet performed in 18th-century attire to grace a wedding. In our days, it is only the strident proletariat that achieves something real and sacred in its celebrations. Our May processions and meetings are not only expressions of the common will of the working class, but also of its common joy. But here only the internal inspiration is clean and uplifting; external the like the beauty of dress, long gone in western countries. +*Utrecht, I think, broke with this tradition first, when it settled on a subject from the French Middle Ages. And now Delft, these aspiring engineers and technologists, drew to itself from distant centuries a darkly glowing time of form service and rigidity. Was it the seduction of contrasts? Or... the mysterious attraction of a form of civilisation that was very different from modern capitalism, but related to it in this one: rich in phenomena of decadence?* -Capitalist civilisation has brought it to its knees. The external life of the proletariat is barren and poor; so are its celebrations, it is too poor to place art and beauty in its service, and the pleasures for its eyes and ears it knows almost only from pernicious surrogates, which are worse than utter lack. In this area too, only after the victory of the working class and the great change in society it will bring, can what is currently separated be reunited. Outward glow and inner warmth, formal beauty and meaningfulness will coincide in the festivities of that society, on whose fulfilment we, in the words of Anatole France, work like the weaver with high warp on his fabric: without seeing it. And the eternal events of nature, the changing of the seasons and their influence on human work and life, will again be understood and celebrated by the Liberated, who consciously carry the kinship of all things in their heads and hearts. And certainly also the dates of our struggles in the world, the memory of events whose greatness we hardly realise as we walk in twilight and seized by many thorny bushes in front of our feet. +*Not at all times was the Festive Display rootless in the people, incoherent with the content of life. There were times when the joy and zest for life of the community manifested itself in it. So it was, when the self-confident guild brothers entered a Flemish or Dutch town by the thousands to celebrate a Landjuweel, where their [chambers of rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric) competed for days for the palm of art. The allegorical representations of their glittering parades may not have been profound or sophisticated, but for showmen and spectators, what was shown was a piece of life; it related to what moved and occupied them, it depicted feelings understood by all, it spoke a language understood by all. It related to the empty costume of a modern masquerade, just as an Indian martial dance, part of a sacred rite, relates to a minuet performed in 18th-century attire to grace a wedding. In our days, it is only the strident proletariat that achieves something real and sacred in its celebrations. Our May processions and meetings are not only expressions of the common will of the working class, but also of its common joy. But here only the internal inspiration is clean and uplifting; external the like the beauty of dress, long gone in western countries.* -[De Kroniek, Saturday 25 July 1903, Henriette Roland Holst-van der Schalk](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) +*Capitalist civilisation has brought it to its knees. The external life of the proletariat is barren and poor; so are its celebrations, it is too poor to place art and beauty in its service, and the pleasures for its eyes and ears it knows almost only from pernicious surrogates, which are worse than utter lack. In this area too, only after the victory of the working class and the great change in society it will bring, can what is currently separated be reunited. Outward glow and inner warmth, formal beauty and meaningfulness will coincide in the festivities of that society, on whose fulfilment we, in the words of Anatole France, work like the weaver with high warp on his fabric: without seeing it. And the eternal events of nature, the changing of the seasons and their influence on human work and life, will again be understood and celebrated by the Liberated, who consciously carry the kinship of all things in their heads and hearts. And certainly also the dates of our struggles in the world, the memory of events whose greatness we hardly realise as we walk in twilight and seized by many thorny bushes in front of our feet.* -## "**Student is he who exaggerates, who elevates sky-high an idea he likes, who swears at everything that seems ugly to him**" +## 7 +[De Delftsche Lustrumfeesten I, *Algemeen Handelsblad*, Saturday 11 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) -I would give something sweet if I could make him, who once studied and has not known the wealth of a student brotherhood, feel all that he lacks. When my words were so passionate, when the soul of my thoughts shone so clearly in these rules, that every student would also wish to be a member of a fraternity. A student is he who enjoys the young, free life, who tries to find the beauty in everything around him, who gets carried away and dares to express his enthusiasm, who, wherever he sees something that bothers him, comes out for it. Student is he who exaggerates, who exalts sky-high an idea he finds beautiful, who swears at everything that seems ugly to him, who exaggerates because he is young and is ashamed of his youth. +***Student is he who exaggerates, who elevates sky-high an idea he likes, who swears at everything that seems ugly to him*** -A student is he who tries to learn from everything around him, who draws wisdom from life, who must have been cheated by at least some people he thought were his friends before he knows what friendship is. A student is he who, with his great freedom and independence, feels the obligation to work, to learn in his profession what there is to learn. A student is the one who, enjoying the young glorious life, without harming his morality, realises the responsibility he bears. A corps is the mutual bond that makes being a corps easy. And now I hear many say, perhaps not even the most inveterate opponents of a corps:, - ‘Yes, that's how it should be, but that's not how it is!’ I know that there are lost students who don't feel the burden of being a student, who try to make up for their lack of intellect by snooping, bragging and drinking. But here the fault lies with them, not with the Corps. There are enough young Dutch men among the students, thank God, who can give impetus to their society, who can lead it in a good spirit, who can ground it on sound soil, so that it works for the good. +*I would give something sweet if I could make him, who once studied and has not known the wealth of a student brotherhood, feel all that he lacks. When my words were so passionate, when the soul of my thoughts shone so clearly in these rules, that every student would also wish to be a member of a fraternity. A student is he who enjoys the young, free life, who tries to find the beauty in everything around him, who gets carried away and dares to express his enthusiasm, who, wherever he sees something that bothers him, comes out for it. Student is he who exaggerates, who exalts sky-high an idea he finds beautiful, who swears at everything that seems ugly to him, who exaggerates because he is young and is ashamed of his youth.* -I had to get this off my chest before I can give a description of the Delft festivities this week. A warning to those who feel nothing for students or corps, to feel free to ignore these letters. After all, these parties are more than a display for the public. The aim is not only to show off sparkling costumes or to give beautiful concerts. An anniversary celebration wants to bring together all those who studied and made friends during their student days, from all parts of the country, so that they can convince themselves that their corps is flourishing, that the spirit that once animated them still lives on. A lustrum will once more make all friends sing lustily at the top of their lungs the young and lovely ‘Iö Vivat’, that it thunders and rattles and gurgles in one great echo from wall to wall in the Society! Such will be this eleventh anniversary of the Delft Student Corps, I am convinced. Its past justifies this conviction. And should it, unexpectedly, not be so, my letters will honestly report it. I consider it necessary to state this explicitly for those who find my introduction too old-fashioned. +*A student is he who tries to learn from everything around him, who draws wisdom from life, who must have been cheated by at least some people he thought were his friends before he knows what friendship is. A student is he who, with his great freedom and independence, feels the obligation to work, to learn in his profession what there is to learn. A student is the one who, enjoying the young glorious life, without harming his morality, realises the responsibility he bears. A corps is the mutual bond that makes being a corps easy. And now I hear many say, perhaps not even the most inveterate opponents of a corps:, - ‘Yes, that's how it should be, but that's not how it is!’ I know that there are lost students who don't feel the burden of being a student, who try to make up for their lack of intellect by snooping, bragging and drinking. But here the fault lies with them, not with the Corps. There are enough young Dutch men among the students, thank God, who can give impetus to their society, who can lead it in a good spirit, who can ground it on sound soil, so that it works for the good.* -And now some history, for the public the great day will be next Tuesday, when will take place the Ascension of Nikephoros II Phocas within Byzantium after his coronation as Emperor in 963. In 395 Theodosius, the last autocrat of the great Roman Empire, died. From this moment on, it was split into two, the Western Roman Empire and the Eastern Roman or Byzantine Empire. This last empire increasingly took on the character of the East, the Greek language was elevated to the status of official language. Byzantium flourished. The Catholic Church found zealous followers in most of the powerful empires. The capital was the staple and market of trade between West and East. At the same time, arts and sciences flourished. In 959 Emperor Constantmos Porphyrotgermetos died, having somewhat neglected the reign for his studies. He left the empire to his young wife Theophano and the first minister Bringas. Theophano was a beautiful, gentlewoman who played a major role in the course of history. She married Romanos, who, dying in 963, left two infant sons, Basilios and Contstantinos. In reality, Bringas ruled, who is depicted as a schemer. Theophano tried to find an ally against her too independent first servant Bringas, which she thought she had found in Nikephoros Phocas. +*I had to get this off my chest before I can give a description of the Delft festivities this week. A warning to those who feel nothing for students or corps, to feel free to ignore these letters. After all, these parties are more than a display for the public. The aim is not only to show off sparkling costumes or to give beautiful concerts. An anniversary celebration wants to bring together all those who studied and made friends during their student days, from all parts of the country, so that they can convince themselves that their corps is flourishing, that the spirit that once animated them still lives on. A lustrum will once more make all friends sing lustily at the top of their lungs the young and lovely ‘Iö Vivat’, that it thunders and rattles and gurgles in one great echo from wall to wall in the Society! Such will be this eleventh anniversary of the Delft Student Corps, I am convinced. Its past justifies this conviction. And should it, unexpectedly, not be so, my letters will honestly report it. I consider it necessary to state this explicitly for those who find my introduction too old-fashioned.* -Popular since 960 for his brilliant campaign against Crete, this general was the army's idol. Upon his return, ovations were brought to him, while he was honoured in the Arena. Then he fought the greatly feared barbarians; with a huge army he fell into Cicily, which he conquered entirely, and victoriously took Alep, where the emir had fled and found refuge. On his return to Byzantium, Nikephoros Phocas learned of the death of Emperor Romanos. The latter left the reigns to two infant sons, under the regency of their mother. The latter was looking for a counterpart to the omnipotence of minister Bringas. And immediately she thought of the great general. She called him to Byzantium where he was received with great enthusiasm by the people in the first half of April 863. Bringas always tried to destroy Nikephoros' power, but he did not succeed, also because the patriarch Folyeuctos helped him. After several attempts to overthrow Nikephoros had failed, Bringas took the last resort. He promised two field commanders, Johannes Tzimiscus and Komanos Gourgen, the command of East and West on the condition that they rendered Nikephoros harmless. +*And now some history, for the public the great day will be next Tuesday, when will take place the Ascension of Nikephoros II Phocas within Byzantium after his coronation as Emperor in 963. In 395 Theodosius, the last autocrat of the great Roman Empire, died. From this moment on, it was split into two, the Western Roman Empire and the Eastern Roman or Byzantine Empire. This last empire increasingly took on the character of the East, the Greek language was elevated to the status of official language. Byzantium flourished. The Catholic Church found zealous followers in most of the powerful empires. The capital was the staple and market of trade between West and East. At the same time, arts and sciences flourished. In 959 Emperor Constantmos Porphyrotgermetos died, having somewhat neglected the reign for his studies. He left the empire to his young wife Theophano and the first minister Bringas. Theophano was a beautiful, gentlewoman who played a major role in the course of history. She married Romanos, who, dying in 963, left two infant sons, Basilios and Contstantinos. In reality, Bringas ruled, who is depicted as a schemer. Theophano tried to find an ally against her too independent first servant Bringas, which she thought she had found in Nikephoros Phocas.* -Bringas, however, set a snare for himself. The field superiors nevertheless went directly to Nikephoros, informing him of the evil plan. This was most probably not out of loyalty, because three years later Tzimiscus himself killed the emperor. They now thought the time had come for Nikephoros himself to press the imperial diadem on his temples. He gave in, also because he passionately loved Theophano. On 3 July he was proclaimed Basil (emperor) at the head of his troops and carried around in triumph on a huge shield with the red boots on his feet. Bringas, however, did not rest, and with his supporters started the war against the new emperor, He was defeated and on the 16th of August 963, Nikephoros Phocas was officially proclaimed emperor and given titles such as Cesar Augustus, autocrat of all Romans. Shortly afterwards, he married Theophano. This entry of 16 August 963 now will be presented on the 14 July at the masquerade to be held. I had to give this dry history in great detail in order to give the names of some of the main characters. Further details about the parade itself and the costumes will of course come after the procession. To tell anything about it now would be immodest, only this: those who had high expectations cannot be disappointed by the splendour. +*Popular since 960 for his brilliant campaign against Crete, this general was the army's idol. Upon his return, ovations were brought to him, while he was honoured in the Arena. Then he fought the greatly feared barbarians; with a huge army he fell into Cicily, which he conquered entirely, and victoriously took Alep, where the emir had fled and found refuge. On his return to Byzantium, Nikephoros Phocas learned of the death of Emperor Romanos. The latter left the reigns to two infant sons, under the regency of their mother. The latter was looking for a counterpart to the omnipotence of minister Bringas. And immediately she thought of the great general. She called him to Byzantium where he was received with great enthusiasm by the people in the first half of April 863. Bringas always tried to destroy Nikephoros' power, but he did not succeed, also because the patriarch Folyeuctos helped him. After several attempts to overthrow Nikephoros had failed, Bringas took the last resort. He promised two field commanders, Johannes Tzimiscus and Komanos Gourgen, the command of East and West on the condition that they rendered Nikephoros harmless.* -This small historical summary is enough to make you realise that the masquerade committee had a lot of work to do before it was able to put together something from this Byzantine era, distinguished by splendour and opulence, and yet so unknown. As far as the historical part was concerned, the commission had a lot of support from Professor Schlumberger in Paris and Dr Hesseling in Leiden. Both testified, after the outline was designed, that the commission had given a faithful historical picture. I appreciate explaining this because it had been published in a section of the daily press that great sins had been committed against the history of the ancient Byzantine Empire, that the costumes had been inexpertly chosen, and more such trifles. However, the tone of these articles suggests, to those only slightly versed in the art of reading between the lines, that the intention was to create a forward mood against this masquerade, for reasons beyond the masquerade, the students and the corps. This is why I thought it desirable to contrast the authority of Byzantium connoisseurs like Mr Schlumberger and Mr Hesseling with that of the vote-catching critic. +*Bringas, however, set a snare for himself. The field superiors nevertheless went directly to Nikephoros, informing him of the evil plan. This was most probably not out of loyalty, because three years later Tzimiscus himself killed the emperor. They now thought the time had come for Nikephoros himself to press the imperial diadem on his temples. He gave in, also because he passionately loved Theophano. On 3 July he was proclaimed Basil (emperor) at the head of his troops and carried around in triumph on a huge shield with the red boots on his feet. Bringas, however, did not rest, and with his supporters started the war against the new emperor, He was defeated and on the 16th of August 963, Nikephoros Phocas was officially proclaimed emperor and given titles such as Cesar Augustus, autocrat of all Romans. Shortly afterwards, he married Theophano. This entry of 16 August 963 now will be presented on the 14 July at the masquerade to be held. I had to give this dry history in great detail in order to give the names of some of the main characters. Further details about the parade itself and the costumes will of course come after the procession. To tell anything about it now would be immodest, only this: those who had high expectations cannot be disappointed by the splendour.* -[Algemeen Handelsblad, Saturday 11 July 1903, 4 o'clock edition](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) +*This small historical summary is enough to make you realise that the masquerade committee had a lot of work to do before it was able to put together something from this Byzantine era, distinguished by splendour and opulence, and yet so unknown. As far as the historical part was concerned, the commission had a lot of support from Professor Schlumberger in Paris and Dr Hesseling in Leiden. Both testified, after the outline was designed, that the commission had given a faithful historical picture. I appreciate explaining this because it had been published in a section of the daily press that great sins had been committed against the history of the ancient Byzantine Empire, that the costumes had been inexpertly chosen, and more such trifles. However, the tone of these articles suggests, to those only slightly versed in the art of reading between the lines, that the intention was to create a forward mood against this masquerade, for reasons beyond the masquerade, the students and the corps. This is why I thought it desirable to contrast the authority of Byzantium connoisseurs like Mr Schlumberger and Mr Hesseling with that of the vote-catching critic.* -## "**The Emperor has nothing in common with the swaddled brat shown here**" +## 8 +[Maskerade te Delft, *De Telegraaf*, Tuesday 23 June 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) -We received the advertising plate for the upcoming Delft Student Corps parties. From an artistic point of view it is entirely to be rejected, from a historical one largely. The drawing of the figure is poor and lacks the character of images from the era in which Nikephoros Phocas lived; the ornaments are tasteless and, apart from the two rosettes with crosses, not typically Byzantine and the combination of colours rough and screeching. Then the aforementioned emperor, whom people must surely have wanted to depict, has a beard and nothing in common with the dressed-up brat shown here, and the head ornament worn by the puppet is not good at all. The Byzantine emperors of this period wore a diadem. The only thing not to dislike about this work of art is the cut of the robe, that of the cloak and the figures on it. They have followed the cloak worn by Nicephorus III Botaneiates on the title page of the (written) selection of the works of Saint John Chrynostemus, which is in the Bibliotheque national in Paris. To our regret, we cannot congratulate the Delft festival committee on this work, the subject of which is so eminently suitable to make a brilliant composition, and which offers ample opportunity for the historical knowledge, taste and skill of an artist to excel in a rare way. +***The Emperor has nothing in common with the swaddled brat shown here*** -[De Telegraaf, Tuesday 23 June 1903, 4 o'clock edition](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) +*We received the advertising plate for the upcoming Delft Student Corps parties. From an artistic point of view it is entirely to be rejected, from a historical one largely. The drawing of the figure is poor and lacks the character of images from the era in which Nikephoros Phocas lived; the ornaments are tasteless and, apart from the two rosettes with crosses, not typically Byzantine and the combination of colours rough and screeching. Then the aforementioned emperor, whom people must surely have wanted to depict, has a beard and nothing in common with the dressed-up brat shown here, and the head ornament worn by the puppet is not good at all. The Byzantine emperors of this period wore a diadem. The only thing not to dislike about this work of art is the cut of the robe, that of the cloak and the figures on it. They have followed the cloak worn by Nicephorus III Botaneiates on the title page of the (written) selection of the works of Saint John Chrynostemus, which is in the Bibliotheque national in Paris. To our regret, we cannot congratulate the Delft festival committee on this work, the subject of which is so eminently suitable to make a brilliant composition, and which offers ample opportunity for the historical knowledge, taste and skill of an artist to excel in a rare way.* diff --git a/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx index f1b262b0..89ec47d9 100644 --- a/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx +++ b/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx @@ -7,6 +7,7 @@ toc: true --- # Kostuum, cultuur en controverse: De Delftse studentenmaskerade van 1903 +## 1 In de negentiende eeuw organiseerden Delftse studenten elke vijf jaar maskerades als onderdeel van de lustrumvieringen. Deze kleurrijke optochten trokken duizenden bezoekers en vormden een belangrijk onderdeel van de vieringen van de Koninklijke Academie, het Delftsch Studenten Corps en de relatie met de stad Delft. De maskerade van 1903 was gebaseerd op de Keizerlijke Ommetocht van Nikephoros II Phocas in 963. Dit spektakel was meer dan een theatrale voorstelling, het was een grootschalige herbeleving van Byzantijnse weelde met indrukwekkende kostuums, decors en muzikale omlijsting. De maskerade was een podium, een symbool dat de grandeur en culturele superioriteit van de studenten toonde, evenals diens bekwaamheden en waarde voor de stad Delft. @@ -15,80 +16,85 @@ De maskerade bestond uit twee optochten door Delft, waarbij de stad 's avonds sf Hoewel de maskerades aanvankelijk bedoeld waren om studenten in een positiever daglicht te stellen, werd het evenement steeds meer een exclusief elite feest, wat leidde tot groeiende kritiek. De veranderende maatschappelijke opvattingen over dit uitbundige spektakel in combinatie met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betekende het definitieve einde van de traditionele studentenmaskerades. -## "**Keizer Nikephoros Phocas had zyne juweelen en kostbaarheden voor dertigduizend gulden verzekerd tegen inbraak en diefstal**" +Onderstaande tekst zijn allemaal citaten uit verschillende artikelen over de Delftse studentenmaskarade van 1903. -Dat de feesten den Keizer een aardigen duit hebben gekost, daarvan kan men verzekerd zyn. Z. K. H. had drie kostbare costuums; tal van personen, gedurende de afgelopen week aan hem verbonden, leefden te zijnen koste ;hy was mild in het geven van fooien en giften en ook op andere wyze dan hierdoor, toonde hy op wat meer of minder uitgaven niet te zien. Zoo kostte de boottocht, door hem aangeboden alleen aan lunchen f 5 per persoon, hetgeen voor 700 personen eene uitgaaf van f 3500 vordert. De Keizer heeft aan den burgemeester van Delft f 400 geschonken ten bate voor de algemeene armen. +## 2 +[Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten, *Leeuwarder Courant* van woensdag 22 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) -[Leeuwarder Courant, woensdag 22 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) +***Keizer Nikephoros Phocas had zyne juweelen en kostbaarheden voor dertigduizend gulden verzekerd tegen inbraak en diefstal*** -## "**De H. IJ. S. M. vervoerde gisteren naar de lustrumfeesten te Delft 14.734 personen**" +*Dat de feesten den Keizer een aardigen duit hebben gekost, daarvan kan men verzekerd zyn. Z. K. H. had drie kostbare costuums; tal van personen, gedurende de afgelopen week aan hem verbonden, leefden te zijnen koste ;hy was mild in het geven van fooien en giften en ook op andere wyze dan hierdoor, toonde hy op wat meer of minder uitgaven niet te zien. Zoo kostte de boottocht, door hem aangeboden alleen aan lunchen f 5 per persoon, hetgeen voor 700 personen eene uitgaaf van f 3500 vordert. De Keizer heeft aan den burgemeester van Delft f 400 geschonken ten bate voor de algemeene armen.* -Het is thans, eenige uren voordat de stoet de Stad zal doorkruisen, reeds vol langs de straten; een voorproefje voor wat het worden zal wanneer alle verkeersmiddelen van buiten hun lading zullen gelost hebben. Aan het Haagsche station was het een gedrang en volte als wij zelden zagen; de menschen stonden van den perronrand tot de wachtkamers opeengepakt in dichte rijen. Treinen van de richting Leiden hielden stil, doch vol, stampvol. Extra treinen van Den Haag vertrekkende, namen duizenden mee, doch merkbaar aan de volte op het perron was dit niet. Ordemaatregelen werden bijna niet genomen; het was een geloop en geroep van alle kanten. Het perron voor richting-Amsterdam was verlaten en stil. De drukte duurde tot laat in den nacht want eer de laatste trein in Delft terugkwam was het reeds half drie. Ook het vervoer met de stoomtram naar Delft was buitengewoon talrijk. +## 3 +[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant* van dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -[Nieuwe Amsterdamsche Courant, dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -## "**Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen**" +***De H. IJ. S. M. vervoerde gisteren naar de lustrumfeesten te Delft 14.734 personen*** -Op den 14en Juli 1903 zal in 't klein worden vertoond hoe 940 jaar geleden NIKEPHOROS PHOCAS, in plechtige ommetocht van onvergelijkelijke weelde en onvergetelijke pracht onder luide jubel van heel 't volk, de straten doortrok der „door God bewaarde stad." Vijf dagen lang zullen de feesten duren ter zijner eer. Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen. Dit feit is niet zonder beteekenis! +*Het is thans, eenige uren voordat de stoet de Stad zal doorkruisen, reeds vol langs de straten; een voorproefje voor wat het worden zal wanneer alle verkeersmiddelen van buiten hun lading zullen gelost hebben. Aan het Haagsche station was het een gedrang en volte als wij zelden zagen; de menschen stonden van den perronrand tot de wachtkamers opeengepakt in dichte rijen. Treinen van de richting Leiden hielden stil, doch vol, stampvol. Extra treinen van Den Haag vertrekkende, namen duizenden mee, doch merkbaar aan de volte op het perron was dit niet. Ordemaatregelen werden bijna niet genomen; het was een geloop en geroep van alle kanten. Het perron voor richting-Amsterdam was verlaten en stil. De drukte duurde tot laat in den nacht want eer de laatste trein in Delft terugkwam was het reeds half drie. Ook het vervoer met de stoomtram naar Delft was buitengewoon talrijk.* -Door de hulp in te roepen van mannen van naam op 't gebied van kunst en wetenschappen, door moeite noch geld te ontzien, hopen de voorbereiders van dit feest deze week onvergetelijk te maken. Het heeft een groote arbeid gekost de veelomvattende historische gegevens bijeen te krijgen en den weg te vinden de plannen waardig te doen uitvoeren: echter de wijze waarop de Commissie door bijna alle autoriteiten op Grieksch-Byzantijnsch gebied, door gansch Europa, is bijgestaan, waarborgden een mooi resultaat. +## 4 +[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] -Prof. SCHLUMBERGER (de beroemde schrijver van "Un Empereur byzantin") bewees door zijn kundigen raad grooten dienst bij het in elkaar zetten van den stoet; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin aan de „Ecole des Hautes Etudes" der Sorbonne te Parijs, vulde de wetenschappelijke opzet aan door tal van wenken, evenals Dr. HESSELING, (schrijver van het fraaie boek Byzantium") die van den beginne af hielp de vele moeilijkheden overwinnen. +***Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen*** -Voor de costumes in den optocht zijn gevolgd de oorspronkelijke teekeningen van TH. THOMAS, teekenaar van Sarah Bernardt, dezelfde kunstenaar die indertijd Theodora voor haar aankleedde. Waar wij onze keuze hadden laten vallen op een zoo moeilijk onderwerp dat wij het in alle finesses zoo getrouw mogelijk naar de historie wilden doen uitvoeren, kwam het ons raadzaam voor de hulp van een welbekend Nederlandsch kunstenaar in te roepen, die zich voornamelijk bezighield met de studie en doen uitvoeren van geschiedkundige costuums. In de heer ANTOON MOLKENBOER te Amsterdam, die reeds sedert eenige jaren, onder meer de costuums ontworpen heeft voor de uitvoeringen der Amsterdamsche Wagnervereeniging, vonden wij naast een onvermoeibare geschiedvorscher een uitmuntend kunstenaar. De uitvoering der costuums geschiedt dan ook, aan de hand der teekeningen van Thomas, geheel en al onder zijn kundig en artistiek toezicht. +*Op den 14en Juli 1903 zal in 't klein worden vertoond hoe 940 jaar geleden NIKEPHOROS PHOCAS, in plechtige ommetocht van onvergelijkelijke weelde en onvergetelijke pracht onder luide jubel van heel 't volk, de straten doortrok der „door God bewaarde stad." Vijf dagen lang zullen de feesten duren ter zijner eer. Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen. Dit feit is niet zonder beteekenis!* -Voor de uitvoering der kleedij stelde de heer OMONT, Directeur van de Bibliotheque Nationale te Parijs ons in de gelegenheid te raadplegen de mooist bestaande manuscripten uit dit tijdvak, n.l. het beroemde „Psantier 510", de boeken van St. GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE en „Les Homelies du moine Jacques." Prof. MILLET verklaarde ons het manuscript van SKYLITZÈS (thans te Madrid) om de gemakkelijker bereikbare boeken als SALZENBERG, KONDAKOF, Dr. Bock enz. aan te vullen. Madame SARAH BERNARDT, die voor haar Theodora vele Byzantijnsche costuum-onderzoekingen deed, heeft ons, vooral door adressen van leveranciers, grooten dienst bewezen, zeker heeft haar bijoutier door zijn hulp groot aandeel in de rijkdom van den stoet. Madame Sarah's rechter armband, een Byzantijnsch kleinood van prachtig filigraan-goud met turkoisen, ging in ons bezit over om 's Keizers pols te sieren. +*Door de hulp in te roepen van mannen van naam op 't gebied van kunst en wetenschappen, door moeite noch geld te ontzien, hopen de voorbereiders van dit feest deze week onvergetelijk te maken. Het heeft een groote arbeid gekost de veelomvattende historische gegevens bijeen te krijgen en den weg te vinden de plannen waardig te doen uitvoeren: echter de wijze waarop de Commissie door bijna alle autoriteiten op Grieksch-Byzantijnsch gebied, door gansch Europa, is bijgestaan, waarborgden een mooi resultaat.* -Het karakter van den stoet is tweeledig: le ziet men het echt Byzantijnsch cachet, dat duidelijk Romeinschen invloed verraadt (de uitrusting van 's Keizers naaste gevolg, veldheeren enz.) 2e het oostersche type, dat kenmerkt de vreemde gezanten en hulpbenden der vele oostersche volken aan het grieksche gezag onderworpen. Voor het eerste element is het ons gelukt de echte Byzantijnsche zijde en brocaatstoffen terug te vinden, die den rijkdom der costuums tot het uiterste opvoert; hoe kostbaar, en hoe moeilijk te verkrijgen ook, de patronen van den granaatappel, het twee-vogel-motief, het stralen-uitzendend kruis, de pronkende pauw, zoowel als de Basileus- en Evangelisten- motieven, alle de zeldzaamste en prachtigste weefsels, zijn in de kleedij verwerkt. Niet minder verzorgd zijn de oosterlingen waar Arabische zijde met Perzische grondstoffen, afgewisseld door Bulgaarsche touw-knoopwerken en streeppatronen een even schilderachtig als typisch aspect geven; en waar deze rijkdom soms plaats maakt voor effen zijden stoffen, daar verwerkte het atelier der dames VAN VOOREN deze fragmenten tot ware kunstnaaldwerken, met motieven van acarthusbladen, vogels, herten en leeuwen kunstig dooreengewerkt, terwijl de kleedij zwaar is van het gewicht van paarlen en edelgesteenten, waarmee alle costumes kunstig zijn versierd. +*Prof. SCHLUMBERGER (de beroemde schrijver van "Un Empereur byzantin") bewees door zijn kundigen raad grooten dienst bij het in elkaar zetten van den stoet; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin aan de „Ecole des Hautes Etudes" der Sorbonne te Parijs, vulde de wetenschappelijke opzet aan door tal van wenken, evenals Dr. HESSELING, (schrijver van het fraaie boek Byzantium") die van den beginne af hielp de vele moeilijkheden overwinnen.* -Voor de vervaardiging der schoenen raadpleegden wij herhaalde malen de collectie van het „Musée Clungy"; voor decoratieve borduursels de opgravingen van den schat van ANTINOË (Musée Guimet) voor de kleinodieën het Louvre-Museum, waar wij ook vonden munten met afbeeldingen van wapens, o. a. van de romphaia" het typische Byzantijnsche bijl-mes, dat in alle manuscripten als het wapen der Keizerlijke garde wordt geciteerd. +*Voor de costumes in den optocht zijn gevolgd de oorspronkelijke teekeningen van TH. THOMAS, teekenaar van Sarah Bernardt, dezelfde kunstenaar die indertijd Theodora voor haar aankleedde. Waar wij onze keuze hadden laten vallen op een zoo moeilijk onderwerp dat wij het in alle finesses zoo getrouw mogelijk naar de historie wilden doen uitvoeren, kwam het ons raadzaam voor de hulp van een welbekend Nederlandsch kunstenaar in te roepen, die zich voornamelijk bezighield met de studie en doen uitvoeren van geschiedkundige costuums. In de heer ANTOON MOLKENBOER te Amsterdam, die reeds sedert eenige jaren, onder meer de costuums ontworpen heeft voor de uitvoeringen der Amsterdamsche Wagnervereeniging, vonden wij naast een onvermoeibare geschiedvorscher een uitmuntend kunstenaar. De uitvoering der costuums geschiedt dan ook, aan de hand der teekeningen van Thomas, geheel en al onder zijn kundig en artistiek toezicht.* -De rijkdom van den stoet wordt niet weinig verhoogd door een vijftiental groote zijden vaandels, geheel uit de hand geborduurd, waarvan de mooiste zijn: de keizerlijke standaard, (voorstelling van den keizer te paard te midden der vier Evangelisten), het vaandel van St. George met den draak, het vaandel van het stralen-uitzendend kruis enz. enz. +*Voor de uitvoering der kleedij stelde de heer OMONT, Directeur van de Bibliotheque Nationale te Parijs ons in de gelegenheid te raadplegen de mooist bestaande manuscripten uit dit tijdvak, n.l. het beroemde „Psantier 510", de boeken van St. GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE en „Les Homelies du moine Jacques." Prof. MILLET verklaarde ons het manuscript van SKYLITZÈS (thans te Madrid) om de gemakkelijker bereikbare boeken als SALZENBERG, KONDAKOF, Dr. Bock enz. aan te vullen. Madame SARAH BERNARDT, die voor haar Theodora vele Byzantijnsche costuum-onderzoekingen deed, heeft ons, vooral door adressen van leveranciers, grooten dienst bewezen, zeker heeft haar bijoutier door zijn hulp groot aandeel in de rijkdom van den stoet. Madame Sarah's rechter armband, een Byzantijnsch kleinood van prachtig filigraan-goud met turkoisen, ging in ons bezit over om 's Keizers pols te sieren.* -Niet minder zorg is besteed aan de Troon-zaal, waar vele plechtigheden zullen plaats vinden. De groote feestzaal van de Stads Doelen (het geraamte van onze op alle voorzaal) leent zich door zijne eenvoudige constructie en distributie al bijzonder tot ons doel. Alle vlakke wanden worden bekleed met kleurige mozaïken, alle kolommen verdwijnen in onze veel dikkere zuilen, die wij er om heen bouwen, alle bogen gaan schuil in onze gewelven het podium, boven des keizer's zetel verrijst een geheel vrij-staande binnenbouw van twaalf kolommen die een koepelgewelf dragen met balustrades en trappen, ruiten en moderne ramen worden herschapen in onyx-plaatjes met hunne eigenaardige groene doorschijn, van af de zoldering, welft een zijden velum, om de gaskronen worden gemaakt reusachtige pronklampen zoodat van de eigenlijke zaal niets meer zal zijn te zien. Ofschoon het niet mogelijk was een getrouwe copie hier te maken van een bestaande zaal (de gegevens lieten te veel onduidelijks) zoo meenen wij toch in onze imitatie, het dichtst te zijn bij de Purperen zaal in het keizerlijk Paleis te Byzantium, wij volgden gegevens uit verschillende bouwwerken; de Aya Sofia, zoowel als de San Vitale, de Apollinares- kerk, 't paleis van Theodorik enz. gaven voorbeelden voor mozaïken, kapiteelen, zuilen enz., die zoo getrouw mogelijk gevolgd zijn. Talrijke levensgroote figuren zijn in de mozaïken afgebeeld, zeer kleurrijk op dof-gouden fond, gelijk de Byzantijnen plachten te doen. In het koepelgewelf boven den keizerlijken troon een meer dan levensgroote Christus-figuur met uitgespreide armen in een stralen-cirkel, in een lange fries daaronder de H. Maagd op haar troon in 't midden omgeven door vier Engelen en tien martelaren; daaronder de porfieren- zuilen, dragend het purperen gewelf van den ommegang, half-cirkelig om den troonstoel. Het podium wordt van het overige zaal gedeelte gescheiden door één groote en twee kleine bogen, gesteund door zes half-meter-dikke kolommen, die dragen den voorsten zaalwand waarop is afgebeeld de Basileus op zijn troon omgeven door de vier Evangelisten en zes Heiligen uit het geslacht PHOCAS. De zijwanden der zaal zijn regelmatig verdeeld in vakken, zoodat boven elke der veertien kolommen een Heiligen-figuur komt, en in de tusschen-vakken een loopend fries van schaapjes, die zich bewegen in de richting van de Christus- figuur in het koepelgewelf. De achterwand draagt behalve vier levensgroote Heiligen, op de hoeken twee Aartsengelen met uitgespreide vleugels, waartusschen twaalf medaillons met busten van Kerkvaders. Het zij hier opgemerkt, dat de Byzantijnsche school een uitsluitend religeus karakter de keizer draagt, van daar al deze kerkelijke figuren zelf beschouwt zich als een der twaalf apostelen: in alle schilderijen en afbeeldingen blijft dit kerkelijk cachet streng doorgevoerd. +*Het karakter van den stoet is tweeledig: le ziet men het echt Byzantijnsch cachet, dat duidelijk Romeinschen invloed verraadt (de uitrusting van 's Keizers naaste gevolg, veldheeren enz.) 2e het oostersche type, dat kenmerkt de vreemde gezanten en hulpbenden der vele oostersche volken aan het grieksche gezag onderworpen. Voor het eerste element is het ons gelukt de echte Byzantijnsche zijde en brocaatstoffen terug te vinden, die den rijkdom der costuums tot het uiterste opvoert; hoe kostbaar, en hoe moeilijk te verkrijgen ook, de patronen van den granaatappel, het twee-vogel-motief, het stralen-uitzendend kruis, de pronkende pauw, zoowel als de Basileus- en Evangelisten- motieven, alle de zeldzaamste en prachtigste weefsels, zijn in de kleedij verwerkt. Niet minder verzorgd zijn de oosterlingen waar Arabische zijde met Perzische grondstoffen, afgewisseld door Bulgaarsche touw-knoopwerken en streeppatronen een even schilderachtig als typisch aspect geven; en waar deze rijkdom soms plaats maakt voor effen zijden stoffen, daar verwerkte het atelier der dames VAN VOOREN deze fragmenten tot ware kunstnaaldwerken, met motieven van acarthusbladen, vogels, herten en leeuwen kunstig dooreengewerkt, terwijl de kleedij zwaar is van het gewicht van paarlen en edelgesteenten, waarmee alle costumes kunstig zijn versierd.* -Ook de hoofd-entree wordt geheel in de stijl van de zaal weergegeven. De firma DOOIJEWAARD te Amsterdam werd belast met de uitvoering der zaalplannen, betimmering, beschildering en bekleeding volgens de verstrekte detailteekeningen van den Heer ANT. MOLKENBOER. +*Voor de vervaardiging der schoenen raadpleegden wij herhaalde malen de collectie van het „Musée Clungy"; voor decoratieve borduursels de opgravingen van den schat van ANTINOË (Musée Guimet) voor de kleinodieën het Louvre-Museum, waar wij ook vonden munten met afbeeldingen van wapens, o. a. van de romphaia" het typische Byzantijnsche bijl-mes, dat in alle manuscripten als het wapen der Keizerlijke garde wordt geciteerd. De rijkdom van den stoet wordt niet weinig verhoogd door een vijftiental groote zijden vaandels, geheel uit de hand geborduurd, waarvan de mooiste zijn: de keizerlijke standaard, (voorstelling van den keizer te paard te midden der vier Evangelisten), het vaandel van St. George met den draak, het vaandel van het stralen-uitzendend kruis enz. enz.* -Aan de meubels is ook groote zorg besteed. Onder het koepelgewelf op een drie treden-verhooging staat de keizer- lijke troon - een geheel getrouwe imitatie van de beroemde Chiesa metropolitane te Ravenna, die uit goud en ivoor vervaardigd is, daaromheen zes kleinere zetels in den zelfden geest, voor de zes hoogste waardigheid-bekleeders. De firma ELKINGTON te Londen, de modelleurs van het South- Kensington-museum belasten zich met het maken ter plaatse der afgietsels voor de ivoor-bas relief in de paneelen. De firma v. ERVEN DORENS te Amsterdam droeg zorg voor de verdere afwerking. Rondom de geheele zaal, onder de zware kolonnaden worden Romeinsche rustbanken aangebracht, waarvoor tafels in den zelfden stijl: de tafelkleeden en kussens zijn uit de hand geborduurd volgens de mozaiken- voorbeelden van de San Vitale, evenals de purperen gordijnen (portieres) die van kolom tot kolom gedrapeerd worden, het monogram van den keizer speelt in deze borduursels een groote rol. +*Niet minder zorg is besteed aan de Troon-zaal, waar vele plechtigheden zullen plaats vinden. De groote feestzaal van de Stads Doelen (het geraamte van onze op alle voorzaal) leent zich door zijne eenvoudige constructie en distributie al bijzonder tot ons doel. Alle vlakke wanden worden bekleed met kleurige mozaïken, alle kolommen verdwijnen in onze veel dikkere zuilen, die wij er om heen bouwen, alle bogen gaan schuil in onze gewelven het podium, boven des keizer's zetel verrijst een geheel vrij-staande binnenbouw van twaalf kolommen die een koepelgewelf dragen met balustrades en trappen, ruiten en moderne ramen worden herschapen in onyx-plaatjes met hunne eigenaardige groene doorschijn, van af de zoldering, welft een zijden velum, om de gaskronen worden gemaakt reusachtige pronklampen zoodat van de eigenlijke zaal niets meer zal zijn te zien. Ofschoon het niet mogelijk was een getrouwe copie hier te maken van een bestaande zaal (de gegevens lieten te veel onduidelijks) zoo meenen wij toch in onze imitatie, het dichtst te zijn bij de Purperen zaal in het keizerlijk Paleis te Byzantium, wij volgden gegevens uit verschillende bouwwerken; de Aya Sofia, zoowel als de San Vitale, de Apollinares- kerk, 't paleis van Theodorik enz. gaven voorbeelden voor mozaïken, kapiteelen, zuilen enz., die zoo getrouw mogelijk gevolgd zijn. Talrijke levensgroote figuren zijn in de mozaïken afgebeeld, zeer kleurrijk op dof-gouden fond, gelijk de Byzantijnen plachten te doen. In het koepelgewelf boven den keizerlijken troon een meer dan levensgroote Christus-figuur met uitgespreide armen in een stralen-cirkel, in een lange fries daaronder de H. Maagd op haar troon in 't midden omgeven door vier Engelen en tien martelaren; daaronder de porfieren- zuilen, dragend het purperen gewelf van den ommegang, half-cirkelig om den troonstoel. Het podium wordt van het overige zaal gedeelte gescheiden door één groote en twee kleine bogen, gesteund door zes half-meter-dikke kolommen, die dragen den voorsten zaalwand waarop is afgebeeld de Basileus op zijn troon omgeven door de vier Evangelisten en zes Heiligen uit het geslacht PHOCAS. De zijwanden der zaal zijn regelmatig verdeeld in vakken, zoodat boven elke der veertien kolommen een Heiligen-figuur komt, en in de tusschen-vakken een loopend fries van schaapjes, die zich bewegen in de richting van de Christus- figuur in het koepelgewelf. De achterwand draagt behalve vier levensgroote Heiligen, op de hoeken twee Aartsengelen met uitgespreide vleugels, waartusschen twaalf medaillons met busten van Kerkvaders. Het zij hier opgemerkt, dat de Byzantijnsche school een uitsluitend religeus karakter de keizer draagt, van daar al deze kerkelijke figuren zelf beschouwt zich als een der twaalf apostelen: in alle schilderijen en afbeeldingen blijft dit kerkelijk cachet streng doorgevoerd.* -[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] +*Ook de hoofd-entree wordt geheel in de stijl van de zaal weergegeven. De firma DOOIJEWAARD te Amsterdam werd belast met de uitvoering der zaalplannen, betimmering, beschildering en bekleeding volgens de verstrekte detailteekeningen van den Heer ANT. MOLKENBOER.* -## "**Over het geroezemoes van menschen** **klinkt het geschreeuw van program-verkoopers,** **meest natuurlijk met namaak-programma's,** **waardelooze dingen**" +*Aan de meubels is ook groote zorg besteed. Onder het koepelgewelf op een drie treden-verhooging staat de keizer- lijke troon - een geheel getrouwe imitatie van de beroemde Chiesa metropolitane te Ravenna, die uit goud en ivoor vervaardigd is, daaromheen zes kleinere zetels in den zelfden geest, voor de zes hoogste waardigheid-bekleeders. De firma ELKINGTON te Londen, de modelleurs van het South- Kensington-museum belasten zich met het maken ter plaatse der afgietsels voor de ivoor-bas relief in de paneelen. De firma v. ERVEN DORENS te Amsterdam droeg zorg voor de verdere afwerking. Rondom de geheele zaal, onder de zware kolonnaden worden Romeinsche rustbanken aangebracht, waarvoor tafels in den zelfden stijl: de tafelkleeden en kussens zijn uit de hand geborduurd volgens de mozaiken- voorbeelden van de San Vitale, evenals de purperen gordijnen (portieres) die van kolom tot kolom gedrapeerd worden, het monogram van den keizer speelt in deze borduursels een groote rol.* -Delft ziet er feestelijk uit. De stad blakert in de zon. Tegen halfeen is het een zeer druk gerij in de stad. Vreemdelingen die in de vreemdsoortigste karossen de stadspoorten binnenrijden, senaatskoetsen met veel bekijks, vooral het Delftsche, met vier paarden door jockeys niet van den bok bereden, maskarade-deelnemers die zich laten brengen naar de plaats van opstelling. Maatregelen van orde zijn door de Delftsche politie niet getroffen wat het rijden aangaat, of misschien wel getroffen, doch in elk geval worden zij dan niet opgevolgd. Op de smalle grachten rijden files van koetsen uit beide richtingen openingen snijdend in de menschenmassa's. De stad is één groote roezemoes van allerlei geluiden. De wind, die wat frischheid aanbrengt in de zo drukkende atmospheer, is niet genoeg te waardeeren, vooral voor de deelnemers aan den optocht. +## 5 +[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant* van dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -[Nieuwe Amsterdamsche Courant, editie van 4 uur, dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -## "**De Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan**" +***Over het geroezemoes van menschen klinkt het geschreeuw van program-verkoopers, meest natuurlijk met namaak-programma's, waardelooze dingen*** -Weken vooruit hebben wij gelezen over de pracht en weelde en kunstzin die zichtbaar worden zou op de Delftsche studenten-feesten. Geleerden gaven hun wetenschap, kunstenaars hun talent, tooneelspeelsters stonden hun juweelen af; schatten werden besteed, en vele dagen vlijtigen arbeid. Waartoe? Opdat eenige dozijnen jongelieden eenige uren of dagenlang konden verschijnen, in oostersch gewaad uitgedost. Door de straten en langs de grachten van een stil stadje trekt een stoet van ruiters en voetgangers in schoone vreemde kleedij, getrouw zijn alle détails der kleeding, getrouw wordt het ceremonieel nagebootst van een verre, schemerachtige wereld, een middending tusschen antiek en feodaal, oostersch en westersch leven. Het resultaat: een korte streeling der oogen, een flikkering van zinnen-schoon. Van hen die den stoet zien langs trekken, genieten enkelen bewust de harmonieuze weelde der kostuums, de kombinaties van nooitvermoede kleuren. Dit zijn de beschaafde, de ontwikkelde toeschouwers. Ook voor deze is het voorgestelde zonder dieper zin en algemeener beteekenis; hun verbeelding wordt misschien even geraakt, gemoed en verstand blijven stom en koud. Die onuitspreekbare namen zeggen hun niets, die plechtige wijze-van-doen lijkt hun een zonderlinge komedie. De voorstelling, zonder eenig verband met hun zeden, hun godsdienst, hun geschiedenis, kortom met den i n h o u d hunner levens, hangt voor hen in de lucht als een bloem zonder stengel; blijft een verkleedpartij, een „maskerade.” +*Delft ziet er feestelijk uit. De stad blakert in de zon. Tegen halfeen is het een zeer druk gerij in de stad. Vreemdelingen die in de vreemdsoortigste karossen de stadspoorten binnenrijden, senaatskoetsen met veel bekijks, vooral het Delftsche, met vier paarden door jockeys niet van den bok bereden, maskarade-deelnemers die zich laten brengen naar de plaats van opstelling. Maatregelen van orde zijn door de Delftsche politie niet getroffen wat het rijden aangaat, of misschien wel getroffen, doch in elk geval worden zij dan niet opgevolgd. Op de smalle grachten rijden files van koetsen uit beide richtingen openingen snijdend in de menschenmassa's. De stad is één groote roezemoes van allerlei geluiden. De wind, die wat frischheid aanbrengt in de zo drukkende atmospheer, is niet genoeg te waardeeren, vooral voor de deelnemers aan den optocht.* -En de groote menigte der Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan, met donker ontzag misschien voor de ééne macht die al wat hiertoe noodig was: kunstzin, geleerdheid, arbeid, verschafte: de macht van ’t geld. Eeuwenoude slaafsche gevoelens van onderdanige bewondering voor den praal en de statie der machthebbers ontwaken in hun bloed en doen hen juichen. En dit is de associatie die de voorbijtrekkende stoet het klaarst in hun doffen geest tevoorschijn roept: van gegrabbel naar de pasmunt, die hun zoo straks zal worden toegeworpen door de vroolijke „weldoeners”, die morgen hun meesters zullen zijn. +## 6 +[Henriette Roland Holst-van der Schalk, Over Feesten, *De Kroniek* van zaterdag 25 juli 1903 ](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) -Neen — wij zijn geen platte utilitariërs. Waren wij het, een andere gedachtegang zou ik volgen, andere vragen stellen. Vragen als: hoeveel gezinnen van hongerende slachtoffers zouden maandenlang kunnen leven van wat één figuur van den stoet uitgaf voor de kleedij, die hij na deze enkele dagen wellicht nooit meer zal dragen? Of: hoeveel van de Amsterdamsche krotten, die Hermans; of van de Rotterdamsche, die Spiekman beschreef, zouden door betere woningen zijn te vervangen; of hoeveel ziekelijke, of rachitische proletariërs-kinderen naar zee te sturen voor de kosten van den stoet? Neen: dit zou vermenging van sferen zijn. Schoonheid en kunst houden hun rechten, ook in de vooze, ellendige wereld van het kapitalisme, en wat is natuurlijker dan ze dienstbaar te maken aan deze manifestatie van gemeenschappelijke levensvreugde: het Feest? Maar dat — beschikkend over zóóveel kennis, zóóveel ijver, zóóveel toewijding, zóóveel schatten — een korporatie van jonge mannen niet vermocht, deze gemeenschappelijke levensvreugde zichtbaar voor te stellen; dat zij, ondanks onbeperkte geestelijke en stoffelijke middelen, geen ander doel kónden bereiken dan dit: een korte zinnenstreeling en oogenlust te scheppen, dat is het bedenkelijke. Meer en meer streven de jongelieden onzer universiteiten bij hun vijfjaarsche feestelijke vertooningen naar uiterste nauwkeurigheid van nabootsing, naar verfijning en volkomenheid in den vorm, zou men zeggen waar het een kunstwerk gold. En dit moeten zij doen omdat bij deze vertooning meer en meer alle verband met den inhoud-des-levens, zoowel van voorstellers als toeschouwers, verloren gaat. Vroeger werd eenig feit uit de vaderlandsche geschiedenis gekozen; het schouwspel wortelde nog in een nationale traditie, aan allen verondersteld bekend te zijn, aan velen dierbaar. Utrecht, meen ik, brak met deze traditie het eerst, toen het zijn keus vestigde op een onderwerp uit de Fransche middeleeuwen. En nu trok Delft, trokken deze aanstaande ingenieurs en technologen, tot zich uit verre eeuwen een duister-gloeienden tijd van vormendienst en verstarring. Was het de bekoring der kontrasten? Of... de geheimzinnige aantrekkingskracht eener van de modernkapitalistische wél zeer afwijkende vorm van beschaving, maar haar verwant in dit eene: rijk aan verschijnselen van dekadentie te zijn? +***De Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan*** -Niet tenallentijde stond de Feestelijke Vertooning wortelloos in het volk, onsamenhangend met den inhoud-des-levens. Er zijn tijdperken geweest dat in haar de levenslust en levensvreugd der gemeenschap zich manifesteerde. Zoo was het, als de zelfbewuste gildebroeders ter viering van een [Landjuweel](https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01265.php) bij duizenden een Vlaamsche of Hollandsche stad binnentrokken, waar hunne kamers van retorica in dagenlangen wedstrijd kwamen dingen naar den palm der kunst. De allegorische voorstellingen hunner glanzende optochten waren misschien niet diepzinnig of verfijnd, maar voor vertooners en toeschouwers was het vertoonde een stuk leven; het hield verband met wat hen bewoog en bezighield, het verbeeldde gevoelens door allen begrepen, het sprak een taal door allen verstaan. Het verhield zich tot de leege verkleedpartij eener moderne maskerade, als een Indiaansche krijgsdans, onderdeel van heiligen ritus, zich verhoudt tot een in 18de-eeuwsche kleeren ter opluistering van een bruiloft opgevoerden menuet. In onze dagen is het alleen het strjjdend proletariaat dat in zijn feesten iets reëels en heiligs bereikt. Onze Meioptochten en meetings zijn niet alleen uitingen van den gemeenschappelijken wil der arbeidersklasse, maar ook van haar gemeenschappelijke vreugde. Maar hier is alleen de inwendige bezieling schoon en verheffend; uiterlijke de evenals de schoonheid van kleederdracht, in westersche landen sinds lang verdwenen. De kapitalistische beschaving heeft haar om hals gebracht. Kaal en pover is het uitwendig leven van het proletariaat; zoo ook zijn feesten, het is te arm kunst en schoonheid in zijn dienst te stellen en de genietingen voor oogen en ooren kent het haast alleen van verderfelijke surrogaten, die erger zijn dan volslagen gemis. +*Weken vooruit hebben wij gelezen over de pracht en weelde en kunstzin die zichtbaar worden zou op de Delftsche studenten-feesten. Geleerden gaven hun wetenschap, kunstenaars hun talent, tooneelspeelsters stonden hun juweelen af; schatten werden besteed, en vele dagen vlijtigen arbeid. Waartoe? Opdat eenige dozijnen jongelieden eenige uren of dagenlang konden verschijnen, in oostersch gewaad uitgedost. Door de straten en langs de grachten van een stil stadje trekt een stoet van ruiters en voetgangers in schoone vreemde kleedij, getrouw zijn alle détails der kleeding, getrouw wordt het ceremonieel nagebootst van een verre, schemerachtige wereld, een middending tusschen antiek en feodaal, oostersch en westersch leven. Het resultaat: een korte streeling der oogen, een flikkering van zinnen-schoon. Van hen die den stoet zien langs trekken, genieten enkelen bewust de harmonieuze weelde der kostuums, de kombinaties van nooitvermoede kleuren. Dit zijn de beschaafde, de ontwikkelde toeschouwers. Ook voor deze is het voorgestelde zonder dieper zin en algemeener beteekenis; hun verbeelding wordt misschien even geraakt, gemoed en verstand blijven stom en koud. Die onuitspreekbare namen zeggen hun niets, die plechtige wijze-van-doen lijkt hun een zonderlinge komedie. De voorstelling, zonder eenig verband met hun zeden, hun godsdienst, hun geschiedenis, kortom met den i n h o u d hunner levens, hangt voor hen in de lucht als een bloem zonder stengel; blijft een verkleedpartij, een „maskerade.”* -Ook op dit gebied kan eerst, na de overwinning der arbeidersklasse en de groote verandering in de maatschappij die zij brengen zal, wat thans gescheiden is weer vereend worden. Uiterlijke glans en innerlijke warmte, vormschoonheid en zinrijkheid zullen samenvallen in de feesten dier samenleving, aan wier verwezelijking wij, naar een woord van Anatole France, werken als de wever met hooge scheerlijst aan zijn weefsel: zonder het te zien. Dan zal het Feest zich in waarheid verheffen op den grondslag van gemeenschappelijk en vrijwillig ondernomen arbeid En de eeuwige gebeurtenissen in de natuur, de wisseling der seizoenen en den invloed daarvan op den arbeid en het leven der menschen, zullen weer verstaan en gevierd worden door de Bevrijden, die de verwantschap van alle dingen bewust dragen in hoofd en hart. En zeker ook de herinneringsdata van onze worsteling in de wereld, de heugenis aan gebeurtenissen waarvan wij gaand in schemering en in beslag genomen door veel doornig struikgewas voor onze voeten, de grootheid nauwelijks ten volle beseffen. +*En de groote menigte der Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan, met donker ontzag misschien voor de ééne macht die al wat hiertoe noodig was: kunstzin, geleerdheid, arbeid, verschafte: de macht van ’t geld. Eeuwenoude slaafsche gevoelens van onderdanige bewondering voor den praal en de statie der machthebbers ontwaken in hun bloed en doen hen juichen. En dit is de associatie die de voorbijtrekkende stoet het klaarst in hun doffen geest tevoorschijn roept: van gegrabbel naar de pasmunt, die hun zoo straks zal worden toegeworpen door de vroolijke „weldoeners”, die morgen hun meesters zullen zijn.* -[De Kroniek, zaterdag 25 juli 1903, Henriette Roland Holst-van der Schalk](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) +*Neen — wij zijn geen platte utilitariërs. Waren wij het, een andere gedachtegang zou ik volgen, andere vragen stellen. Vragen als: hoeveel gezinnen van hongerende slachtoffers zouden maandenlang kunnen leven van wat één figuur van den stoet uitgaf voor de kleedij, die hij na deze enkele dagen wellicht nooit meer zal dragen? Of: hoeveel van de Amsterdamsche krotten, die Hermans; of van de Rotterdamsche, die Spiekman beschreef, zouden door betere woningen zijn te vervangen; of hoeveel ziekelijke, of rachitische proletariërs-kinderen naar zee te sturen voor de kosten van den stoet? Neen: dit zou vermenging van sferen zijn. Schoonheid en kunst houden hun rechten, ook in de vooze, ellendige wereld van het kapitalisme, en wat is natuurlijker dan ze dienstbaar te maken aan deze manifestatie van gemeenschappelijke levensvreugde: het Feest? Maar dat — beschikkend over zóóveel kennis, zóóveel ijver, zóóveel toewijding, zóóveel schatten — een korporatie van jonge mannen niet vermocht, deze gemeenschappelijke levensvreugde zichtbaar voor te stellen; dat zij, ondanks onbeperkte geestelijke en stoffelijke middelen, geen ander doel kónden bereiken dan dit: een korte zinnenstreeling en oogenlust te scheppen, dat is het bedenkelijke. Meer en meer streven de jongelieden onzer universiteiten bij hun vijfjaarsche feestelijke vertooningen naar uiterste nauwkeurigheid van nabootsing, naar verfijning en volkomenheid in den vorm, zou men zeggen waar het een kunstwerk gold. En dit moeten zij doen omdat bij deze vertooning meer en meer alle verband met den inhoud-des-levens, zoowel van voorstellers als toeschouwers, verloren gaat. Vroeger werd eenig feit uit de vaderlandsche geschiedenis gekozen; het schouwspel wortelde nog in een nationale traditie, aan allen verondersteld bekend te zijn, aan velen dierbaar. Utrecht, meen ik, brak met deze traditie het eerst, toen het zijn keus vestigde op een onderwerp uit de Fransche middeleeuwen. En nu trok Delft, trokken deze aanstaande ingenieurs en technologen, tot zich uit verre eeuwen een duister-gloeienden tijd van vormendienst en verstarring. Was het de bekoring der kontrasten? Of... de geheimzinnige aantrekkingskracht eener van de modernkapitalistische wél zeer afwijkende vorm van beschaving, maar haar verwant in dit eene: rijk aan verschijnselen van dekadentie te zijn?* -## "**Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt**" +*Niet tenallentijde stond de Feestelijke Vertooning wortelloos in het volk, onsamenhangend met den inhoud-des-levens. Er zijn tijdperken geweest dat in haar de levenslust en levensvreugd der gemeenschap zich manifesteerde. Zoo was het, als de zelfbewuste gildebroeders ter viering van een [Landjuweel](https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01265.php) bij duizenden een Vlaamsche of Hollandsche stad binnentrokken, waar hunne kamers van retorica in dagenlangen wedstrijd kwamen dingen naar den palm der kunst. De allegorische voorstellingen hunner glanzende optochten waren misschien niet diepzinnig of verfijnd, maar voor vertooners en toeschouwers was het vertoonde een stuk leven; het hield verband met wat hen bewoog en bezighield, het verbeeldde gevoelens door allen begrepen, het sprak een taal door allen verstaan. Het verhield zich tot de leege verkleedpartij eener moderne maskerade, als een Indiaansche krijgsdans, onderdeel van heiligen ritus, zich verhoudt tot een in 18de-eeuwsche kleeren ter opluistering van een bruiloft opgevoerden menuet. In onze dagen is het alleen het strjjdend proletariaat dat in zijn feesten iets reëels en heiligs bereikt. Onze Meioptochten en meetings zijn niet alleen uitingen van den gemeenschappelijken wil der arbeidersklasse, maar ook van haar gemeenschappelijke vreugde. Maar hier is alleen de inwendige bezieling schoon en verheffend; uiterlijke de evenals de schoonheid van kleederdracht, in westersche landen sinds lang verdwenen. De kapitalistische beschaving heeft haar om hals gebracht. Kaal en pover is het uitwendig leven van het proletariaat; zoo ook zijn feesten, het is te arm kunst en schoonheid in zijn dienst te stellen en de genietingen voor oogen en ooren kent het haast alleen van verderfelijke surrogaten, die erger zijn dan volslagen gemis.* -Ik zou wel wat liefs willen geven, wanneer ik hem, die eens studeerde en niet gekend heft de weelde van een studenten-broederhand, kon doen gevoelen al wat hij miste. Wanneer mijn woorden zoo vlamden van geestdrift, waaneer de ziel van mijn gedachten zoo duidelijk blonk uit deze regelen, dat ieder die student is, tevens lid zou wenschen te zijn van een corps. Student dat is hij die geniet van het jonge, vrije leven, die in alles wat er om hem is en leeft, tracht te vinden het mooie, die in geestdrift raakt en deze durft te uiten, die waar hij iets ziet dat hem hindert, rond hiervoor uitkomt. Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt, die overdrijft omdat hij jong is en zich met zijn jongheid schaamt. Student is hij, die tracht te leeren uit alles om zich been, die levenswijsheid put, die minstens door eenige menschen, die hij zijn vrienden achtte, moet bedrogen zijn voor hij weet wat vriendschap is. Student is hij, die hij dit alles, bij zijn groote vrijheid en onafhankelijkheid, gevoelt de verplichting die op hem rust om te werken, om in zijn vak te leeren wat te leeren is. Student is hij, die, genietend van het jonge heerlijke leven, zonder schade te doen aan zijn moraliteit, beseft de verantwoordelijkheid, welke hij draagt. Een corps is de onderlinge band, die het -zijn, aldus opgevat, gemakkelijk maakt. En nu hoor ik velen zeggen, misschien nog niet eens de verstokste tegenstanders van een corps:, — “Ja, zoo moest het wezen, maar zoo is het niet!" , Ik weet dat er verdwaalden zijn, die niet voelen de lasten van het student-zijn, die trachten door snoeven, grootspreken en vóéldrinken goed te maken, wat zij te kort komen aan intellect. Maar hier ligt de schuld aan hèn, niet aan het Corps. Er zijn genoeg jonge Hollandsche mannen onder de studeerende Goddank, die een stuwing kunnen geven aan hun vereeniging, haar leiden kunnen in goeden geest, die haar grondvesten kunnen op gezonden bodem, zoodat zij ten zegen werkt. +*Ook op dit gebied kan eerst, na de overwinning der arbeidersklasse en de groote verandering in de maatschappij die zij brengen zal, wat thans gescheiden is weer vereend worden. Uiterlijke glans en innerlijke warmte, vormschoonheid en zinrijkheid zullen samenvallen in de feesten dier samenleving, aan wier verwezelijking wij, naar een woord van Anatole France, werken als de wever met hooge scheerlijst aan zijn weefsel: zonder het te zien. Dan zal het Feest zich in waarheid verheffen op den grondslag van gemeenschappelijk en vrijwillig ondernomen arbeid En de eeuwige gebeurtenissen in de natuur, de wisseling der seizoenen en den invloed daarvan op den arbeid en het leven der menschen, zullen weer verstaan en gevierd worden door de Bevrijden, die de verwantschap van alle dingen bewust dragen in hoofd en hart. En zeker ook de herinneringsdata van onze worsteling in de wereld, de heugenis aan gebeurtenissen waarvan wij gaand in schemering en in beslag genomen door veel doornig struikgewas voor onze voeten, de grootheid nauwelijks ten volle beseffen.* -Dit moest mij van het hart, voor ik deze week een beschrijving kan geven van de Delftsche feesten. Een waarschuwing voor hen, die niets voor studenten of corps gevoelen, om gerust deze brieven te negeeren, +## 7 +[De Delftsche Lustrumfeesten I, *Algemeen Handelsblad* van zaterdag 11 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) -Deze feesten toch zijn meer dan een vertooning voor het publiek. De bedoeling is niet alléén om schitterende costuums te laten zien om mooie concerten te doen hooren. Een lustrumfeest wil allen die gestudeerd hebben, en vriendschapsbanden sloten tijdens hun studententijd, samenbrengen uit alle deelen van het land, opdat zij zich kunnen overtuigen dat hun corps bloeit, dat de geest, die eens hèn bezielde, nog voortleeft. Een lustrum wil nog eens alle vrienden lustig laten zingen uit volle borst het jonge, heerlijke „Iö Vivat", dat het op de Sociëteit dondert en ratelt en klatert in één groote echo van muur tot muur! Zóó zal deze elfde lustrum van het Delftsche Studentencorps zijn, ik ben ervan overtuigd. Zijn verleden rechtvaardigt deze overtuiging. En mocht het, onverhoopt, niet zoo zijn, mijne brieven zullen het eerlijk melden. Dit acht ik noodig uitdrukkelijk te verklaren voor hen, die mijn inleiding te oud-studentikoos vinden. +***Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt*** -En thans wat geschiedenis, voor het publiek zal de groote dag zijn, Dinsdag a.s., wanneer plaats zal hebben de Ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzantium na zijne kroning tot Keizer in 963. In 395 stierf Theodosius, de laatste alleenheerscher van het groote Romeinsche rijk. Van dit oogenblik af werd het in tweeën gesplitst, het West-Romeinsche en het Oost-Romeinsche of Byzantijnsche rijk. Dit laatste rijk nam meer en meer 't karakter van het Oosten, de Grieksche taal werd tot ambtstaal verheven. Byzantium kwam tot grooten bloei. De katholieke kerk vond in de meeste der machtige keijzers ijverige aanhangers. De hoofdstad was de stapelplaats en markt van den handel tusschen Westen en Oosten. Terzelfder tijd bloeiden kunsten, en wetenschappen. In 959 stierf keizer Constantmos Porphyrotgermetos, die de regeering eenigszins verwaarloosd had voor zijne studiën. Hij liet het rijk over aan zijn jonge vrouw Theophano en den eersten minister Bringas. Theophano was een beeldschoone, heerschzuchtige vrouw, die een groote rol speelde in de verdere geschiedenis. Zij huwde met Romanos, die, in 963 overleden, twee onmondige zonen naliet, Basilios en Contstantinos. In werkelijkheid regeerde Bringas, die afgeschilderd wordt als een intrigant. Theophano trachtte een bondgenoot te vinden tegen haar te zelfstandigen eersten dienaar Bringas, en deze meende zij gevonden te hebben in Nikephoros Phocas. Deze veldheer was sinds 960 populair, om zijn schitterenden veldtocht tegen Kreta, hij was de afgod van het leger. Bij zijn terugkomst werden hem ovaties gebracht, terwijl hij in de Arena gehuldigd werd. Daarna bevocht hij de zeer gevreesde barbaren; met een enorm leger viel hij in Cicilië, dat hij geheel veroverde, en zegevierend nam hij Alep, waar de emir gevlucht was en een schuilplaats vond. Op zijn terugtocht naar Byzantium vernam Nikephoros Phocas den dood van keizer Romanos. Deze liet de regeering over aan twee onmondige zonen, onder regentschap van hun moeder. Deze zag uit naar een tegenhanger voor de almacht van minister Bringas. En dadelijk weer dacht zij aan den grooten veldheer. Zij riep hem naar Byzantium waar hij in de eerste helft van April 863 met groote geestdrift door het volk ontvangen werd. Bringas trachtte steeds de macht van Nikephoros te vernietigen, wat hem echter niet gelukte, ook door de hulp die de patriarch Folyeuctos den veldheer bood. Nadat eenige pogingen om Nikephoros ten onder te brengen mislukt waren, nam Bringas het laatste middel te baat. Hij beloofde twee veldoversten, Johannes Tzimiscus en Komanos Gourgen het bevelhebberschap over 't Oosten en Westen op voorwaarde dat zij Nikephoros onschadelijk maakten. Bringas spande echter een strik voor zichzelf. De veldoversten toch gingen rechtstreeks naar Nikephoros, en brachten hem op de hoogte van het booze plan. (Dit is hoogstwaarschijnlijk niet uit loyaliteit, want drie jaren later vermoordde Tzimiscus zelf den keizer. Zij achtten thans den tijd gekomen dat Nikephoros zelf het keizerlijk diadeem op de slapen drukte. Deze gaf toe, ook omdat hij Theophano vurig liefhad. Den 3en Juli werd hij aan het hoofd van zijn troepen tot Basilius (keizer) uitgeroepen en op een reusachtig schild met de roode laarzen aan de voeten in triomf rondgedragen. Bringas echter rustte niet, en begon met zijn aanhangers den oorlog tegen den nieuwen keizer, Hij werd verslagen en den 16en Augustus +*Ik zou wel wat liefs willen geven, wanneer ik hem, die eens studeerde en niet gekend heft de weelde van een studenten-broederhand, kon doen gevoelen al wat hij miste. Wanneer mijn woorden zoo vlamden van geestdrift, waaneer de ziel van mijn gedachten zoo duidelijk blonk uit deze regelen, dat ieder die student is, tevens lid zou wenschen te zijn van een corps. Student dat is hij die geniet van het jonge, vrije leven, die in alles wat er om hem is en leeft, tracht te vinden het mooie, die in geestdrift raakt en deze durft te uiten, die waar hij iets ziet dat hem hindert, rond hiervoor uitkomt. Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt, die overdrijft omdat hij jong is en zich met zijn jongheid schaamt. Student is hij, die tracht te leeren uit alles om zich been, die levenswijsheid put, die minstens door eenige menschen, die hij zijn vrienden achtte, moet bedrogen zijn voor hij weet wat vriendschap is. Student is hij, die hij dit alles, bij zijn groote vrijheid en onafhankelijkheid, gevoelt de verplichting die op hem rust om te werken, om in zijn vak te leeren wat te leeren is. Student is hij, die, genietend van het jonge heerlijke leven, zonder schade te doen aan zijn moraliteit, beseft de verantwoordelijkheid, welke hij draagt. Een corps is de onderlinge band, die het -zijn, aldus opgevat, gemakkelijk maakt. En nu hoor ik velen zeggen, misschien nog niet eens de verstokste tegenstanders van een corps:, — “Ja, zoo moest het wezen, maar zoo is het niet!" , Ik weet dat er verdwaalden zijn, die niet voelen de lasten van het student-zijn, die trachten door snoeven, grootspreken en vóéldrinken goed te maken, wat zij te kort komen aan intellect. Maar hier ligt de schuld aan hèn, niet aan het Corps. Er zijn genoeg jonge Hollandsche mannen onder de studeerende Goddank, die een stuwing kunnen geven aan hun vereeniging, haar leiden kunnen in goeden geest, die haar grondvesten kunnen op gezonden bodem, zoodat zij ten zegen werkt.* -963 werd Nikephoros Phocas officieel uitgeroepen tot keizer en bekleed met titels, als Cesar Augustus, autocrator aller Romeinen. Kort daarna huwde hij met Theophano. Deze intocht van 16 Augustus 963 nu zal den 14en Juli voorgesteld worden op de te houden maskerade. Vrij uitvoerig moest ik deze droge geschiedenis geven, om tevens in de gelegenheid te zijn de namen te geven van eenige hoofdpersonen. Verdere bijzonderheden omtrent den stoet zelf en de costumes komen natuurlijk na den ommegang. Thans reeds er iets van mee te deelen, zou onbescheiden zijn, alleen slechts dit, dat de pracht zelfs niet tegen kan vallen, hun die hooggespannen verwachtingen hadden. +*Dit moest mij van het hart, voor ik deze week een beschrijving kan geven van de Delftsche feesten. Een waarschuwing voor hen, die niets voor studenten of corps gevoelen, om gerust deze brieven te negeeren, deze feesten toch zijn meer dan een vertooning voor het publiek. De bedoeling is niet alléén om schitterende costuums te laten zien om mooie concerten te doen hooren. Een lustrumfeest wil allen die gestudeerd hebben, en vriendschapsbanden sloten tijdens hun studententijd, samenbrengen uit alle deelen van het land, opdat zij zich kunnen overtuigen dat hun corps bloeit, dat de geest, die eens hèn bezielde, nog voortleeft. Een lustrum wil nog eens alle vrienden lustig laten zingen uit volle borst het jonge, heerlijke „Iö Vivat", dat het op de Sociëteit dondert en ratelt en klatert in één groote echo van muur tot muur! Zóó zal deze elfde lustrum van het Delftsche Studentencorps zijn, ik ben ervan overtuigd. Zijn verleden rechtvaardigt deze overtuiging. En mocht het, onverhoopt, niet zoo zijn, mijne brieven zullen het eerlijk melden. Dit acht ik noodig uitdrukkelijk te verklaren voor hen, die mijn inleiding te oud-studentikoos vinden.* -Deze kleine geschiedkundige opsomming is voldoende om te doen beseffen dat de maskerade- commissie zeer veel werk gehad heeft, voor zij in staat was iets saam te stellen uit dit Byzantynsche tijdperk, dat zich onderscheidde door praal en weelde, en toch zoo onbekend is. Veel steun had de commissie, wat het historisch deel betreft, aan prof. dr. Schlumberger te Parijs en dr. Hesseling te Leiden. Beiden getuigden, nadat het schema ontworpen was, dat de commissie een trouw historisch beeld gegeven had. Ik stel er prijs op dit te verklaren, omdat in een deel der dagbladpers gepubliceerd was, dat groote zonden begaan waren tegen de geschiedenis van het oude Byzantijnsche rijk, dat de costuums onoordeelkundig gekozen waren, en meer van zulke kleinigheden. De toon echter dezer artikelen doet vermoeden, voor wie slechts eenigszins ingewijd is in de kunst van het lezen tusschen de regels, dat de bedoeling was vooruit stemming te maken tegen deze maskerade, om redenen buiten de maskerade, de studenten en het corps om. Daarom vond ik het gewenscht de autoriteit van Byzantium-kenners als de heeren Schlumberger en Hesseling te stellen tegenover die van den stemmingmakenden criticus. +*En thans wat geschiedenis, voor het publiek zal de groote dag zijn, Dinsdag a.s., wanneer plaats zal hebben de Ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzantium na zijne kroning tot Keizer in 963. In 395 stierf Theodosius, de laatste alleenheerscher van het groote Romeinsche rijk. Van dit oogenblik af werd het in tweeën gesplitst, het West-Romeinsche en het Oost-Romeinsche of Byzantijnsche rijk. Dit laatste rijk nam meer en meer 't karakter van het Oosten, de Grieksche taal werd tot ambtstaal verheven. Byzantium kwam tot grooten bloei. De katholieke kerk vond in de meeste der machtige keijzers ijverige aanhangers. De hoofdstad was de stapelplaats en markt van den handel tusschen Westen en Oosten. Terzelfder tijd bloeiden kunsten, en wetenschappen. In 959 stierf keizer Constantmos Porphyrotgermetos, die de regeering eenigszins verwaarloosd had voor zijne studiën. Hij liet het rijk over aan zijn jonge vrouw Theophano en den eersten minister Bringas. Theophano was een beeldschoone, heerschzuchtige vrouw, die een groote rol speelde in de verdere geschiedenis. Zij huwde met Romanos, die, in 963 overleden, twee onmondige zonen naliet, Basilios en Contstantinos. In werkelijkheid regeerde Bringas, die afgeschilderd wordt als een intrigant. Theophano trachtte een bondgenoot te vinden tegen haar te zelfstandigen eersten dienaar Bringas, en deze meende zij gevonden te hebben in Nikephoros Phocas. Deze veldheer was sinds 960 populair, om zijn schitterenden veldtocht tegen Kreta, hij was de afgod van het leger. Bij zijn terugkomst werden hem ovaties gebracht, terwijl hij in de Arena gehuldigd werd. Daarna bevocht hij de zeer gevreesde barbaren; met een enorm leger viel hij in Cicilië, dat hij geheel veroverde, en zegevierend nam hij Alep, waar de emir gevlucht was en een schuilplaats vond. Op zijn terugtocht naar Byzantium vernam Nikephoros Phocas den dood van keizer Romanos. Deze liet de regeering over aan twee onmondige zonen, onder regentschap van hun moeder. Deze zag uit naar een tegenhanger voor de almacht van minister Bringas. En dadelijk weer dacht zij aan den grooten veldheer. Zij riep hem naar Byzantium waar hij in de eerste helft van April 863 met groote geestdrift door het volk ontvangen werd. Bringas trachtte steeds de macht van Nikephoros te vernietigen, wat hem echter niet gelukte, ook door de hulp die de patriarch Folyeuctos den veldheer bood. Nadat eenige pogingen om Nikephoros ten onder te brengen mislukt waren, nam Bringas het laatste middel te baat. Hij beloofde twee veldoversten, Johannes Tzimiscus en Komanos Gourgen het bevelhebberschap over 't Oosten en Westen op voorwaarde dat zij Nikephoros onschadelijk maakten. Bringas spande echter een strik voor zichzelf. De veldoversten toch gingen rechtstreeks naar Nikephoros, en brachten hem op de hoogte van het booze plan. (Dit is hoogstwaarschijnlijk niet uit loyaliteit, want drie jaren later vermoordde Tzimiscus zelf den keizer. Zij achtten thans den tijd gekomen dat Nikephoros zelf het keizerlijk diadeem op de slapen drukte. Deze gaf toe, ook omdat hij Theophano vurig liefhad. Den 3en Juli werd hij aan het hoofd van zijn troepen tot Basilius (keizer) uitgeroepen en op een reusachtig schild met de roode laarzen aan de voeten in triomf rondgedragen. Bringas echter rustte niet, en begon met zijn aanhangers den oorlog tegen den nieuwen keizer, Hij werd verslagen en den 16en Augustus 963 werd Nikephoros Phocas officieel uitgeroepen tot keizer en bekleed met titels, als Cesar Augustus, autocrator aller Romeinen. Kort daarna huwde hij met Theophano. Deze intocht van 16 Augustus 963 nu zal den 14en Juli voorgesteld worden op de te houden maskerade. Vrij uitvoerig moest ik deze droge geschiedenis geven, om tevens in de gelegenheid te zijn de namen te geven van eenige hoofdpersonen. Verdere bijzonderheden omtrent den stoet zelf en de costumes komen natuurlijk na den ommegang. Thans reeds er iets van mee te deelen, zou onbescheiden zijn, alleen slechts dit, dat de pracht zelfs niet tegen kan vallen, hun die hooggespannen verwachtingen hadden. -[Algemeen Handelsblad, zaterdag 11 juli 1903, editie van 4 uur](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) +*Deze kleine geschiedkundige opsomming is voldoende om te doen beseffen dat de maskerade- commissie zeer veel werk gehad heeft, voor zij in staat was iets saam te stellen uit dit Byzantynsche tijdperk, dat zich onderscheidde door praal en weelde, en toch zoo onbekend is. Veel steun had de commissie, wat het historisch deel betreft, aan prof. dr. Schlumberger te Parijs en dr. Hesseling te Leiden. Beiden getuigden, nadat het schema ontworpen was, dat de commissie een trouw historisch beeld gegeven had. Ik stel er prijs op dit te verklaren, omdat in een deel der dagbladpers gepubliceerd was, dat groote zonden begaan waren tegen de geschiedenis van het oude Byzantijnsche rijk, dat de costuums onoordeelkundig gekozen waren, en meer van zulke kleinigheden. De toon echter dezer artikelen doet vermoeden, voor wie slechts eenigszins ingewijd is in de kunst van het lezen tusschen de regels, dat de bedoeling was vooruit stemming te maken tegen deze maskerade, om redenen buiten de maskerade, de studenten en het corps om. Daarom vond ik het gewenscht de autoriteit van Byzantium-kenners als de heeren Schlumberger en Hesseling te stellen tegenover die van den stemmingmakenden criticus.* -## "**De keizer heeft niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond**" +## 8 +[Maskerade te Delft, *De Telegraaf* van dinsdag 23 juni 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) -Wij ontvingen de reclameplaat voor de aanstaande feesten van het Delftsch studentencorps. Zij is uit een artistiek oogpunt geheel, uit een historisch grootendeels, te verwerpen. De teekening van het figuur is slecht en mist het karakter der afbeeldingen uit het tijdperk waarin Nikephoros Phocas leefde; de ornamenten zijn smakeloos en op de twee rosetten met kruisen na niet typisch Byzantijnsch en de combinatie van kleuren ruw en krijschend. Dan heeft gemelde keizer, dien men toch zeker zal hebben willen voorstellen, een baard en niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond en deugt het hoofdsieraad, dat de pop draagt in 't geheel niet. De Byzantijnsche keizers uit deze periode droegen een diadeem. Het eenige wat er aan dit gewrocht niet valt te misprijzen is de snit van het kleed, die van den mantel en de figuren op desen. Zij zijn gevolgd naar den mantel, dien Nicephorus III Botaneiates draagt op het titelblad van de (geschreven) keur der werken van den H. Johannes Chrynostemus, die zich in de Bibliotheque national te Parijs bevindt. Tot onze spijt kunnen wij de Delftsche feestcommissie geen geluk wenschen met dit werk, waarvan het onderwerp toch zoo bij uitstek geschikt is om een schitterende compositie te maken, en gelegenheid te over biedt aan de historische kennis, den smaak en de vaardigheid van een teekenaar om op zeldzame wijze uit te blinken. +***De keizer heeft niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond*** -[De Telegraaf, 4 uur editie, dinsdag 23 juni 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) +*Wij ontvingen de reclameplaat voor de aanstaande feesten van het Delftsch studentencorps. Zij is uit een artistiek oogpunt geheel, uit een historisch grootendeels, te verwerpen. De teekening van het figuur is slecht en mist het karakter der afbeeldingen uit het tijdperk waarin Nikephoros Phocas leefde; de ornamenten zijn smakeloos en op de twee rosetten met kruisen na niet typisch Byzantijnsch en de combinatie van kleuren ruw en krijschend. Dan heeft gemelde keizer, dien men toch zeker zal hebben willen voorstellen, een baard en niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond en deugt het hoofdsieraad, dat de pop draagt in 't geheel niet. De Byzantijnsche keizers uit deze periode droegen een diadeem. Het eenige wat er aan dit gewrocht niet valt te misprijzen is de snit van het kleed, die van den mantel en de figuren op desen. Zij zijn gevolgd naar den mantel, dien Nicephorus III Botaneiates draagt op het titelblad van de (geschreven) keur der werken van den H. Johannes Chrynostemus, die zich in de Bibliotheque national te Parijs bevindt. Tot onze spijt kunnen wij de Delftsche feestcommissie geen geluk wenschen met dit werk, waarvan het onderwerp toch zoo bij uitstek geschikt is om een schitterende compositie te maken, en gelegenheid te over biedt aan de historische kennis, den smaak en de vaardigheid van een teekenaar om op zeldzame wijze uit te blinken.* From f8752220d14190313fba47a865b3129faa1c8481 Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Jules Schoonman Date: Thu, 17 Oct 2024 10:50:28 +0200 Subject: [PATCH 3/8] article edits * changed headings * fixed and added links * removed first heading * changed slug --- .../en/{treasury-party.mdx => epic-party.mdx} | 115 +++++++++--------- .../nl/{treasury-party.mdx => epic-party.mdx} | 101 +++++++-------- 2 files changed, 113 insertions(+), 103 deletions(-) rename apps/static-site/content/publications/en/{treasury-party.mdx => epic-party.mdx} (81%) rename apps/static-site/content/publications/nl/{treasury-party.mdx => epic-party.mdx} (82%) diff --git a/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx similarity index 81% rename from apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx rename to apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx index 13b1e5a3..3eafe3c2 100644 --- a/apps/static-site/content/publications/en/treasury-party.mdx +++ b/apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx @@ -1,14 +1,11 @@ --- date: "2024-10-16" -title: "Epic Party: The Delft student masquerade of 1903" +title: "Epic Party: The 1903 student masquerade" author: "Geertje van Achterberg" -image: +image: toc: true --- -# Costume, culture and controversy: The Delft student masquerade of 1903 - -## 1 In the nineteenth century, Delft students organised masquerades every five years as part of lustrum celebrations. These colourful parades attracted thousands of visitors and were an important part of the celebrations of the Royal Academy, the Delft Student Corps and its relationship with the city of Delft. The 1903 masquerade was based on the Imperial Ascent of Nikephoros II Phocas in 963. This spectacle was more than a theatrical performance, it was a large-scale re-enactment of Byzantine opulence with impressive costumes, sets and musical accompaniment. The masquerade was a stage, a symbol that demonstrated the students' grandeur and cultural superiority, as well as its abilities and value to the city of Delft. @@ -18,95 +15,103 @@ The masquerade consisted of two parades through Delft, with the city being illum Although the masquerades were initially intended to show students in a more positive light, the event increasingly became an exclusive elite celebration, leading to growing criticism. Changing social attitudes towards this lavish spectacle combined with the outbreak of World War I marked the definitive end of traditional student masquerades. The text below are all (translated) quotes from various articles about the 1903 Delft student masquerade. -## 2 -[Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten, *Leeuwarder Courant*, Wednesday 22 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) -***Emperor Nikephoros Phocas had insured his jewels and valuables for thirty thousand guilders against burglary and theft*** +## Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten + +Source: [Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten, _Leeuwarder Courant_, Wednesday 22 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) + +**_Emperor Nikephoros Phocas had insured his jewels and valuables for thirty thousand guilders against burglary and theft_** + +_That the celebrations cost the Emperor a pretty penny can be assured. H.R.H. had three expensive costumes; numerous persons, connected to him during the past week, lived at his expense; he was generous in giving tips and gifts and in other ways than this, showed that he did not mind spending more or less. The boat trip he offered cost f 5 per person only for lunch, which for 700 people required an expenditure of f 3500. The Emperor donated f 400 to the mayor of Delft for the benefit of the poor._ + +## Delftsche Lustrumfeesten + +Source: [Delftsche Lustrumfeesten IV, _Nieuwe Amsterdamsche Courant_, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) + +**_The H. IJ. S. M. transported 14,734 people to the anniversary celebrations in Delft yesterday_** + +_A few hours before the procession will cross the city, the streets are already crowded; a foretaste of what it will become when all means of transport from outside will have unloaded their cargo. At the Hague station it was a hustle and bustle the likes of which we rarely saw; people were packed into dense rows from the edge of the platform to the waiting rooms. Trains from the direction of Leiden stopped, but full, packed. Additional trains from The Hague took thousands with them, but this was not noticeable by the crowds on the platform. There was hardly any order at all; there was running and shouting from all sides. The platform for direction Amsterdam was deserted and silent. The commotion lasted until late into the night because before the last train returned to Delft it was already half past two. Transport by steam tram to Delft was also extremely numerous._ + +## Historisch overzicht van de maskerade -*That the celebrations cost the Emperor a pretty penny can be assured. H.R.H. had three expensive costumes; numerous persons, connected to him during the past week, lived at his expense; he was generous in giving tips and gifts and in other ways than this, showed that he did not mind spending more or less. The boat trip he offered cost f 5 per person only for lunch, which for 700 people required an expenditure of f 3500. The Emperor donated f 400 to the mayor of Delft for the benefit of the poor.* +Source: [Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie](https://tudelft.on.worldcat.org/oclc/69024098) -## 3 -[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant*, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +**_A tip of the dense veil, shrouding the past, will be lifted and a faint gleam of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us_** -***The H. IJ. S. M. transported 14,734 people to the anniversary celebrations in Delft yesterday*** +_On the 14th of July 1903, the Delftsch Studenten Corps will show how 940 years ago NIKEPHOROS PHOCAS, in solemn circumambulation of incomparable wealth and unforgettable splendour, amidst loud jubilation from all the people, traversed the streets of the ‘city preserved by God’. Five days of festivities will last in his honour. A tip of the dense veil that shrouds the past will be lifted and a faint glimmer of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us. This fact is not without significance!_ -*A few hours before the procession will cross the city, the streets are already crowded; a foretaste of what it will become when all means of transport from outside will have unloaded their cargo. At the Hague station it was a hustle and bustle the likes of which we rarely saw; people were packed into dense rows from the edge of the platform to the waiting rooms. Trains from the direction of Leiden stopped, but full, packed. Additional trains from The Hague took thousands with them, but this was not noticeable by the crowds on the platform. There was hardly any order at all; there was running and shouting from all sides. The platform for direction Amsterdam was deserted and silent. The commotion lasted until late into the night because before the last train returned to Delft it was already half past two. Transport by steam tram to Delft was also extremely numerous.* +_By enlisting the help of distinguished men of art and science, by sparing neither effort nor money, the organisers of this festival hope to make this week unforgettable. It has taken a great effort to gather the extensive historical data and to find the way to carry out the plans with dignity: however, the way in which the Commission has been assisted by almost all authorities in the Greek-Byzantine field, throughout Europe, ensured a great result._ -## 4 -[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] +_Prof. SCHLUMBERGER (the famous author of ‘Un Empereur byzantin’) rendered great service in assembling the procession through his able advice; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin at the ‘Ecole des Hautes Etudes’ of the Sorbonne in Paris, supplemented the scientific set-up with numerous hints, as did Dr HESSELING, (author of the fine book ‘Byzantium’) who helped to overcome the many difficulties from the start._ -***A tip of the dense veil, shrouding the past, will be lifted and a faint gleam of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us*** +_For the costumes in the parade, the original drawings by TH. THOMAS, Sarah Bernardt's illustrator, the same artist who dressed Theodora for her at the time. As we had chosen such a difficult subject that we wanted to have it executed as faithfully as possible to history, it seemed advisable to seek the help of a well-known Dutch artist who was mainly involved in the study and execution of historical costumes. In Mr ANTOON MOLKENBOER in Amsterdam, who for some years now has designed the costumes for the performances of the Amsterdam Wagnervereeniging (Wagner society), we found an excellent artist as well as a tireless historian. The costumes, based on Thomas' drawings, are executed entirely under his skilful and artistic supervision._ -*On the 14th of July 1903, the Delftsch Studenten Corps will show how 940 years ago NIKEPHOROS PHOCAS, in solemn circumambulation of incomparable wealth and unforgettable splendour, amidst loud jubilation from all the people, traversed the streets of the ‘city preserved by God’. Five days of festivities will last in his honour. A tip of the dense veil that shrouds the past will be lifted and a faint glimmer of the magical splendour of ancient Byzantium will shine upon us. This fact is not without significance!* +_For the performance of the dress, Mr OMONT, Director of the Bibliotheque Nationale in Paris gave us the opportunity to consult the finest existing manuscripts of this period, viz. the famous ‘Psantier 510’, the books of St GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE and ‘Les Homelies du moine Jacques.’ Prof MILLET declared to us the manuscript of SKYLITZÈS (now at Madrid) to supplement the more easily accessible books like SALZENBERG, KONDAKOF, Dr Bock etc. Madame SARAH BERNARDT, who did many Byzantine costume researches for her Theodora, has done us great service, especially by addresses of suppliers, certainly her bijoutier by his help has great share in the wealth of the procession. Madame Sarah's right bracelet, a Byzantine gem of beautiful filigree gold with turquoises, passed into our possession to adorn the Emperor's wrist._ -*By enlisting the help of distinguished men of art and science, by sparing neither effort nor money, the organisers of this festival hope to make this week unforgettable. It has taken a great effort to gather the extensive historical data and to find the way to carry out the plans with dignity: however, the way in which the Commission has been assisted by almost all authorities in the Greek-Byzantine field, throughout Europe, ensured a great result.* +_The character of the procession is twofold: the first is the real Byzantine cachet, which clearly shows Roman influence (the equipment of the emperor's closest retinue, field commanders, etc.), the second is the oriental type, which characterises the foreign envoys and auxiliary troops of the many eastern peoples subjected to Greek rule. For the first element, we have succeeded in finding genuine Byzantine silk and brocade fabrics, which increase the richness of the costumes to the extreme; however precious, and however difficult to obtain, the patterns of the pomegranate, the two-bird motif, the radiating cross, the flaunting peacock, as well as the Basileus and Evangelist motifs, all the rarest and most beautiful fabrics, have been incorporated in the garments. No less neat are the Orientals where Arab silk with Persian raw materials, interspersed with Bulgarian rope-knots and stripe patterns give an aspect as picturesque as it is typical; and where this richness sometimes gives way to plain silk fabrics, the atelier of the ladies VAN VOOREN processed these fragments into true works of art, with motifs of acarthus leaves, birds, deer and lions artfully interwoven, while the garments are heavy with the weight of pearls and precious stones, with which all costumes are artfully decorated._ -*Prof. SCHLUMBERGER (the famous author of ‘Un Empereur byzantin’) rendered great service in assembling the procession through his able advice; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin at the ‘Ecole des Hautes Etudes’ of the Sorbonne in Paris, supplemented the scientific set-up with numerous hints, as did Dr HESSELING, (author of the fine book ‘Byzantium’) who helped to overcome the many difficulties from the start.* +_For the manufacture of shoes, we repeatedly consulted the collection of the ‘Musée Clungy’; for decorative embroideries, the excavations of the treasure of ANTINOË (Musée Guimet); for the smallbodies, the Louvre Museum, where we also found coins with depictions of weapons, a.o. of the romphaia’ the typical Byzantine axe-knife, cited in all manuscripts as the coat of arms of the Imperial Guard. The richness of the procession is not little enhanced by some fifteen large silk banners, embroidered entirely by hand, the most beautiful of which are: the imperial standard, (depicting the emperor on horseback amidst the four Evangelists), the banner of St George with the dragon, the banner of the radiating cross, etc. etc._ -*For the costumes in the parade, the original drawings by TH. THOMAS, Sarah Bernardt's illustrator, the same artist who dressed Theodora for her at the time. As we had chosen such a difficult subject that we wanted to have it executed as faithfully as possible to history, it seemed advisable to seek the help of a well-known Dutch artist who was mainly involved in the study and execution of historical costumes. In Mr ANTOON MOLKENBOER in Amsterdam, who for some years now has designed the costumes for the performances of the Amsterdam Wagnervereeniging (Wagner society), we found an excellent artist as well as a tireless historian. The costumes, based on Thomas' drawings, are executed entirely under his skilful and artistic supervision.* +_No less care has been taken with the Throne Room, where many ceremonies will take place. The grand ballroom of the Stads Doelen (the skeleton of our on all front hall) lends itself particularly well to our purpose because of its simple construction and distribution. All flat walls are covered with colourful mosaics, all columns disappear into our much thicker columns, which we build around them, all arches are concealed in our vaults the stage, above the emperor's seat rises an entirely free-standing interior construction of twelve columns supporting a domed vault with balustrades and stairs, panes and modern windows will be transformed into onyx panels with their peculiar green translucency, from the ceiling, a silk velum will rise, around the gas crowns giant showy lights will be made so that nothing of the actual hall will be visible anymore. Although it was not possible to make a faithful copy here of an existing hall (the data left too much unclear), we believe that in our imitation we have come closest to the Purple Hall in the Imperial Palace in Byzantium, following data from various buildings; the Aya Sofia, as well as the San Vitale, the Apollinares church, Theodoric's palace, etc. provided examples for mosaics, capitals, columns, etc., which have been followed as faithfully as possible, which have been followed as faithfully as possible._ -*For the performance of the dress, Mr OMONT, Director of the Bibliotheque Nationale in Paris gave us the opportunity to consult the finest existing manuscripts of this period, viz. the famous ‘Psantier 510’, the books of St GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE and ‘Les Homelies du moine Jacques.’ Prof MILLET declared to us the manuscript of SKYLITZÈS (now at Madrid) to supplement the more easily accessible books like SALZENBERG, KONDAKOF, Dr Bock etc. Madame SARAH BERNARDT, who did many Byzantine costume researches for her Theodora, has done us great service, especially by addresses of suppliers, certainly her bijoutier by his help has great share in the wealth of the procession. Madame Sarah's right bracelet, a Byzantine gem of beautiful filigree gold with turquoises, passed into our possession to adorn the Emperor's wrist.* +_Numerous life-sized figures are depicted in the mosaics, very colourful on dull gold fond, as the Byzantines used to do. In the domed vault above the imperial throne, a larger-than-life figure of Christ with outspread arms in a radiant circle, in a long frieze below that the Virgin on her throne surrounded in the middle by four angels and ten martyrs; below that the porphyry columns, carrying the purple vault of the circumambulation, half-circled around the throne chair. The stage is separated from the rest of the hall by one large and two small arches, supported by six half-metre-thick columns, which carry the front wall of the hall on which Basileus is depicted on his throne surrounded by the four Evangelists and six saints of the family PHOCAS. The side walls of the room are regularly divided into compartments, so that above each of the fourteen columns there is a figure of a Saint, and in the intermediate compartments there is a walking frieze of sheep, moving in the direction of the Christ figure in the dome. In addition to four life-sized Saints, the rear wall has two Archangels with outspread wings at the corners, between which there are twelve medallions with busts of Fathers of the Church. It should be noted here, that the Byzantine school has an exclusively religious character the emperor bears, since all these ecclesiastical figures consider themselves to be one of the twelve apostles: in all paintings and images, this ecclesiastical cachet remains strictly enforced._ -*The character of the procession is twofold: the first is the real Byzantine cachet, which clearly shows Roman influence (the equipment of the emperor's closest retinue, field commanders, etc.), the second is the oriental type, which characterises the foreign envoys and auxiliary troops of the many eastern peoples subjected to Greek rule. For the first element, we have succeeded in finding genuine Byzantine silk and brocade fabrics, which increase the richness of the costumes to the extreme; however precious, and however difficult to obtain, the patterns of the pomegranate, the two-bird motif, the radiating cross, the flaunting peacock, as well as the Basileus and Evangelist motifs, all the rarest and most beautiful fabrics, have been incorporated in the garments. No less neat are the Orientals where Arab silk with Persian raw materials, interspersed with Bulgarian rope-knots and stripe patterns give an aspect as picturesque as it is typical; and where this richness sometimes gives way to plain silk fabrics, the atelier of the ladies VAN VOOREN processed these fragments into true works of art, with motifs of acarthus leaves, birds, deer and lions artfully interwoven, while the garments are heavy with the weight of pearls and precious stones, with which all costumes are artfully decorated.* +_The main entrance is also entirely in the style of the hall. The firm of DOOIJEWAARD in Amsterdam was commissioned to carry out the plans for the hall, panelling, painting and upholstery according to the detailed drawings provided by Mr ANT. MOLKENBOER._ -*For the manufacture of shoes, we repeatedly consulted the collection of the ‘Musée Clungy’; for decorative embroideries, the excavations of the treasure of ANTINOË (Musée Guimet); for the smallbodies, the Louvre Museum, where we also found coins with depictions of weapons, a.o. of the romphaia’ the typical Byzantine axe-knife, cited in all manuscripts as the coat of arms of the Imperial Guard. The richness of the procession is not little enhanced by some fifteen large silk banners, embroidered entirely by hand, the most beautiful of which are: the imperial standard, (depicting the emperor on horseback amidst the four Evangelists), the banner of St George with the dragon, the banner of the radiating cross, etc. etc.* +_Great care was also taken with the furniture. Under the domed vault on a three-step elevation stands the imperial throne - a faithful imitation of the famous Chiesa metropolitane in Ravenna, made of gold and ivory, surrounded by six smaller seats in the same spirit for the six highest dignitaries. ELKINGTON in London, modellers at the South Kensington Museum, are responsible for making the casts for the ivory bas relief in the panels. The company v. ERVEN DORENS in Amsterdam took care of the further finishing touches. Roman-style resting benches were placed all around the room, under the heavy colonnades, with tables in the same style: the tablecloths and cushions were hand-embroidered according to the mosaic examples from San Vitale, as were the purple curtains (portieres) draped from column to column; the emperor's monogram plays an important role in these embroideries._ -*No less care has been taken with the Throne Room, where many ceremonies will take place. The grand ballroom of the Stads Doelen (the skeleton of our on all front hall) lends itself particularly well to our purpose because of its simple construction and distribution. All flat walls are covered with colourful mosaics, all columns disappear into our much thicker columns, which we build around them, all arches are concealed in our vaults the stage, above the emperor's seat rises an entirely free-standing interior construction of twelve columns supporting a domed vault with balustrades and stairs, panes and modern windows will be transformed into onyx panels with their peculiar green translucency, from the ceiling, a silk velum will rise, around the gas crowns giant showy lights will be made so that nothing of the actual hall will be visible anymore. Although it was not possible to make a faithful copy here of an existing hall (the data left too much unclear), we believe that in our imitation we have come closest to the Purple Hall in the Imperial Palace in Byzantium, following data from various buildings; the Aya Sofia, as well as the San Vitale, the Apollinares church, Theodoric's palace, etc. provided examples for mosaics, capitals, columns, etc., which have been followed as faithfully as possible, which have been followed as faithfully as possible.* +## Delftsche Lustrumfeesten -*Numerous life-sized figures are depicted in the mosaics, very colourful on dull gold fond, as the Byzantines used to do. In the domed vault above the imperial throne, a larger-than-life figure of Christ with outspread arms in a radiant circle, in a long frieze below that the Virgin on her throne surrounded in the middle by four angels and ten martyrs; below that the porphyry columns, carrying the purple vault of the circumambulation, half-circled around the throne chair. The stage is separated from the rest of the hall by one large and two small arches, supported by six half-metre-thick columns, which carry the front wall of the hall on which Basileus is depicted on his throne surrounded by the four Evangelists and six saints of the family PHOCAS. The side walls of the room are regularly divided into compartments, so that above each of the fourteen columns there is a figure of a Saint, and in the intermediate compartments there is a walking frieze of sheep, moving in the direction of the Christ figure in the dome. In addition to four life-sized Saints, the rear wall has two Archangels with outspread wings at the corners, between which there are twelve medallions with busts of Fathers of the Church. It should be noted here, that the Byzantine school has an exclusively religious character the emperor bears, since all these ecclesiastical figures consider themselves to be one of the twelve apostles: in all paintings and images, this ecclesiastical cachet remains strictly enforced.* +Source: [Delftsche Lustrumfeesten IV, _Nieuwe Amsterdamsche Courant_, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -*The main entrance is also entirely in the style of the hall. The firm of DOOIJEWAARD in Amsterdam was commissioned to carry out the plans for the hall, panelling, painting and upholstery according to the detailed drawings provided by Mr ANT. MOLKENBOER.* +**_Over the din of people sounds the shouting of programme-sellers, most obviously with fake programmes, worthless things_** -*Great care was also taken with the furniture. Under the domed vault on a three-step elevation stands the imperial throne - a faithful imitation of the famous Chiesa metropolitane in Ravenna, made of gold and ivory, surrounded by six smaller seats in the same spirit for the six highest dignitaries. ELKINGTON in London, modellers at the South Kensington Museum, are responsible for making the casts for the ivory bas relief in the panels. The company v. ERVEN DORENS in Amsterdam took care of the further finishing touches. Roman-style resting benches were placed all around the room, under the heavy colonnades, with tables in the same style: the tablecloths and cushions were hand-embroidered according to the mosaic examples from San Vitale, as were the purple curtains (portieres) draped from column to column; the emperor's monogram plays an important role in these embroideries.* +_Delft looks festive. The city blazes in the sun. By half past twelve, the city is very busy. Strangers riding into the city gates in the strangest of carriages, senate carriages with many spectators, especially the Delft one, with four horses ridden by jockeys not off the buckboard, mask parade participants being escorted to the venue. Measures of order have not been taken by the Delft police as far as riding is concerned, or perhaps they have, but in any case they are then not followed. On the narrow canals, queues of carriages from both directions cut openings in the crowds. The city is one big hubbub of all kinds of sounds. The wind, which brings some freshness to the oppressive atmosphere, cannot be appreciated enough, especially for the participants in the parade._ -## 5 -[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant*, Tuesday 14 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +## Over Feesten -***Over the din of people sounds the shouting of programme-sellers, most obviously with fake programmes, worthless things*** +Source: [Henriette Roland Holst-van der Schalk, Over Feesten, _De Kroniek_, Saturday 25 July 1903 ](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) -*Delft looks festive. The city blazes in the sun. By half past twelve, the city is very busy. Strangers riding into the city gates in the strangest of carriages, senate carriages with many spectators, especially the Delft one, with four horses ridden by jockeys not off the buckboard, mask parade participants being escorted to the venue. Measures of order have not been taken by the Delft police as far as riding is concerned, or perhaps they have, but in any case they are then not followed. On the narrow canals, queues of carriages from both directions cut openings in the crowds. The city is one big hubbub of all kinds of sounds. The wind, which brings some freshness to the oppressive atmosphere, cannot be appreciated enough, especially for the participants in the parade.* +**_The Delft proletarians gaze childishly-reverently at all this glitter and flare_** -## 6 -[Henriette Roland Holst-van der Schalk, Over Feesten, *De Kroniek*, Saturday 25 July 1903 ](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) +_Weeks in advance we read about the splendour and opulence and sense of art that would become visible at the Delft student parties. Scholars gave their science, artists their talent, actresses gave their jewels; treasures were spent, and many days of diligent labour. To what end? So that a few dozen young people could appear for a few hours or days, decked out in oriental garb. Through the streets and along the canals of a quiet little town, a procession of horsemen and pedestrians in beautiful foreign garments, faithful to all the details of the dress, faithfully imitating the ceremonial of a distant, twilight world, a middle thing between ancient and feudal, eastern and western life. The result: a brief caress of the eyes, a flicker of sensuous beauty. Some of those watching the procession pass by consciously enjoy the harmonious opulence of the costumes, the combinations of never-before-seen colours. These are the civilised, educated spectators. For these, too, what is presented is without deeper meaning and more general significance; their imagination may be touched for a moment, mind and intellect remain dumb and cold. Those unpronounceable names mean nothing to them, that solemn way of doing things seems like a strange comedy to them. The performance, without any connection to their morals, their religion, their history, in short to the meaning of their lives, hangs in the air for them like a flower without a stem; remains a fancy-dress party, a ‘masquerade’._ -***The Delft proletarians gaze childishly-reverently at all this glitter and flare*** +_And the large crowd of Delft proletarians gaze childishly and respectfully at all this glittering and flaunting, perhaps in dark awe of the one power that provided everything needed for this: art, learning, labour: the power of money. Age-old slavish feelings of submissive admiration for the pomp and stature of those in power awaken in their blood and make them rejoice. And this is the association that the passing procession evokes most clearly in their dull minds: of groping for the pass currency, which will soon be thrown to them by the merry ‘benefactors’ who will be their masters tomorrow._ -*Weeks in advance we read about the splendour and opulence and sense of art that would become visible at the Delft student parties. Scholars gave their science, artists their talent, actresses gave their jewels; treasures were spent, and many days of diligent labour. To what end? So that a few dozen young people could appear for a few hours or days, decked out in oriental garb. Through the streets and along the canals of a quiet little town, a procession of horsemen and pedestrians in beautiful foreign garments, faithful to all the details of the dress, faithfully imitating the ceremonial of a distant, twilight world, a middle thing between ancient and feudal, eastern and western life. The result: a brief caress of the eyes, a flicker of sensuous beauty. Some of those watching the procession pass by consciously enjoy the harmonious opulence of the costumes, the combinations of never-before-seen colours. These are the civilised, educated spectators. For these, too, what is presented is without deeper meaning and more general significance; their imagination may be touched for a moment, mind and intellect remain dumb and cold. Those unpronounceable names mean nothing to them, that solemn way of doing things seems like a strange comedy to them. The performance, without any connection to their morals, their religion, their history, in short to the meaning of their lives, hangs in the air for them like a flower without a stem; remains a fancy-dress party, a ‘masquerade’.* +_No - we are not flat utilitarians. Were it us, a different line of thought I would follow, asking different questions. Questions like: how many families of starving victims could live for months on what one figure in the procession spent on the clothes he may never wear again after these few days? Or: how many of the Amsterdam slums, described by Hermans; or the Rotterdam ones, described by Spiekman, could be replaced by better dwellings; or how many sickly, or rachitic proletarian children could be sent to sea for the cost of the procession?_ -*And the large crowd of Delft proletarians gaze childishly and respectfully at all this glittering and flaunting, perhaps in dark awe of the one power that provided everything needed for this: art, learning, labour: the power of money. Age-old slavish feelings of submissive admiration for the pomp and stature of those in power awaken in their blood and make them rejoice. And this is the association that the passing procession evokes most clearly in their dull minds: of groping for the pass currency, which will soon be thrown to them by the merry ‘benefactors’ who will be their masters tomorrow.* +_Nay: this would be mixing of spheres. Beauty and art hold their rights, even in the vicious, miserable world of capitalism, and what could be more natural than to make them subservient to this manifestation of communal joy in life: the Feast? But that - possessing so much knowledge, so much zeal, so much devotion, so much treasure - a corporation of young men could not present this communal joy of life visibly; that, despite unlimited mental and material means, they could not achieve any other goal than this: to create a short phrase and visual pleasure, that is the questionable thing. More and more, the young people of our universities strive for the utmost accuracy of imitation, refinement and perfection of form in their five-year celebrations, one might say in the case of a work of art. And they have to do this because in this type of display, more and more all connection with the content of life, both of performers and spectators, is lost. In the past, some fact was chosen from national history; the show was still rooted in a national tradition, assumed to be known to all, dear to many._ -*No - we are not flat utilitarians. Were it us, a different line of thought I would follow, asking different questions. Questions like: how many families of starving victims could live for months on what one figure in the procession spent on the clothes he may never wear again after these few days? Or: how many of the Amsterdam slums, described by Hermans; or the Rotterdam ones, described by Spiekman, could be replaced by better dwellings; or how many sickly, or rachitic proletarian children could be sent to sea for the cost of the procession?* +_Utrecht, I think, broke with this tradition first, when it settled on a subject from the French Middle Ages. And now Delft, these aspiring engineers and technologists, drew to itself from distant centuries a darkly glowing time of form service and rigidity. Was it the seduction of contrasts? Or... the mysterious attraction of a form of civilisation that was very different from modern capitalism, but related to it in this one: rich in phenomena of decadence?_ -*Nay: this would be mixing of spheres. Beauty and art hold their rights, even in the vicious, miserable world of capitalism, and what could be more natural than to make them subservient to this manifestation of communal joy in life: the Feast? But that - possessing so much knowledge, so much zeal, so much devotion, so much treasure - a corporation of young men could not present this communal joy of life visibly; that, despite unlimited mental and material means, they could not achieve any other goal than this: to create a short phrase and visual pleasure, that is the questionable thing. More and more, the young people of our universities strive for the utmost accuracy of imitation, refinement and perfection of form in their five-year celebrations, one might say in the case of a work of art. And they have to do this because in this type of display, more and more all connection with the content of life, both of performers and spectators, is lost. In the past, some fact was chosen from national history; the show was still rooted in a national tradition, assumed to be known to all, dear to many.* +_Not at all times was the Festive Display rootless in the people, incoherent with the content of life. There were times when the joy and zest for life of the community manifested itself in it. So it was, when the self-confident guild brothers entered a Flemish or Dutch town by the thousands to celebrate a Landjuweel, where their [chambers of rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric) competed for days for the palm of art. The allegorical representations of their glittering parades may not have been profound or sophisticated, but for showmen and spectators, what was shown was a piece of life; it related to what moved and occupied them, it depicted feelings understood by all, it spoke a language understood by all. It related to the empty costume of a modern masquerade, just as an Indian martial dance, part of a sacred rite, relates to a minuet performed in 18th-century attire to grace a wedding. In our days, it is only the strident proletariat that achieves something real and sacred in its celebrations. Our May processions and meetings are not only expressions of the common will of the working class, but also of its common joy. But here only the internal inspiration is clean and uplifting; external the like the beauty of dress, long gone in western countries._ -*Utrecht, I think, broke with this tradition first, when it settled on a subject from the French Middle Ages. And now Delft, these aspiring engineers and technologists, drew to itself from distant centuries a darkly glowing time of form service and rigidity. Was it the seduction of contrasts? Or... the mysterious attraction of a form of civilisation that was very different from modern capitalism, but related to it in this one: rich in phenomena of decadence?* +_Capitalist civilisation has brought it to its knees. The external life of the proletariat is barren and poor; so are its celebrations, it is too poor to place art and beauty in its service, and the pleasures for its eyes and ears it knows almost only from pernicious surrogates, which are worse than utter lack. In this area too, only after the victory of the working class and the great change in society it will bring, can what is currently separated be reunited. Outward glow and inner warmth, formal beauty and meaningfulness will coincide in the festivities of that society, on whose fulfilment we, in the words of Anatole France, work like the weaver with high warp on his fabric: without seeing it. And the eternal events of nature, the changing of the seasons and their influence on human work and life, will again be understood and celebrated by the Liberated, who consciously carry the kinship of all things in their heads and hearts. And certainly also the dates of our struggles in the world, the memory of events whose greatness we hardly realise as we walk in twilight and seized by many thorny bushes in front of our feet._ -*Not at all times was the Festive Display rootless in the people, incoherent with the content of life. There were times when the joy and zest for life of the community manifested itself in it. So it was, when the self-confident guild brothers entered a Flemish or Dutch town by the thousands to celebrate a Landjuweel, where their [chambers of rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric](https://en.wikipedia.org/wiki/Chamber_of_rhetoric) competed for days for the palm of art. The allegorical representations of their glittering parades may not have been profound or sophisticated, but for showmen and spectators, what was shown was a piece of life; it related to what moved and occupied them, it depicted feelings understood by all, it spoke a language understood by all. It related to the empty costume of a modern masquerade, just as an Indian martial dance, part of a sacred rite, relates to a minuet performed in 18th-century attire to grace a wedding. In our days, it is only the strident proletariat that achieves something real and sacred in its celebrations. Our May processions and meetings are not only expressions of the common will of the working class, but also of its common joy. But here only the internal inspiration is clean and uplifting; external the like the beauty of dress, long gone in western countries.* +## De Delftsche Lustrumfeesten -*Capitalist civilisation has brought it to its knees. The external life of the proletariat is barren and poor; so are its celebrations, it is too poor to place art and beauty in its service, and the pleasures for its eyes and ears it knows almost only from pernicious surrogates, which are worse than utter lack. In this area too, only after the victory of the working class and the great change in society it will bring, can what is currently separated be reunited. Outward glow and inner warmth, formal beauty and meaningfulness will coincide in the festivities of that society, on whose fulfilment we, in the words of Anatole France, work like the weaver with high warp on his fabric: without seeing it. And the eternal events of nature, the changing of the seasons and their influence on human work and life, will again be understood and celebrated by the Liberated, who consciously carry the kinship of all things in their heads and hearts. And certainly also the dates of our struggles in the world, the memory of events whose greatness we hardly realise as we walk in twilight and seized by many thorny bushes in front of our feet.* +Source: [De Delftsche Lustrumfeesten I, _Algemeen Handelsblad_, Saturday 11 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) -## 7 -[De Delftsche Lustrumfeesten I, *Algemeen Handelsblad*, Saturday 11 July 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) +**_Student is he who exaggerates, who elevates sky-high an idea he likes, who swears at everything that seems ugly to him_** -***Student is he who exaggerates, who elevates sky-high an idea he likes, who swears at everything that seems ugly to him*** +_I would give something sweet if I could make him, who once studied and has not known the wealth of a student brotherhood, feel all that he lacks. When my words were so passionate, when the soul of my thoughts shone so clearly in these rules, that every student would also wish to be a member of a fraternity. A student is he who enjoys the young, free life, who tries to find the beauty in everything around him, who gets carried away and dares to express his enthusiasm, who, wherever he sees something that bothers him, comes out for it. Student is he who exaggerates, who exalts sky-high an idea he finds beautiful, who swears at everything that seems ugly to him, who exaggerates because he is young and is ashamed of his youth._ -*I would give something sweet if I could make him, who once studied and has not known the wealth of a student brotherhood, feel all that he lacks. When my words were so passionate, when the soul of my thoughts shone so clearly in these rules, that every student would also wish to be a member of a fraternity. A student is he who enjoys the young, free life, who tries to find the beauty in everything around him, who gets carried away and dares to express his enthusiasm, who, wherever he sees something that bothers him, comes out for it. Student is he who exaggerates, who exalts sky-high an idea he finds beautiful, who swears at everything that seems ugly to him, who exaggerates because he is young and is ashamed of his youth.* +_A student is he who tries to learn from everything around him, who draws wisdom from life, who must have been cheated by at least some people he thought were his friends before he knows what friendship is. A student is he who, with his great freedom and independence, feels the obligation to work, to learn in his profession what there is to learn. A student is the one who, enjoying the young glorious life, without harming his morality, realises the responsibility he bears. A corps is the mutual bond that makes being a corps easy. And now I hear many say, perhaps not even the most inveterate opponents of a corps:, - ‘Yes, that's how it should be, but that's not how it is!’ I know that there are lost students who don't feel the burden of being a student, who try to make up for their lack of intellect by snooping, bragging and drinking. But here the fault lies with them, not with the Corps. There are enough young Dutch men among the students, thank God, who can give impetus to their society, who can lead it in a good spirit, who can ground it on sound soil, so that it works for the good._ -*A student is he who tries to learn from everything around him, who draws wisdom from life, who must have been cheated by at least some people he thought were his friends before he knows what friendship is. A student is he who, with his great freedom and independence, feels the obligation to work, to learn in his profession what there is to learn. A student is the one who, enjoying the young glorious life, without harming his morality, realises the responsibility he bears. A corps is the mutual bond that makes being a corps easy. And now I hear many say, perhaps not even the most inveterate opponents of a corps:, - ‘Yes, that's how it should be, but that's not how it is!’ I know that there are lost students who don't feel the burden of being a student, who try to make up for their lack of intellect by snooping, bragging and drinking. But here the fault lies with them, not with the Corps. There are enough young Dutch men among the students, thank God, who can give impetus to their society, who can lead it in a good spirit, who can ground it on sound soil, so that it works for the good.* +_I had to get this off my chest before I can give a description of the Delft festivities this week. A warning to those who feel nothing for students or corps, to feel free to ignore these letters. After all, these parties are more than a display for the public. The aim is not only to show off sparkling costumes or to give beautiful concerts. An anniversary celebration wants to bring together all those who studied and made friends during their student days, from all parts of the country, so that they can convince themselves that their corps is flourishing, that the spirit that once animated them still lives on. A lustrum will once more make all friends sing lustily at the top of their lungs the young and lovely ‘Iö Vivat’, that it thunders and rattles and gurgles in one great echo from wall to wall in the Society! Such will be this eleventh anniversary of the Delft Student Corps, I am convinced. Its past justifies this conviction. And should it, unexpectedly, not be so, my letters will honestly report it. I consider it necessary to state this explicitly for those who find my introduction too old-fashioned._ -*I had to get this off my chest before I can give a description of the Delft festivities this week. A warning to those who feel nothing for students or corps, to feel free to ignore these letters. After all, these parties are more than a display for the public. The aim is not only to show off sparkling costumes or to give beautiful concerts. An anniversary celebration wants to bring together all those who studied and made friends during their student days, from all parts of the country, so that they can convince themselves that their corps is flourishing, that the spirit that once animated them still lives on. A lustrum will once more make all friends sing lustily at the top of their lungs the young and lovely ‘Iö Vivat’, that it thunders and rattles and gurgles in one great echo from wall to wall in the Society! Such will be this eleventh anniversary of the Delft Student Corps, I am convinced. Its past justifies this conviction. And should it, unexpectedly, not be so, my letters will honestly report it. I consider it necessary to state this explicitly for those who find my introduction too old-fashioned.* +_And now some history, for the public the great day will be next Tuesday, when will take place the Ascension of Nikephoros II Phocas within Byzantium after his coronation as Emperor in 963. In 395 Theodosius, the last autocrat of the great Roman Empire, died. From this moment on, it was split into two, the Western Roman Empire and the Eastern Roman or Byzantine Empire. This last empire increasingly took on the character of the East, the Greek language was elevated to the status of official language. Byzantium flourished. The Catholic Church found zealous followers in most of the powerful empires. The capital was the staple and market of trade between West and East. At the same time, arts and sciences flourished. In 959 Emperor Constantmos Porphyrotgermetos died, having somewhat neglected the reign for his studies. He left the empire to his young wife Theophano and the first minister Bringas. Theophano was a beautiful, gentlewoman who played a major role in the course of history. She married Romanos, who, dying in 963, left two infant sons, Basilios and Contstantinos. In reality, Bringas ruled, who is depicted as a schemer. Theophano tried to find an ally against her too independent first servant Bringas, which she thought she had found in Nikephoros Phocas._ -*And now some history, for the public the great day will be next Tuesday, when will take place the Ascension of Nikephoros II Phocas within Byzantium after his coronation as Emperor in 963. In 395 Theodosius, the last autocrat of the great Roman Empire, died. From this moment on, it was split into two, the Western Roman Empire and the Eastern Roman or Byzantine Empire. This last empire increasingly took on the character of the East, the Greek language was elevated to the status of official language. Byzantium flourished. The Catholic Church found zealous followers in most of the powerful empires. The capital was the staple and market of trade between West and East. At the same time, arts and sciences flourished. In 959 Emperor Constantmos Porphyrotgermetos died, having somewhat neglected the reign for his studies. He left the empire to his young wife Theophano and the first minister Bringas. Theophano was a beautiful, gentlewoman who played a major role in the course of history. She married Romanos, who, dying in 963, left two infant sons, Basilios and Contstantinos. In reality, Bringas ruled, who is depicted as a schemer. Theophano tried to find an ally against her too independent first servant Bringas, which she thought she had found in Nikephoros Phocas.* +_Popular since 960 for his brilliant campaign against Crete, this general was the army's idol. Upon his return, ovations were brought to him, while he was honoured in the Arena. Then he fought the greatly feared barbarians; with a huge army he fell into Cicily, which he conquered entirely, and victoriously took Alep, where the emir had fled and found refuge. On his return to Byzantium, Nikephoros Phocas learned of the death of Emperor Romanos. The latter left the reigns to two infant sons, under the regency of their mother. The latter was looking for a counterpart to the omnipotence of minister Bringas. And immediately she thought of the great general. She called him to Byzantium where he was received with great enthusiasm by the people in the first half of April 863. Bringas always tried to destroy Nikephoros' power, but he did not succeed, also because the patriarch Folyeuctos helped him. After several attempts to overthrow Nikephoros had failed, Bringas took the last resort. He promised two field commanders, Johannes Tzimiscus and Komanos Gourgen, the command of East and West on the condition that they rendered Nikephoros harmless._ -*Popular since 960 for his brilliant campaign against Crete, this general was the army's idol. Upon his return, ovations were brought to him, while he was honoured in the Arena. Then he fought the greatly feared barbarians; with a huge army he fell into Cicily, which he conquered entirely, and victoriously took Alep, where the emir had fled and found refuge. On his return to Byzantium, Nikephoros Phocas learned of the death of Emperor Romanos. The latter left the reigns to two infant sons, under the regency of their mother. The latter was looking for a counterpart to the omnipotence of minister Bringas. And immediately she thought of the great general. She called him to Byzantium where he was received with great enthusiasm by the people in the first half of April 863. Bringas always tried to destroy Nikephoros' power, but he did not succeed, also because the patriarch Folyeuctos helped him. After several attempts to overthrow Nikephoros had failed, Bringas took the last resort. He promised two field commanders, Johannes Tzimiscus and Komanos Gourgen, the command of East and West on the condition that they rendered Nikephoros harmless.* +_Bringas, however, set a snare for himself. The field superiors nevertheless went directly to Nikephoros, informing him of the evil plan. This was most probably not out of loyalty, because three years later Tzimiscus himself killed the emperor. They now thought the time had come for Nikephoros himself to press the imperial diadem on his temples. He gave in, also because he passionately loved Theophano. On 3 July he was proclaimed Basil (emperor) at the head of his troops and carried around in triumph on a huge shield with the red boots on his feet. Bringas, however, did not rest, and with his supporters started the war against the new emperor, He was defeated and on the 16th of August 963, Nikephoros Phocas was officially proclaimed emperor and given titles such as Cesar Augustus, autocrat of all Romans. Shortly afterwards, he married Theophano. This entry of 16 August 963 now will be presented on the 14 July at the masquerade to be held. I had to give this dry history in great detail in order to give the names of some of the main characters. Further details about the parade itself and the costumes will of course come after the procession. To tell anything about it now would be immodest, only this: those who had high expectations cannot be disappointed by the splendour._ -*Bringas, however, set a snare for himself. The field superiors nevertheless went directly to Nikephoros, informing him of the evil plan. This was most probably not out of loyalty, because three years later Tzimiscus himself killed the emperor. They now thought the time had come for Nikephoros himself to press the imperial diadem on his temples. He gave in, also because he passionately loved Theophano. On 3 July he was proclaimed Basil (emperor) at the head of his troops and carried around in triumph on a huge shield with the red boots on his feet. Bringas, however, did not rest, and with his supporters started the war against the new emperor, He was defeated and on the 16th of August 963, Nikephoros Phocas was officially proclaimed emperor and given titles such as Cesar Augustus, autocrat of all Romans. Shortly afterwards, he married Theophano. This entry of 16 August 963 now will be presented on the 14 July at the masquerade to be held. I had to give this dry history in great detail in order to give the names of some of the main characters. Further details about the parade itself and the costumes will of course come after the procession. To tell anything about it now would be immodest, only this: those who had high expectations cannot be disappointed by the splendour.* +_This small historical summary is enough to make you realise that the masquerade committee had a lot of work to do before it was able to put together something from this Byzantine era, distinguished by splendour and opulence, and yet so unknown. As far as the historical part was concerned, the commission had a lot of support from Professor Schlumberger in Paris and Dr Hesseling in Leiden. Both testified, after the outline was designed, that the commission had given a faithful historical picture. I appreciate explaining this because it had been published in a section of the daily press that great sins had been committed against the history of the ancient Byzantine Empire, that the costumes had been inexpertly chosen, and more such trifles. However, the tone of these articles suggests, to those only slightly versed in the art of reading between the lines, that the intention was to create a forward mood against this masquerade, for reasons beyond the masquerade, the students and the corps. This is why I thought it desirable to contrast the authority of Byzantium connoisseurs like Mr Schlumberger and Mr Hesseling with that of the vote-catching critic._ -*This small historical summary is enough to make you realise that the masquerade committee had a lot of work to do before it was able to put together something from this Byzantine era, distinguished by splendour and opulence, and yet so unknown. As far as the historical part was concerned, the commission had a lot of support from Professor Schlumberger in Paris and Dr Hesseling in Leiden. Both testified, after the outline was designed, that the commission had given a faithful historical picture. I appreciate explaining this because it had been published in a section of the daily press that great sins had been committed against the history of the ancient Byzantine Empire, that the costumes had been inexpertly chosen, and more such trifles. However, the tone of these articles suggests, to those only slightly versed in the art of reading between the lines, that the intention was to create a forward mood against this masquerade, for reasons beyond the masquerade, the students and the corps. This is why I thought it desirable to contrast the authority of Byzantium connoisseurs like Mr Schlumberger and Mr Hesseling with that of the vote-catching critic.* +## Maskerade te Delft -## 8 -[Maskerade te Delft, *De Telegraaf*, Tuesday 23 June 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) +Source: [Maskerade te Delft, _De Telegraaf_, Tuesday 23 June 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) -***The Emperor has nothing in common with the swaddled brat shown here*** +**_The Emperor has nothing in common with the swaddled brat shown here_** -*We received the advertising plate for the upcoming Delft Student Corps parties. From an artistic point of view it is entirely to be rejected, from a historical one largely. The drawing of the figure is poor and lacks the character of images from the era in which Nikephoros Phocas lived; the ornaments are tasteless and, apart from the two rosettes with crosses, not typically Byzantine and the combination of colours rough and screeching. Then the aforementioned emperor, whom people must surely have wanted to depict, has a beard and nothing in common with the dressed-up brat shown here, and the head ornament worn by the puppet is not good at all. The Byzantine emperors of this period wore a diadem. The only thing not to dislike about this work of art is the cut of the robe, that of the cloak and the figures on it. They have followed the cloak worn by Nicephorus III Botaneiates on the title page of the (written) selection of the works of Saint John Chrynostemus, which is in the Bibliotheque national in Paris. To our regret, we cannot congratulate the Delft festival committee on this work, the subject of which is so eminently suitable to make a brilliant composition, and which offers ample opportunity for the historical knowledge, taste and skill of an artist to excel in a rare way.* +_We received the advertising plate for the upcoming Delft Student Corps parties. From an artistic point of view it is entirely to be rejected, from a historical one largely. The drawing of the figure is poor and lacks the character of images from the era in which Nikephoros Phocas lived; the ornaments are tasteless and, apart from the two rosettes with crosses, not typically Byzantine and the combination of colours rough and screeching. Then the aforementioned emperor, whom people must surely have wanted to depict, has a beard and nothing in common with the dressed-up brat shown here, and the head ornament worn by the puppet is not good at all. The Byzantine emperors of this period wore a diadem. The only thing not to dislike about this work of art is the cut of the robe, that of the cloak and the figures on it. They have followed the cloak worn by Nicephorus III Botaneiates on the title page of the (written) selection of the works of Saint John Chrynostemus, which is in the Bibliotheque national in Paris. To our regret, we cannot congratulate the Delft festival committee on this work, the subject of which is so eminently suitable to make a brilliant composition, and which offers ample opportunity for the historical knowledge, taste and skill of an artist to excel in a rare way._ diff --git a/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx similarity index 82% rename from apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx rename to apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx index 89ec47d9..05235338 100644 --- a/apps/static-site/content/publications/nl/treasury-party.mdx +++ b/apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx @@ -1,13 +1,11 @@ --- date: "2024-10-16" -title: "Epic Party: De Delftse studentenmaskerade van 1903" +title: "Epic Party: De maskerade van 1903" author: "Geertje van Achterberg" -image: +image: toc: true --- -# Kostuum, cultuur en controverse: De Delftse studentenmaskerade van 1903 -## 1 In de negentiende eeuw organiseerden Delftse studenten elke vijf jaar maskerades als onderdeel van de lustrumvieringen. Deze kleurrijke optochten trokken duizenden bezoekers en vormden een belangrijk onderdeel van de vieringen van de Koninklijke Academie, het Delftsch Studenten Corps en de relatie met de stad Delft. De maskerade van 1903 was gebaseerd op de Keizerlijke Ommetocht van Nikephoros II Phocas in 963. Dit spektakel was meer dan een theatrale voorstelling, het was een grootschalige herbeleving van Byzantijnse weelde met indrukwekkende kostuums, decors en muzikale omlijsting. De maskerade was een podium, een symbool dat de grandeur en culturele superioriteit van de studenten toonde, evenals diens bekwaamheden en waarde voor de stad Delft. @@ -18,83 +16,90 @@ Hoewel de maskerades aanvankelijk bedoeld waren om studenten in een positiever d Onderstaande tekst zijn allemaal citaten uit verschillende artikelen over de Delftse studentenmaskarade van 1903. -## 2 -[Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten, *Leeuwarder Courant* van woensdag 22 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) +## Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten -***Keizer Nikephoros Phocas had zyne juweelen en kostbaarheden voor dertigduizend gulden verzekerd tegen inbraak en diefstal*** +Bron: [Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten, _Leeuwarder Courant_ van woensdag 22 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010596743:mpeg21:a0009) -*Dat de feesten den Keizer een aardigen duit hebben gekost, daarvan kan men verzekerd zyn. Z. K. H. had drie kostbare costuums; tal van personen, gedurende de afgelopen week aan hem verbonden, leefden te zijnen koste ;hy was mild in het geven van fooien en giften en ook op andere wyze dan hierdoor, toonde hy op wat meer of minder uitgaven niet te zien. Zoo kostte de boottocht, door hem aangeboden alleen aan lunchen f 5 per persoon, hetgeen voor 700 personen eene uitgaaf van f 3500 vordert. De Keizer heeft aan den burgemeester van Delft f 400 geschonken ten bate voor de algemeene armen.* +**_Keizer Nikephoros Phocas had zyne juweelen en kostbaarheden voor dertigduizend gulden verzekerd tegen inbraak en diefstal_** -## 3 -[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant* van dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +_Dat de feesten den Keizer een aardigen duit hebben gekost, daarvan kan men verzekerd zyn. Z. K. H. had drie kostbare costuums; tal van personen, gedurende de afgelopen week aan hem verbonden, leefden te zijnen koste ;hy was mild in het geven van fooien en giften en ook op andere wyze dan hierdoor, toonde hy op wat meer of minder uitgaven niet te zien. Zoo kostte de boottocht, door hem aangeboden alleen aan lunchen f 5 per persoon, hetgeen voor 700 personen eene uitgaaf van f 3500 vordert. De Keizer heeft aan den burgemeester van Delft f 400 geschonken ten bate voor de algemeene armen._ -***De H. IJ. S. M. vervoerde gisteren naar de lustrumfeesten te Delft 14.734 personen*** +## Delftsche Lustrumfeesten -*Het is thans, eenige uren voordat de stoet de Stad zal doorkruisen, reeds vol langs de straten; een voorproefje voor wat het worden zal wanneer alle verkeersmiddelen van buiten hun lading zullen gelost hebben. Aan het Haagsche station was het een gedrang en volte als wij zelden zagen; de menschen stonden van den perronrand tot de wachtkamers opeengepakt in dichte rijen. Treinen van de richting Leiden hielden stil, doch vol, stampvol. Extra treinen van Den Haag vertrekkende, namen duizenden mee, doch merkbaar aan de volte op het perron was dit niet. Ordemaatregelen werden bijna niet genomen; het was een geloop en geroep van alle kanten. Het perron voor richting-Amsterdam was verlaten en stil. De drukte duurde tot laat in den nacht want eer de laatste trein in Delft terugkwam was het reeds half drie. Ook het vervoer met de stoomtram naar Delft was buitengewoon talrijk.* +Bron: [Delftsche Lustrumfeesten IV, _Nieuwe Amsterdamsche Courant_ van dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -## 4 -[Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie, oclc 69024098] +**_De H. IJ. S. M. vervoerde gisteren naar de lustrumfeesten te Delft 14.734 personen_** -***Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen*** +_Het is thans, eenige uren voordat de stoet de Stad zal doorkruisen, reeds vol langs de straten; een voorproefje voor wat het worden zal wanneer alle verkeersmiddelen van buiten hun lading zullen gelost hebben. Aan het Haagsche station was het een gedrang en volte als wij zelden zagen; de menschen stonden van den perronrand tot de wachtkamers opeengepakt in dichte rijen. Treinen van de richting Leiden hielden stil, doch vol, stampvol. Extra treinen van Den Haag vertrekkende, namen duizenden mee, doch merkbaar aan de volte op het perron was dit niet. Ordemaatregelen werden bijna niet genomen; het was een geloop en geroep van alle kanten. Het perron voor richting-Amsterdam was verlaten en stil. De drukte duurde tot laat in den nacht want eer de laatste trein in Delft terugkwam was het reeds half drie. Ook het vervoer met de stoomtram naar Delft was buitengewoon talrijk._ -*Op den 14en Juli 1903 zal in 't klein worden vertoond hoe 940 jaar geleden NIKEPHOROS PHOCAS, in plechtige ommetocht van onvergelijkelijke weelde en onvergetelijke pracht onder luide jubel van heel 't volk, de straten doortrok der „door God bewaarde stad." Vijf dagen lang zullen de feesten duren ter zijner eer. Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen. Dit feit is niet zonder beteekenis!* +## Historisch overzicht van de maskerade -*Door de hulp in te roepen van mannen van naam op 't gebied van kunst en wetenschappen, door moeite noch geld te ontzien, hopen de voorbereiders van dit feest deze week onvergetelijk te maken. Het heeft een groote arbeid gekost de veelomvattende historische gegevens bijeen te krijgen en den weg te vinden de plannen waardig te doen uitvoeren: echter de wijze waarop de Commissie door bijna alle autoriteiten op Grieksch-Byzantijnsch gebied, door gansch Europa, is bijgestaan, waarborgden een mooi resultaat.* +Bron: [Historisch overzicht van de maskerade voorstellende: de ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzanthium ... in 963, door leden van het Delftsch Studentencorps, Waltman 1903. TU Delft Library, Trésor Collectie](https://tudelft.on.worldcat.org/oclc/69024098) -*Prof. SCHLUMBERGER (de beroemde schrijver van "Un Empereur byzantin") bewees door zijn kundigen raad grooten dienst bij het in elkaar zetten van den stoet; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin aan de „Ecole des Hautes Etudes" der Sorbonne te Parijs, vulde de wetenschappelijke opzet aan door tal van wenken, evenals Dr. HESSELING, (schrijver van het fraaie boek Byzantium") die van den beginne af hielp de vele moeilijkheden overwinnen.* +**_Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen_** -*Voor de costumes in den optocht zijn gevolgd de oorspronkelijke teekeningen van TH. THOMAS, teekenaar van Sarah Bernardt, dezelfde kunstenaar die indertijd Theodora voor haar aankleedde. Waar wij onze keuze hadden laten vallen op een zoo moeilijk onderwerp dat wij het in alle finesses zoo getrouw mogelijk naar de historie wilden doen uitvoeren, kwam het ons raadzaam voor de hulp van een welbekend Nederlandsch kunstenaar in te roepen, die zich voornamelijk bezighield met de studie en doen uitvoeren van geschiedkundige costuums. In de heer ANTOON MOLKENBOER te Amsterdam, die reeds sedert eenige jaren, onder meer de costuums ontworpen heeft voor de uitvoeringen der Amsterdamsche Wagnervereeniging, vonden wij naast een onvermoeibare geschiedvorscher een uitmuntend kunstenaar. De uitvoering der costuums geschiedt dan ook, aan de hand der teekeningen van Thomas, geheel en al onder zijn kundig en artistiek toezicht.* +_Op den 14en Juli 1903 zal in 't klein worden vertoond hoe 940 jaar geleden NIKEPHOROS PHOCAS, in plechtige ommetocht van onvergelijkelijke weelde en onvergetelijke pracht onder luide jubel van heel 't volk, de straten doortrok der „door God bewaarde stad." Vijf dagen lang zullen de feesten duren ter zijner eer. Een tip van de dichte sluier, die 't verleden omhult, zal worden opgelicht en een zwakke glans van de tooverachtige pracht van het oude Byzantium zal op ons afstralen. Dit feit is niet zonder beteekenis!_ -*Voor de uitvoering der kleedij stelde de heer OMONT, Directeur van de Bibliotheque Nationale te Parijs ons in de gelegenheid te raadplegen de mooist bestaande manuscripten uit dit tijdvak, n.l. het beroemde „Psantier 510", de boeken van St. GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE en „Les Homelies du moine Jacques." Prof. MILLET verklaarde ons het manuscript van SKYLITZÈS (thans te Madrid) om de gemakkelijker bereikbare boeken als SALZENBERG, KONDAKOF, Dr. Bock enz. aan te vullen. Madame SARAH BERNARDT, die voor haar Theodora vele Byzantijnsche costuum-onderzoekingen deed, heeft ons, vooral door adressen van leveranciers, grooten dienst bewezen, zeker heeft haar bijoutier door zijn hulp groot aandeel in de rijkdom van den stoet. Madame Sarah's rechter armband, een Byzantijnsch kleinood van prachtig filigraan-goud met turkoisen, ging in ons bezit over om 's Keizers pols te sieren.* +_Door de hulp in te roepen van mannen van naam op 't gebied van kunst en wetenschappen, door moeite noch geld te ontzien, hopen de voorbereiders van dit feest deze week onvergetelijk te maken. Het heeft een groote arbeid gekost de veelomvattende historische gegevens bijeen te krijgen en den weg te vinden de plannen waardig te doen uitvoeren: echter de wijze waarop de Commissie door bijna alle autoriteiten op Grieksch-Byzantijnsch gebied, door gansch Europa, is bijgestaan, waarborgden een mooi resultaat._ -*Het karakter van den stoet is tweeledig: le ziet men het echt Byzantijnsch cachet, dat duidelijk Romeinschen invloed verraadt (de uitrusting van 's Keizers naaste gevolg, veldheeren enz.) 2e het oostersche type, dat kenmerkt de vreemde gezanten en hulpbenden der vele oostersche volken aan het grieksche gezag onderworpen. Voor het eerste element is het ons gelukt de echte Byzantijnsche zijde en brocaatstoffen terug te vinden, die den rijkdom der costuums tot het uiterste opvoert; hoe kostbaar, en hoe moeilijk te verkrijgen ook, de patronen van den granaatappel, het twee-vogel-motief, het stralen-uitzendend kruis, de pronkende pauw, zoowel als de Basileus- en Evangelisten- motieven, alle de zeldzaamste en prachtigste weefsels, zijn in de kleedij verwerkt. Niet minder verzorgd zijn de oosterlingen waar Arabische zijde met Perzische grondstoffen, afgewisseld door Bulgaarsche touw-knoopwerken en streeppatronen een even schilderachtig als typisch aspect geven; en waar deze rijkdom soms plaats maakt voor effen zijden stoffen, daar verwerkte het atelier der dames VAN VOOREN deze fragmenten tot ware kunstnaaldwerken, met motieven van acarthusbladen, vogels, herten en leeuwen kunstig dooreengewerkt, terwijl de kleedij zwaar is van het gewicht van paarlen en edelgesteenten, waarmee alle costumes kunstig zijn versierd.* +_Prof. SCHLUMBERGER (de beroemde schrijver van "Un Empereur byzantin") bewees door zijn kundigen raad grooten dienst bij het in elkaar zetten van den stoet; Prof. GABRIEL MILLET, Maître de conférence pour l'Art Byzantin aan de „Ecole des Hautes Etudes" der Sorbonne te Parijs, vulde de wetenschappelijke opzet aan door tal van wenken, evenals Dr. HESSELING, (schrijver van het fraaie boek Byzantium") die van den beginne af hielp de vele moeilijkheden overwinnen._ -*Voor de vervaardiging der schoenen raadpleegden wij herhaalde malen de collectie van het „Musée Clungy"; voor decoratieve borduursels de opgravingen van den schat van ANTINOË (Musée Guimet) voor de kleinodieën het Louvre-Museum, waar wij ook vonden munten met afbeeldingen van wapens, o. a. van de romphaia" het typische Byzantijnsche bijl-mes, dat in alle manuscripten als het wapen der Keizerlijke garde wordt geciteerd. De rijkdom van den stoet wordt niet weinig verhoogd door een vijftiental groote zijden vaandels, geheel uit de hand geborduurd, waarvan de mooiste zijn: de keizerlijke standaard, (voorstelling van den keizer te paard te midden der vier Evangelisten), het vaandel van St. George met den draak, het vaandel van het stralen-uitzendend kruis enz. enz.* +_Voor de costumes in den optocht zijn gevolgd de oorspronkelijke teekeningen van TH. THOMAS, teekenaar van Sarah Bernardt, dezelfde kunstenaar die indertijd Theodora voor haar aankleedde. Waar wij onze keuze hadden laten vallen op een zoo moeilijk onderwerp dat wij het in alle finesses zoo getrouw mogelijk naar de historie wilden doen uitvoeren, kwam het ons raadzaam voor de hulp van een welbekend Nederlandsch kunstenaar in te roepen, die zich voornamelijk bezighield met de studie en doen uitvoeren van geschiedkundige costuums. In de heer ANTOON MOLKENBOER te Amsterdam, die reeds sedert eenige jaren, onder meer de costuums ontworpen heeft voor de uitvoeringen der Amsterdamsche Wagnervereeniging, vonden wij naast een onvermoeibare geschiedvorscher een uitmuntend kunstenaar. De uitvoering der costuums geschiedt dan ook, aan de hand der teekeningen van Thomas, geheel en al onder zijn kundig en artistiek toezicht._ -*Niet minder zorg is besteed aan de Troon-zaal, waar vele plechtigheden zullen plaats vinden. De groote feestzaal van de Stads Doelen (het geraamte van onze op alle voorzaal) leent zich door zijne eenvoudige constructie en distributie al bijzonder tot ons doel. Alle vlakke wanden worden bekleed met kleurige mozaïken, alle kolommen verdwijnen in onze veel dikkere zuilen, die wij er om heen bouwen, alle bogen gaan schuil in onze gewelven het podium, boven des keizer's zetel verrijst een geheel vrij-staande binnenbouw van twaalf kolommen die een koepelgewelf dragen met balustrades en trappen, ruiten en moderne ramen worden herschapen in onyx-plaatjes met hunne eigenaardige groene doorschijn, van af de zoldering, welft een zijden velum, om de gaskronen worden gemaakt reusachtige pronklampen zoodat van de eigenlijke zaal niets meer zal zijn te zien. Ofschoon het niet mogelijk was een getrouwe copie hier te maken van een bestaande zaal (de gegevens lieten te veel onduidelijks) zoo meenen wij toch in onze imitatie, het dichtst te zijn bij de Purperen zaal in het keizerlijk Paleis te Byzantium, wij volgden gegevens uit verschillende bouwwerken; de Aya Sofia, zoowel als de San Vitale, de Apollinares- kerk, 't paleis van Theodorik enz. gaven voorbeelden voor mozaïken, kapiteelen, zuilen enz., die zoo getrouw mogelijk gevolgd zijn. Talrijke levensgroote figuren zijn in de mozaïken afgebeeld, zeer kleurrijk op dof-gouden fond, gelijk de Byzantijnen plachten te doen. In het koepelgewelf boven den keizerlijken troon een meer dan levensgroote Christus-figuur met uitgespreide armen in een stralen-cirkel, in een lange fries daaronder de H. Maagd op haar troon in 't midden omgeven door vier Engelen en tien martelaren; daaronder de porfieren- zuilen, dragend het purperen gewelf van den ommegang, half-cirkelig om den troonstoel. Het podium wordt van het overige zaal gedeelte gescheiden door één groote en twee kleine bogen, gesteund door zes half-meter-dikke kolommen, die dragen den voorsten zaalwand waarop is afgebeeld de Basileus op zijn troon omgeven door de vier Evangelisten en zes Heiligen uit het geslacht PHOCAS. De zijwanden der zaal zijn regelmatig verdeeld in vakken, zoodat boven elke der veertien kolommen een Heiligen-figuur komt, en in de tusschen-vakken een loopend fries van schaapjes, die zich bewegen in de richting van de Christus- figuur in het koepelgewelf. De achterwand draagt behalve vier levensgroote Heiligen, op de hoeken twee Aartsengelen met uitgespreide vleugels, waartusschen twaalf medaillons met busten van Kerkvaders. Het zij hier opgemerkt, dat de Byzantijnsche school een uitsluitend religeus karakter de keizer draagt, van daar al deze kerkelijke figuren zelf beschouwt zich als een der twaalf apostelen: in alle schilderijen en afbeeldingen blijft dit kerkelijk cachet streng doorgevoerd.* +_Voor de uitvoering der kleedij stelde de heer OMONT, Directeur van de Bibliotheque Nationale te Parijs ons in de gelegenheid te raadplegen de mooist bestaande manuscripten uit dit tijdvak, n.l. het beroemde „Psantier 510", de boeken van St. GREGOIRE DE NAZIANZE, JEAN CHRISTOPHORE en „Les Homelies du moine Jacques." Prof. MILLET verklaarde ons het manuscript van SKYLITZÈS (thans te Madrid) om de gemakkelijker bereikbare boeken als SALZENBERG, KONDAKOF, Dr. Bock enz. aan te vullen. Madame SARAH BERNARDT, die voor haar Theodora vele Byzantijnsche costuum-onderzoekingen deed, heeft ons, vooral door adressen van leveranciers, grooten dienst bewezen, zeker heeft haar bijoutier door zijn hulp groot aandeel in de rijkdom van den stoet. Madame Sarah's rechter armband, een Byzantijnsch kleinood van prachtig filigraan-goud met turkoisen, ging in ons bezit over om 's Keizers pols te sieren._ -*Ook de hoofd-entree wordt geheel in de stijl van de zaal weergegeven. De firma DOOIJEWAARD te Amsterdam werd belast met de uitvoering der zaalplannen, betimmering, beschildering en bekleeding volgens de verstrekte detailteekeningen van den Heer ANT. MOLKENBOER.* +_Het karakter van den stoet is tweeledig: le ziet men het echt Byzantijnsch cachet, dat duidelijk Romeinschen invloed verraadt (de uitrusting van 's Keizers naaste gevolg, veldheeren enz.) 2e het oostersche type, dat kenmerkt de vreemde gezanten en hulpbenden der vele oostersche volken aan het grieksche gezag onderworpen. Voor het eerste element is het ons gelukt de echte Byzantijnsche zijde en brocaatstoffen terug te vinden, die den rijkdom der costuums tot het uiterste opvoert; hoe kostbaar, en hoe moeilijk te verkrijgen ook, de patronen van den granaatappel, het twee-vogel-motief, het stralen-uitzendend kruis, de pronkende pauw, zoowel als de Basileus- en Evangelisten- motieven, alle de zeldzaamste en prachtigste weefsels, zijn in de kleedij verwerkt. Niet minder verzorgd zijn de oosterlingen waar Arabische zijde met Perzische grondstoffen, afgewisseld door Bulgaarsche touw-knoopwerken en streeppatronen een even schilderachtig als typisch aspect geven; en waar deze rijkdom soms plaats maakt voor effen zijden stoffen, daar verwerkte het atelier der dames VAN VOOREN deze fragmenten tot ware kunstnaaldwerken, met motieven van acarthusbladen, vogels, herten en leeuwen kunstig dooreengewerkt, terwijl de kleedij zwaar is van het gewicht van paarlen en edelgesteenten, waarmee alle costumes kunstig zijn versierd._ -*Aan de meubels is ook groote zorg besteed. Onder het koepelgewelf op een drie treden-verhooging staat de keizer- lijke troon - een geheel getrouwe imitatie van de beroemde Chiesa metropolitane te Ravenna, die uit goud en ivoor vervaardigd is, daaromheen zes kleinere zetels in den zelfden geest, voor de zes hoogste waardigheid-bekleeders. De firma ELKINGTON te Londen, de modelleurs van het South- Kensington-museum belasten zich met het maken ter plaatse der afgietsels voor de ivoor-bas relief in de paneelen. De firma v. ERVEN DORENS te Amsterdam droeg zorg voor de verdere afwerking. Rondom de geheele zaal, onder de zware kolonnaden worden Romeinsche rustbanken aangebracht, waarvoor tafels in den zelfden stijl: de tafelkleeden en kussens zijn uit de hand geborduurd volgens de mozaiken- voorbeelden van de San Vitale, evenals de purperen gordijnen (portieres) die van kolom tot kolom gedrapeerd worden, het monogram van den keizer speelt in deze borduursels een groote rol.* +_Voor de vervaardiging der schoenen raadpleegden wij herhaalde malen de collectie van het „Musée Clungy"; voor decoratieve borduursels de opgravingen van den schat van ANTINOË (Musée Guimet) voor de kleinodieën het Louvre-Museum, waar wij ook vonden munten met afbeeldingen van wapens, o. a. van de romphaia" het typische Byzantijnsche bijl-mes, dat in alle manuscripten als het wapen der Keizerlijke garde wordt geciteerd. De rijkdom van den stoet wordt niet weinig verhoogd door een vijftiental groote zijden vaandels, geheel uit de hand geborduurd, waarvan de mooiste zijn: de keizerlijke standaard, (voorstelling van den keizer te paard te midden der vier Evangelisten), het vaandel van St. George met den draak, het vaandel van het stralen-uitzendend kruis enz. enz._ -## 5 -[Delftsche Lustrumfeesten IV, *Nieuwe Amsterdamsche Courant* van dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) +_Niet minder zorg is besteed aan de Troon-zaal, waar vele plechtigheden zullen plaats vinden. De groote feestzaal van de Stads Doelen (het geraamte van onze op alle voorzaal) leent zich door zijne eenvoudige constructie en distributie al bijzonder tot ons doel. Alle vlakke wanden worden bekleed met kleurige mozaïken, alle kolommen verdwijnen in onze veel dikkere zuilen, die wij er om heen bouwen, alle bogen gaan schuil in onze gewelven het podium, boven des keizer's zetel verrijst een geheel vrij-staande binnenbouw van twaalf kolommen die een koepelgewelf dragen met balustrades en trappen, ruiten en moderne ramen worden herschapen in onyx-plaatjes met hunne eigenaardige groene doorschijn, van af de zoldering, welft een zijden velum, om de gaskronen worden gemaakt reusachtige pronklampen zoodat van de eigenlijke zaal niets meer zal zijn te zien. Ofschoon het niet mogelijk was een getrouwe copie hier te maken van een bestaande zaal (de gegevens lieten te veel onduidelijks) zoo meenen wij toch in onze imitatie, het dichtst te zijn bij de Purperen zaal in het keizerlijk Paleis te Byzantium, wij volgden gegevens uit verschillende bouwwerken; de Aya Sofia, zoowel als de San Vitale, de Apollinares- kerk, 't paleis van Theodorik enz. gaven voorbeelden voor mozaïken, kapiteelen, zuilen enz., die zoo getrouw mogelijk gevolgd zijn. Talrijke levensgroote figuren zijn in de mozaïken afgebeeld, zeer kleurrijk op dof-gouden fond, gelijk de Byzantijnen plachten te doen. In het koepelgewelf boven den keizerlijken troon een meer dan levensgroote Christus-figuur met uitgespreide armen in een stralen-cirkel, in een lange fries daaronder de H. Maagd op haar troon in 't midden omgeven door vier Engelen en tien martelaren; daaronder de porfieren- zuilen, dragend het purperen gewelf van den ommegang, half-cirkelig om den troonstoel. Het podium wordt van het overige zaal gedeelte gescheiden door één groote en twee kleine bogen, gesteund door zes half-meter-dikke kolommen, die dragen den voorsten zaalwand waarop is afgebeeld de Basileus op zijn troon omgeven door de vier Evangelisten en zes Heiligen uit het geslacht PHOCAS. De zijwanden der zaal zijn regelmatig verdeeld in vakken, zoodat boven elke der veertien kolommen een Heiligen-figuur komt, en in de tusschen-vakken een loopend fries van schaapjes, die zich bewegen in de richting van de Christus- figuur in het koepelgewelf. De achterwand draagt behalve vier levensgroote Heiligen, op de hoeken twee Aartsengelen met uitgespreide vleugels, waartusschen twaalf medaillons met busten van Kerkvaders. Het zij hier opgemerkt, dat de Byzantijnsche school een uitsluitend religeus karakter de keizer draagt, van daar al deze kerkelijke figuren zelf beschouwt zich als een der twaalf apostelen: in alle schilderijen en afbeeldingen blijft dit kerkelijk cachet streng doorgevoerd._ -***Over het geroezemoes van menschen klinkt het geschreeuw van program-verkoopers, meest natuurlijk met namaak-programma's, waardelooze dingen*** +_Ook de hoofd-entree wordt geheel in de stijl van de zaal weergegeven. De firma DOOIJEWAARD te Amsterdam werd belast met de uitvoering der zaalplannen, betimmering, beschildering en bekleeding volgens de verstrekte detailteekeningen van den Heer ANT. MOLKENBOER._ -*Delft ziet er feestelijk uit. De stad blakert in de zon. Tegen halfeen is het een zeer druk gerij in de stad. Vreemdelingen die in de vreemdsoortigste karossen de stadspoorten binnenrijden, senaatskoetsen met veel bekijks, vooral het Delftsche, met vier paarden door jockeys niet van den bok bereden, maskarade-deelnemers die zich laten brengen naar de plaats van opstelling. Maatregelen van orde zijn door de Delftsche politie niet getroffen wat het rijden aangaat, of misschien wel getroffen, doch in elk geval worden zij dan niet opgevolgd. Op de smalle grachten rijden files van koetsen uit beide richtingen openingen snijdend in de menschenmassa's. De stad is één groote roezemoes van allerlei geluiden. De wind, die wat frischheid aanbrengt in de zo drukkende atmospheer, is niet genoeg te waardeeren, vooral voor de deelnemers aan den optocht.* +_Aan de meubels is ook groote zorg besteed. Onder het koepelgewelf op een drie treden-verhooging staat de keizer- lijke troon - een geheel getrouwe imitatie van de beroemde Chiesa metropolitane te Ravenna, die uit goud en ivoor vervaardigd is, daaromheen zes kleinere zetels in den zelfden geest, voor de zes hoogste waardigheid-bekleeders. De firma ELKINGTON te Londen, de modelleurs van het South- Kensington-museum belasten zich met het maken ter plaatse der afgietsels voor de ivoor-bas relief in de paneelen. De firma v. ERVEN DORENS te Amsterdam droeg zorg voor de verdere afwerking. Rondom de geheele zaal, onder de zware kolonnaden worden Romeinsche rustbanken aangebracht, waarvoor tafels in den zelfden stijl: de tafelkleeden en kussens zijn uit de hand geborduurd volgens de mozaiken- voorbeelden van de San Vitale, evenals de purperen gordijnen (portieres) die van kolom tot kolom gedrapeerd worden, het monogram van den keizer speelt in deze borduursels een groote rol._ -## 6 -[Henriette Roland Holst-van der Schalk, Over Feesten, *De Kroniek* van zaterdag 25 juli 1903 ](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) +## Delftsche Lustrumfeesten -***De Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan*** +Bron: [Delftsche Lustrumfeesten IV, _Nieuwe Amsterdamsche Courant_ van dinsdag 14 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650320:mpeg21:a0089) -*Weken vooruit hebben wij gelezen over de pracht en weelde en kunstzin die zichtbaar worden zou op de Delftsche studenten-feesten. Geleerden gaven hun wetenschap, kunstenaars hun talent, tooneelspeelsters stonden hun juweelen af; schatten werden besteed, en vele dagen vlijtigen arbeid. Waartoe? Opdat eenige dozijnen jongelieden eenige uren of dagenlang konden verschijnen, in oostersch gewaad uitgedost. Door de straten en langs de grachten van een stil stadje trekt een stoet van ruiters en voetgangers in schoone vreemde kleedij, getrouw zijn alle détails der kleeding, getrouw wordt het ceremonieel nagebootst van een verre, schemerachtige wereld, een middending tusschen antiek en feodaal, oostersch en westersch leven. Het resultaat: een korte streeling der oogen, een flikkering van zinnen-schoon. Van hen die den stoet zien langs trekken, genieten enkelen bewust de harmonieuze weelde der kostuums, de kombinaties van nooitvermoede kleuren. Dit zijn de beschaafde, de ontwikkelde toeschouwers. Ook voor deze is het voorgestelde zonder dieper zin en algemeener beteekenis; hun verbeelding wordt misschien even geraakt, gemoed en verstand blijven stom en koud. Die onuitspreekbare namen zeggen hun niets, die plechtige wijze-van-doen lijkt hun een zonderlinge komedie. De voorstelling, zonder eenig verband met hun zeden, hun godsdienst, hun geschiedenis, kortom met den i n h o u d hunner levens, hangt voor hen in de lucht als een bloem zonder stengel; blijft een verkleedpartij, een „maskerade.”* +**_Over het geroezemoes van menschen klinkt het geschreeuw van program-verkoopers, meest natuurlijk met namaak-programma's, waardelooze dingen_** -*En de groote menigte der Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan, met donker ontzag misschien voor de ééne macht die al wat hiertoe noodig was: kunstzin, geleerdheid, arbeid, verschafte: de macht van ’t geld. Eeuwenoude slaafsche gevoelens van onderdanige bewondering voor den praal en de statie der machthebbers ontwaken in hun bloed en doen hen juichen. En dit is de associatie die de voorbijtrekkende stoet het klaarst in hun doffen geest tevoorschijn roept: van gegrabbel naar de pasmunt, die hun zoo straks zal worden toegeworpen door de vroolijke „weldoeners”, die morgen hun meesters zullen zijn.* +_Delft ziet er feestelijk uit. De stad blakert in de zon. Tegen halfeen is het een zeer druk gerij in de stad. Vreemdelingen die in de vreemdsoortigste karossen de stadspoorten binnenrijden, senaatskoetsen met veel bekijks, vooral het Delftsche, met vier paarden door jockeys niet van den bok bereden, maskarade-deelnemers die zich laten brengen naar de plaats van opstelling. Maatregelen van orde zijn door de Delftsche politie niet getroffen wat het rijden aangaat, of misschien wel getroffen, doch in elk geval worden zij dan niet opgevolgd. Op de smalle grachten rijden files van koetsen uit beide richtingen openingen snijdend in de menschenmassa's. De stad is één groote roezemoes van allerlei geluiden. De wind, die wat frischheid aanbrengt in de zo drukkende atmospheer, is niet genoeg te waardeeren, vooral voor de deelnemers aan den optocht._ -*Neen — wij zijn geen platte utilitariërs. Waren wij het, een andere gedachtegang zou ik volgen, andere vragen stellen. Vragen als: hoeveel gezinnen van hongerende slachtoffers zouden maandenlang kunnen leven van wat één figuur van den stoet uitgaf voor de kleedij, die hij na deze enkele dagen wellicht nooit meer zal dragen? Of: hoeveel van de Amsterdamsche krotten, die Hermans; of van de Rotterdamsche, die Spiekman beschreef, zouden door betere woningen zijn te vervangen; of hoeveel ziekelijke, of rachitische proletariërs-kinderen naar zee te sturen voor de kosten van den stoet? Neen: dit zou vermenging van sferen zijn. Schoonheid en kunst houden hun rechten, ook in de vooze, ellendige wereld van het kapitalisme, en wat is natuurlijker dan ze dienstbaar te maken aan deze manifestatie van gemeenschappelijke levensvreugde: het Feest? Maar dat — beschikkend over zóóveel kennis, zóóveel ijver, zóóveel toewijding, zóóveel schatten — een korporatie van jonge mannen niet vermocht, deze gemeenschappelijke levensvreugde zichtbaar voor te stellen; dat zij, ondanks onbeperkte geestelijke en stoffelijke middelen, geen ander doel kónden bereiken dan dit: een korte zinnenstreeling en oogenlust te scheppen, dat is het bedenkelijke. Meer en meer streven de jongelieden onzer universiteiten bij hun vijfjaarsche feestelijke vertooningen naar uiterste nauwkeurigheid van nabootsing, naar verfijning en volkomenheid in den vorm, zou men zeggen waar het een kunstwerk gold. En dit moeten zij doen omdat bij deze vertooning meer en meer alle verband met den inhoud-des-levens, zoowel van voorstellers als toeschouwers, verloren gaat. Vroeger werd eenig feit uit de vaderlandsche geschiedenis gekozen; het schouwspel wortelde nog in een nationale traditie, aan allen verondersteld bekend te zijn, aan velen dierbaar. Utrecht, meen ik, brak met deze traditie het eerst, toen het zijn keus vestigde op een onderwerp uit de Fransche middeleeuwen. En nu trok Delft, trokken deze aanstaande ingenieurs en technologen, tot zich uit verre eeuwen een duister-gloeienden tijd van vormendienst en verstarring. Was het de bekoring der kontrasten? Of... de geheimzinnige aantrekkingskracht eener van de modernkapitalistische wél zeer afwijkende vorm van beschaving, maar haar verwant in dit eene: rijk aan verschijnselen van dekadentie te zijn?* +## Over Feesten -*Niet tenallentijde stond de Feestelijke Vertooning wortelloos in het volk, onsamenhangend met den inhoud-des-levens. Er zijn tijdperken geweest dat in haar de levenslust en levensvreugd der gemeenschap zich manifesteerde. Zoo was het, als de zelfbewuste gildebroeders ter viering van een [Landjuweel](https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01265.php) bij duizenden een Vlaamsche of Hollandsche stad binnentrokken, waar hunne kamers van retorica in dagenlangen wedstrijd kwamen dingen naar den palm der kunst. De allegorische voorstellingen hunner glanzende optochten waren misschien niet diepzinnig of verfijnd, maar voor vertooners en toeschouwers was het vertoonde een stuk leven; het hield verband met wat hen bewoog en bezighield, het verbeeldde gevoelens door allen begrepen, het sprak een taal door allen verstaan. Het verhield zich tot de leege verkleedpartij eener moderne maskerade, als een Indiaansche krijgsdans, onderdeel van heiligen ritus, zich verhoudt tot een in 18de-eeuwsche kleeren ter opluistering van een bruiloft opgevoerden menuet. In onze dagen is het alleen het strjjdend proletariaat dat in zijn feesten iets reëels en heiligs bereikt. Onze Meioptochten en meetings zijn niet alleen uitingen van den gemeenschappelijken wil der arbeidersklasse, maar ook van haar gemeenschappelijke vreugde. Maar hier is alleen de inwendige bezieling schoon en verheffend; uiterlijke de evenals de schoonheid van kleederdracht, in westersche landen sinds lang verdwenen. De kapitalistische beschaving heeft haar om hals gebracht. Kaal en pover is het uitwendig leven van het proletariaat; zoo ook zijn feesten, het is te arm kunst en schoonheid in zijn dienst te stellen en de genietingen voor oogen en ooren kent het haast alleen van verderfelijke surrogaten, die erger zijn dan volslagen gemis.* +Bron: [Henriette Roland Holst-van der Schalk, Over Feesten, _De Kroniek_ van zaterdag 25 juli 1903 ](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMIISG20:166011030:00003) -*Ook op dit gebied kan eerst, na de overwinning der arbeidersklasse en de groote verandering in de maatschappij die zij brengen zal, wat thans gescheiden is weer vereend worden. Uiterlijke glans en innerlijke warmte, vormschoonheid en zinrijkheid zullen samenvallen in de feesten dier samenleving, aan wier verwezelijking wij, naar een woord van Anatole France, werken als de wever met hooge scheerlijst aan zijn weefsel: zonder het te zien. Dan zal het Feest zich in waarheid verheffen op den grondslag van gemeenschappelijk en vrijwillig ondernomen arbeid En de eeuwige gebeurtenissen in de natuur, de wisseling der seizoenen en den invloed daarvan op den arbeid en het leven der menschen, zullen weer verstaan en gevierd worden door de Bevrijden, die de verwantschap van alle dingen bewust dragen in hoofd en hart. En zeker ook de herinneringsdata van onze worsteling in de wereld, de heugenis aan gebeurtenissen waarvan wij gaand in schemering en in beslag genomen door veel doornig struikgewas voor onze voeten, de grootheid nauwelijks ten volle beseffen.* +**_De Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan_** -## 7 -[De Delftsche Lustrumfeesten I, *Algemeen Handelsblad* van zaterdag 11 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) +_Weken vooruit hebben wij gelezen over de pracht en weelde en kunstzin die zichtbaar worden zou op de Delftsche studenten-feesten. Geleerden gaven hun wetenschap, kunstenaars hun talent, tooneelspeelsters stonden hun juweelen af; schatten werden besteed, en vele dagen vlijtigen arbeid. Waartoe? Opdat eenige dozijnen jongelieden eenige uren of dagenlang konden verschijnen, in oostersch gewaad uitgedost. Door de straten en langs de grachten van een stil stadje trekt een stoet van ruiters en voetgangers in schoone vreemde kleedij, getrouw zijn alle détails der kleeding, getrouw wordt het ceremonieel nagebootst van een verre, schemerachtige wereld, een middending tusschen antiek en feodaal, oostersch en westersch leven. Het resultaat: een korte streeling der oogen, een flikkering van zinnen-schoon. Van hen die den stoet zien langs trekken, genieten enkelen bewust de harmonieuze weelde der kostuums, de kombinaties van nooitvermoede kleuren. Dit zijn de beschaafde, de ontwikkelde toeschouwers. Ook voor deze is het voorgestelde zonder dieper zin en algemeener beteekenis; hun verbeelding wordt misschien even geraakt, gemoed en verstand blijven stom en koud. Die onuitspreekbare namen zeggen hun niets, die plechtige wijze-van-doen lijkt hun een zonderlinge komedie. De voorstelling, zonder eenig verband met hun zeden, hun godsdienst, hun geschiedenis, kortom met den i n h o u d hunner levens, hangt voor hen in de lucht als een bloem zonder stengel; blijft een verkleedpartij, een „maskerade.”_ -***Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt*** +_En de groote menigte der Delftsche proletariërs gaapt kinderlijk-eerbiedig al dit geschitter en geflonker aan, met donker ontzag misschien voor de ééne macht die al wat hiertoe noodig was: kunstzin, geleerdheid, arbeid, verschafte: de macht van ’t geld. Eeuwenoude slaafsche gevoelens van onderdanige bewondering voor den praal en de statie der machthebbers ontwaken in hun bloed en doen hen juichen. En dit is de associatie die de voorbijtrekkende stoet het klaarst in hun doffen geest tevoorschijn roept: van gegrabbel naar de pasmunt, die hun zoo straks zal worden toegeworpen door de vroolijke „weldoeners”, die morgen hun meesters zullen zijn._ -*Ik zou wel wat liefs willen geven, wanneer ik hem, die eens studeerde en niet gekend heft de weelde van een studenten-broederhand, kon doen gevoelen al wat hij miste. Wanneer mijn woorden zoo vlamden van geestdrift, waaneer de ziel van mijn gedachten zoo duidelijk blonk uit deze regelen, dat ieder die student is, tevens lid zou wenschen te zijn van een corps. Student dat is hij die geniet van het jonge, vrije leven, die in alles wat er om hem is en leeft, tracht te vinden het mooie, die in geestdrift raakt en deze durft te uiten, die waar hij iets ziet dat hem hindert, rond hiervoor uitkomt. Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt, die overdrijft omdat hij jong is en zich met zijn jongheid schaamt. Student is hij, die tracht te leeren uit alles om zich been, die levenswijsheid put, die minstens door eenige menschen, die hij zijn vrienden achtte, moet bedrogen zijn voor hij weet wat vriendschap is. Student is hij, die hij dit alles, bij zijn groote vrijheid en onafhankelijkheid, gevoelt de verplichting die op hem rust om te werken, om in zijn vak te leeren wat te leeren is. Student is hij, die, genietend van het jonge heerlijke leven, zonder schade te doen aan zijn moraliteit, beseft de verantwoordelijkheid, welke hij draagt. Een corps is de onderlinge band, die het -zijn, aldus opgevat, gemakkelijk maakt. En nu hoor ik velen zeggen, misschien nog niet eens de verstokste tegenstanders van een corps:, — “Ja, zoo moest het wezen, maar zoo is het niet!" , Ik weet dat er verdwaalden zijn, die niet voelen de lasten van het student-zijn, die trachten door snoeven, grootspreken en vóéldrinken goed te maken, wat zij te kort komen aan intellect. Maar hier ligt de schuld aan hèn, niet aan het Corps. Er zijn genoeg jonge Hollandsche mannen onder de studeerende Goddank, die een stuwing kunnen geven aan hun vereeniging, haar leiden kunnen in goeden geest, die haar grondvesten kunnen op gezonden bodem, zoodat zij ten zegen werkt.* +_Neen — wij zijn geen platte utilitariërs. Waren wij het, een andere gedachtegang zou ik volgen, andere vragen stellen. Vragen als: hoeveel gezinnen van hongerende slachtoffers zouden maandenlang kunnen leven van wat één figuur van den stoet uitgaf voor de kleedij, die hij na deze enkele dagen wellicht nooit meer zal dragen? Of: hoeveel van de Amsterdamsche krotten, die Hermans; of van de Rotterdamsche, die Spiekman beschreef, zouden door betere woningen zijn te vervangen; of hoeveel ziekelijke, of rachitische proletariërs-kinderen naar zee te sturen voor de kosten van den stoet? Neen: dit zou vermenging van sferen zijn. Schoonheid en kunst houden hun rechten, ook in de vooze, ellendige wereld van het kapitalisme, en wat is natuurlijker dan ze dienstbaar te maken aan deze manifestatie van gemeenschappelijke levensvreugde: het Feest? Maar dat — beschikkend over zóóveel kennis, zóóveel ijver, zóóveel toewijding, zóóveel schatten — een korporatie van jonge mannen niet vermocht, deze gemeenschappelijke levensvreugde zichtbaar voor te stellen; dat zij, ondanks onbeperkte geestelijke en stoffelijke middelen, geen ander doel kónden bereiken dan dit: een korte zinnenstreeling en oogenlust te scheppen, dat is het bedenkelijke. Meer en meer streven de jongelieden onzer universiteiten bij hun vijfjaarsche feestelijke vertooningen naar uiterste nauwkeurigheid van nabootsing, naar verfijning en volkomenheid in den vorm, zou men zeggen waar het een kunstwerk gold. En dit moeten zij doen omdat bij deze vertooning meer en meer alle verband met den inhoud-des-levens, zoowel van voorstellers als toeschouwers, verloren gaat. Vroeger werd eenig feit uit de vaderlandsche geschiedenis gekozen; het schouwspel wortelde nog in een nationale traditie, aan allen verondersteld bekend te zijn, aan velen dierbaar. Utrecht, meen ik, brak met deze traditie het eerst, toen het zijn keus vestigde op een onderwerp uit de Fransche middeleeuwen. En nu trok Delft, trokken deze aanstaande ingenieurs en technologen, tot zich uit verre eeuwen een duister-gloeienden tijd van vormendienst en verstarring. Was het de bekoring der kontrasten? Of... de geheimzinnige aantrekkingskracht eener van de modernkapitalistische wél zeer afwijkende vorm van beschaving, maar haar verwant in dit eene: rijk aan verschijnselen van dekadentie te zijn?_ -*Dit moest mij van het hart, voor ik deze week een beschrijving kan geven van de Delftsche feesten. Een waarschuwing voor hen, die niets voor studenten of corps gevoelen, om gerust deze brieven te negeeren, deze feesten toch zijn meer dan een vertooning voor het publiek. De bedoeling is niet alléén om schitterende costuums te laten zien om mooie concerten te doen hooren. Een lustrumfeest wil allen die gestudeerd hebben, en vriendschapsbanden sloten tijdens hun studententijd, samenbrengen uit alle deelen van het land, opdat zij zich kunnen overtuigen dat hun corps bloeit, dat de geest, die eens hèn bezielde, nog voortleeft. Een lustrum wil nog eens alle vrienden lustig laten zingen uit volle borst het jonge, heerlijke „Iö Vivat", dat het op de Sociëteit dondert en ratelt en klatert in één groote echo van muur tot muur! Zóó zal deze elfde lustrum van het Delftsche Studentencorps zijn, ik ben ervan overtuigd. Zijn verleden rechtvaardigt deze overtuiging. En mocht het, onverhoopt, niet zoo zijn, mijne brieven zullen het eerlijk melden. Dit acht ik noodig uitdrukkelijk te verklaren voor hen, die mijn inleiding te oud-studentikoos vinden.* +_Niet tenallentijde stond de Feestelijke Vertooning wortelloos in het volk, onsamenhangend met den inhoud-des-levens. Er zijn tijdperken geweest dat in haar de levenslust en levensvreugd der gemeenschap zich manifesteerde. Zoo was het, als de zelfbewuste gildebroeders ter viering van een [Landjuweel](https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01265.php) bij duizenden een Vlaamsche of Hollandsche stad binnentrokken, waar hunne kamers van retorica in dagenlangen wedstrijd kwamen dingen naar den palm der kunst. De allegorische voorstellingen hunner glanzende optochten waren misschien niet diepzinnig of verfijnd, maar voor vertooners en toeschouwers was het vertoonde een stuk leven; het hield verband met wat hen bewoog en bezighield, het verbeeldde gevoelens door allen begrepen, het sprak een taal door allen verstaan. Het verhield zich tot de leege verkleedpartij eener moderne maskerade, als een Indiaansche krijgsdans, onderdeel van heiligen ritus, zich verhoudt tot een in 18de-eeuwsche kleeren ter opluistering van een bruiloft opgevoerden menuet. In onze dagen is het alleen het strjjdend proletariaat dat in zijn feesten iets reëels en heiligs bereikt. Onze Meioptochten en meetings zijn niet alleen uitingen van den gemeenschappelijken wil der arbeidersklasse, maar ook van haar gemeenschappelijke vreugde. Maar hier is alleen de inwendige bezieling schoon en verheffend; uiterlijke de evenals de schoonheid van kleederdracht, in westersche landen sinds lang verdwenen. De kapitalistische beschaving heeft haar om hals gebracht. Kaal en pover is het uitwendig leven van het proletariaat; zoo ook zijn feesten, het is te arm kunst en schoonheid in zijn dienst te stellen en de genietingen voor oogen en ooren kent het haast alleen van verderfelijke surrogaten, die erger zijn dan volslagen gemis._ -*En thans wat geschiedenis, voor het publiek zal de groote dag zijn, Dinsdag a.s., wanneer plaats zal hebben de Ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzantium na zijne kroning tot Keizer in 963. In 395 stierf Theodosius, de laatste alleenheerscher van het groote Romeinsche rijk. Van dit oogenblik af werd het in tweeën gesplitst, het West-Romeinsche en het Oost-Romeinsche of Byzantijnsche rijk. Dit laatste rijk nam meer en meer 't karakter van het Oosten, de Grieksche taal werd tot ambtstaal verheven. Byzantium kwam tot grooten bloei. De katholieke kerk vond in de meeste der machtige keijzers ijverige aanhangers. De hoofdstad was de stapelplaats en markt van den handel tusschen Westen en Oosten. Terzelfder tijd bloeiden kunsten, en wetenschappen. In 959 stierf keizer Constantmos Porphyrotgermetos, die de regeering eenigszins verwaarloosd had voor zijne studiën. Hij liet het rijk over aan zijn jonge vrouw Theophano en den eersten minister Bringas. Theophano was een beeldschoone, heerschzuchtige vrouw, die een groote rol speelde in de verdere geschiedenis. Zij huwde met Romanos, die, in 963 overleden, twee onmondige zonen naliet, Basilios en Contstantinos. In werkelijkheid regeerde Bringas, die afgeschilderd wordt als een intrigant. Theophano trachtte een bondgenoot te vinden tegen haar te zelfstandigen eersten dienaar Bringas, en deze meende zij gevonden te hebben in Nikephoros Phocas. Deze veldheer was sinds 960 populair, om zijn schitterenden veldtocht tegen Kreta, hij was de afgod van het leger. Bij zijn terugkomst werden hem ovaties gebracht, terwijl hij in de Arena gehuldigd werd. Daarna bevocht hij de zeer gevreesde barbaren; met een enorm leger viel hij in Cicilië, dat hij geheel veroverde, en zegevierend nam hij Alep, waar de emir gevlucht was en een schuilplaats vond. Op zijn terugtocht naar Byzantium vernam Nikephoros Phocas den dood van keizer Romanos. Deze liet de regeering over aan twee onmondige zonen, onder regentschap van hun moeder. Deze zag uit naar een tegenhanger voor de almacht van minister Bringas. En dadelijk weer dacht zij aan den grooten veldheer. Zij riep hem naar Byzantium waar hij in de eerste helft van April 863 met groote geestdrift door het volk ontvangen werd. Bringas trachtte steeds de macht van Nikephoros te vernietigen, wat hem echter niet gelukte, ook door de hulp die de patriarch Folyeuctos den veldheer bood. Nadat eenige pogingen om Nikephoros ten onder te brengen mislukt waren, nam Bringas het laatste middel te baat. Hij beloofde twee veldoversten, Johannes Tzimiscus en Komanos Gourgen het bevelhebberschap over 't Oosten en Westen op voorwaarde dat zij Nikephoros onschadelijk maakten. Bringas spande echter een strik voor zichzelf. De veldoversten toch gingen rechtstreeks naar Nikephoros, en brachten hem op de hoogte van het booze plan. (Dit is hoogstwaarschijnlijk niet uit loyaliteit, want drie jaren later vermoordde Tzimiscus zelf den keizer. Zij achtten thans den tijd gekomen dat Nikephoros zelf het keizerlijk diadeem op de slapen drukte. Deze gaf toe, ook omdat hij Theophano vurig liefhad. Den 3en Juli werd hij aan het hoofd van zijn troepen tot Basilius (keizer) uitgeroepen en op een reusachtig schild met de roode laarzen aan de voeten in triomf rondgedragen. Bringas echter rustte niet, en begon met zijn aanhangers den oorlog tegen den nieuwen keizer, Hij werd verslagen en den 16en Augustus 963 werd Nikephoros Phocas officieel uitgeroepen tot keizer en bekleed met titels, als Cesar Augustus, autocrator aller Romeinen. Kort daarna huwde hij met Theophano. Deze intocht van 16 Augustus 963 nu zal den 14en Juli voorgesteld worden op de te houden maskerade. Vrij uitvoerig moest ik deze droge geschiedenis geven, om tevens in de gelegenheid te zijn de namen te geven van eenige hoofdpersonen. Verdere bijzonderheden omtrent den stoet zelf en de costumes komen natuurlijk na den ommegang. Thans reeds er iets van mee te deelen, zou onbescheiden zijn, alleen slechts dit, dat de pracht zelfs niet tegen kan vallen, hun die hooggespannen verwachtingen hadden. +_Ook op dit gebied kan eerst, na de overwinning der arbeidersklasse en de groote verandering in de maatschappij die zij brengen zal, wat thans gescheiden is weer vereend worden. Uiterlijke glans en innerlijke warmte, vormschoonheid en zinrijkheid zullen samenvallen in de feesten dier samenleving, aan wier verwezelijking wij, naar een woord van Anatole France, werken als de wever met hooge scheerlijst aan zijn weefsel: zonder het te zien. Dan zal het Feest zich in waarheid verheffen op den grondslag van gemeenschappelijk en vrijwillig ondernomen arbeid En de eeuwige gebeurtenissen in de natuur, de wisseling der seizoenen en den invloed daarvan op den arbeid en het leven der menschen, zullen weer verstaan en gevierd worden door de Bevrijden, die de verwantschap van alle dingen bewust dragen in hoofd en hart. En zeker ook de herinneringsdata van onze worsteling in de wereld, de heugenis aan gebeurtenissen waarvan wij gaand in schemering en in beslag genomen door veel doornig struikgewas voor onze voeten, de grootheid nauwelijks ten volle beseffen._ -*Deze kleine geschiedkundige opsomming is voldoende om te doen beseffen dat de maskerade- commissie zeer veel werk gehad heeft, voor zij in staat was iets saam te stellen uit dit Byzantynsche tijdperk, dat zich onderscheidde door praal en weelde, en toch zoo onbekend is. Veel steun had de commissie, wat het historisch deel betreft, aan prof. dr. Schlumberger te Parijs en dr. Hesseling te Leiden. Beiden getuigden, nadat het schema ontworpen was, dat de commissie een trouw historisch beeld gegeven had. Ik stel er prijs op dit te verklaren, omdat in een deel der dagbladpers gepubliceerd was, dat groote zonden begaan waren tegen de geschiedenis van het oude Byzantijnsche rijk, dat de costuums onoordeelkundig gekozen waren, en meer van zulke kleinigheden. De toon echter dezer artikelen doet vermoeden, voor wie slechts eenigszins ingewijd is in de kunst van het lezen tusschen de regels, dat de bedoeling was vooruit stemming te maken tegen deze maskerade, om redenen buiten de maskerade, de studenten en het corps om. Daarom vond ik het gewenscht de autoriteit van Byzantium-kenners als de heeren Schlumberger en Hesseling te stellen tegenover die van den stemmingmakenden criticus.* +## De Delftsche Lustrumfeesten -## 8 -[Maskerade te Delft, *De Telegraaf* van dinsdag 23 juni 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) +Bron: [De Delftsche Lustrumfeesten I, _Algemeen Handelsblad_ van zaterdag 11 juli 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010650283:mpeg21:a0099) -***De keizer heeft niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond*** +**_Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt_** -*Wij ontvingen de reclameplaat voor de aanstaande feesten van het Delftsch studentencorps. Zij is uit een artistiek oogpunt geheel, uit een historisch grootendeels, te verwerpen. De teekening van het figuur is slecht en mist het karakter der afbeeldingen uit het tijdperk waarin Nikephoros Phocas leefde; de ornamenten zijn smakeloos en op de twee rosetten met kruisen na niet typisch Byzantijnsch en de combinatie van kleuren ruw en krijschend. Dan heeft gemelde keizer, dien men toch zeker zal hebben willen voorstellen, een baard en niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond en deugt het hoofdsieraad, dat de pop draagt in 't geheel niet. De Byzantijnsche keizers uit deze periode droegen een diadeem. Het eenige wat er aan dit gewrocht niet valt te misprijzen is de snit van het kleed, die van den mantel en de figuren op desen. Zij zijn gevolgd naar den mantel, dien Nicephorus III Botaneiates draagt op het titelblad van de (geschreven) keur der werken van den H. Johannes Chrynostemus, die zich in de Bibliotheque national te Parijs bevindt. Tot onze spijt kunnen wij de Delftsche feestcommissie geen geluk wenschen met dit werk, waarvan het onderwerp toch zoo bij uitstek geschikt is om een schitterende compositie te maken, en gelegenheid te over biedt aan de historische kennis, den smaak en de vaardigheid van een teekenaar om op zeldzame wijze uit te blinken.* +_Ik zou wel wat liefs willen geven, wanneer ik hem, die eens studeerde en niet gekend heft de weelde van een studenten-broederhand, kon doen gevoelen al wat hij miste. Wanneer mijn woorden zoo vlamden van geestdrift, waaneer de ziel van mijn gedachten zoo duidelijk blonk uit deze regelen, dat ieder die student is, tevens lid zou wenschen te zijn van een corps. Student dat is hij die geniet van het jonge, vrije leven, die in alles wat er om hem is en leeft, tracht te vinden het mooie, die in geestdrift raakt en deze durft te uiten, die waar hij iets ziet dat hem hindert, rond hiervoor uitkomt. Student is hij die overdrijft, die hemelhoog verheft een idee dat hij mooi vindt, die vloekt op alles wat hem leelijk lijkt, die overdrijft omdat hij jong is en zich met zijn jongheid schaamt. Student is hij, die tracht te leeren uit alles om zich been, die levenswijsheid put, die minstens door eenige menschen, die hij zijn vrienden achtte, moet bedrogen zijn voor hij weet wat vriendschap is. Student is hij, die hij dit alles, bij zijn groote vrijheid en onafhankelijkheid, gevoelt de verplichting die op hem rust om te werken, om in zijn vak te leeren wat te leeren is. Student is hij, die, genietend van het jonge heerlijke leven, zonder schade te doen aan zijn moraliteit, beseft de verantwoordelijkheid, welke hij draagt. Een corps is de onderlinge band, die het -zijn, aldus opgevat, gemakkelijk maakt. En nu hoor ik velen zeggen, misschien nog niet eens de verstokste tegenstanders van een corps:, — “Ja, zoo moest het wezen, maar zoo is het niet!" , Ik weet dat er verdwaalden zijn, die niet voelen de lasten van het student-zijn, die trachten door snoeven, grootspreken en vóéldrinken goed te maken, wat zij te kort komen aan intellect. Maar hier ligt de schuld aan hèn, niet aan het Corps. Er zijn genoeg jonge Hollandsche mannen onder de studeerende Goddank, die een stuwing kunnen geven aan hun vereeniging, haar leiden kunnen in goeden geest, die haar grondvesten kunnen op gezonden bodem, zoodat zij ten zegen werkt._ + +_Dit moest mij van het hart, voor ik deze week een beschrijving kan geven van de Delftsche feesten. Een waarschuwing voor hen, die niets voor studenten of corps gevoelen, om gerust deze brieven te negeeren, deze feesten toch zijn meer dan een vertooning voor het publiek. De bedoeling is niet alléén om schitterende costuums te laten zien om mooie concerten te doen hooren. Een lustrumfeest wil allen die gestudeerd hebben, en vriendschapsbanden sloten tijdens hun studententijd, samenbrengen uit alle deelen van het land, opdat zij zich kunnen overtuigen dat hun corps bloeit, dat de geest, die eens hèn bezielde, nog voortleeft. Een lustrum wil nog eens alle vrienden lustig laten zingen uit volle borst het jonge, heerlijke „Iö Vivat", dat het op de Sociëteit dondert en ratelt en klatert in één groote echo van muur tot muur! Zóó zal deze elfde lustrum van het Delftsche Studentencorps zijn, ik ben ervan overtuigd. Zijn verleden rechtvaardigt deze overtuiging. En mocht het, onverhoopt, niet zoo zijn, mijne brieven zullen het eerlijk melden. Dit acht ik noodig uitdrukkelijk te verklaren voor hen, die mijn inleiding te oud-studentikoos vinden._ + +_En thans wat geschiedenis, voor het publiek zal de groote dag zijn, Dinsdag a.s., wanneer plaats zal hebben de Ommetocht van Nikephoros II Phocas binnen Byzantium na zijne kroning tot Keizer in 963. In 395 stierf Theodosius, de laatste alleenheerscher van het groote Romeinsche rijk. Van dit oogenblik af werd het in tweeën gesplitst, het West-Romeinsche en het Oost-Romeinsche of Byzantijnsche rijk. Dit laatste rijk nam meer en meer 't karakter van het Oosten, de Grieksche taal werd tot ambtstaal verheven. Byzantium kwam tot grooten bloei. De katholieke kerk vond in de meeste der machtige keijzers ijverige aanhangers. De hoofdstad was de stapelplaats en markt van den handel tusschen Westen en Oosten. Terzelfder tijd bloeiden kunsten, en wetenschappen. In 959 stierf keizer Constantmos Porphyrotgermetos, die de regeering eenigszins verwaarloosd had voor zijne studiën. Hij liet het rijk over aan zijn jonge vrouw Theophano en den eersten minister Bringas. Theophano was een beeldschoone, heerschzuchtige vrouw, die een groote rol speelde in de verdere geschiedenis. Zij huwde met Romanos, die, in 963 overleden, twee onmondige zonen naliet, Basilios en Contstantinos. In werkelijkheid regeerde Bringas, die afgeschilderd wordt als een intrigant. Theophano trachtte een bondgenoot te vinden tegen haar te zelfstandigen eersten dienaar Bringas, en deze meende zij gevonden te hebben in Nikephoros Phocas. Deze veldheer was sinds 960 populair, om zijn schitterenden veldtocht tegen Kreta, hij was de afgod van het leger. Bij zijn terugkomst werden hem ovaties gebracht, terwijl hij in de Arena gehuldigd werd. Daarna bevocht hij de zeer gevreesde barbaren; met een enorm leger viel hij in Cicilië, dat hij geheel veroverde, en zegevierend nam hij Alep, waar de emir gevlucht was en een schuilplaats vond. Op zijn terugtocht naar Byzantium vernam Nikephoros Phocas den dood van keizer Romanos. Deze liet de regeering over aan twee onmondige zonen, onder regentschap van hun moeder. Deze zag uit naar een tegenhanger voor de almacht van minister Bringas. En dadelijk weer dacht zij aan den grooten veldheer. Zij riep hem naar Byzantium waar hij in de eerste helft van April 863 met groote geestdrift door het volk ontvangen werd. Bringas trachtte steeds de macht van Nikephoros te vernietigen, wat hem echter niet gelukte, ook door de hulp die de patriarch Folyeuctos den veldheer bood. Nadat eenige pogingen om Nikephoros ten onder te brengen mislukt waren, nam Bringas het laatste middel te baat. Hij beloofde twee veldoversten, Johannes Tzimiscus en Komanos Gourgen het bevelhebberschap over 't Oosten en Westen op voorwaarde dat zij Nikephoros onschadelijk maakten. Bringas spande echter een strik voor zichzelf. De veldoversten toch gingen rechtstreeks naar Nikephoros, en brachten hem op de hoogte van het booze plan. (Dit is hoogstwaarschijnlijk niet uit loyaliteit, want drie jaren later vermoordde Tzimiscus zelf den keizer. Zij achtten thans den tijd gekomen dat Nikephoros zelf het keizerlijk diadeem op de slapen drukte. Deze gaf toe, ook omdat hij Theophano vurig liefhad. Den 3en Juli werd hij aan het hoofd van zijn troepen tot Basilius (keizer) uitgeroepen en op een reusachtig schild met de roode laarzen aan de voeten in triomf rondgedragen. Bringas echter rustte niet, en begon met zijn aanhangers den oorlog tegen den nieuwen keizer, Hij werd verslagen en den 16en Augustus 963 werd Nikephoros Phocas officieel uitgeroepen tot keizer en bekleed met titels, als Cesar Augustus, autocrator aller Romeinen. Kort daarna huwde hij met Theophano. Deze intocht van 16 Augustus 963 nu zal den 14en Juli voorgesteld worden op de te houden maskerade. Vrij uitvoerig moest ik deze droge geschiedenis geven, om tevens in de gelegenheid te zijn de namen te geven van eenige hoofdpersonen. Verdere bijzonderheden omtrent den stoet zelf en de costumes komen natuurlijk na den ommegang. Thans reeds er iets van mee te deelen, zou onbescheiden zijn, alleen slechts dit, dat de pracht zelfs niet tegen kan vallen, hun die hooggespannen verwachtingen hadden._ + +_Deze kleine geschiedkundige opsomming is voldoende om te doen beseffen dat de maskerade- commissie zeer veel werk gehad heeft, voor zij in staat was iets saam te stellen uit dit Byzantynsche tijdperk, dat zich onderscheidde door praal en weelde, en toch zoo onbekend is. Veel steun had de commissie, wat het historisch deel betreft, aan prof. dr. Schlumberger te Parijs en dr. Hesseling te Leiden. Beiden getuigden, nadat het schema ontworpen was, dat de commissie een trouw historisch beeld gegeven had. Ik stel er prijs op dit te verklaren, omdat in een deel der dagbladpers gepubliceerd was, dat groote zonden begaan waren tegen de geschiedenis van het oude Byzantijnsche rijk, dat de costuums onoordeelkundig gekozen waren, en meer van zulke kleinigheden. De toon echter dezer artikelen doet vermoeden, voor wie slechts eenigszins ingewijd is in de kunst van het lezen tusschen de regels, dat de bedoeling was vooruit stemming te maken tegen deze maskerade, om redenen buiten de maskerade, de studenten en het corps om. Daarom vond ik het gewenscht de autoriteit van Byzantium-kenners als de heeren Schlumberger en Hesseling te stellen tegenover die van den stemmingmakenden criticus._ + +## Maskerade te Delft + +Bron: [Maskerade te Delft, _De Telegraaf_ van dinsdag 23 juni 1903](https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:110553852:mpeg21:a0008) + +**_De keizer heeft niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond_** + +_Wij ontvingen de reclameplaat voor de aanstaande feesten van het Delftsch studentencorps. Zij is uit een artistiek oogpunt geheel, uit een historisch grootendeels, te verwerpen. De teekening van het figuur is slecht en mist het karakter der afbeeldingen uit het tijdperk waarin Nikephoros Phocas leefde; de ornamenten zijn smakeloos en op de twee rosetten met kruisen na niet typisch Byzantijnsch en de combinatie van kleuren ruw en krijschend. Dan heeft gemelde keizer, dien men toch zeker zal hebben willen voorstellen, een baard en niets gemeen met den opgedirkten zemelknoper die hier wordt vertoond en deugt het hoofdsieraad, dat de pop draagt in 't geheel niet. De Byzantijnsche keizers uit deze periode droegen een diadeem. Het eenige wat er aan dit gewrocht niet valt te misprijzen is de snit van het kleed, die van den mantel en de figuren op desen. Zij zijn gevolgd naar den mantel, dien Nicephorus III Botaneiates draagt op het titelblad van de (geschreven) keur der werken van den H. Johannes Chrynostemus, die zich in de Bibliotheque national te Parijs bevindt. Tot onze spijt kunnen wij de Delftsche feestcommissie geen geluk wenschen met dit werk, waarvan het onderwerp toch zoo bij uitstek geschikt is om een schitterende compositie te maken, en gelegenheid te over biedt aan de historische kennis, den smaak en de vaardigheid van een teekenaar om op zeldzame wijze uit te blinken._ From 5878036c7be3d40b35b7cf987b217273f805dc06 Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Jules Schoonman Date: Thu, 17 Oct 2024 10:54:42 +0200 Subject: [PATCH 4/8] textual change --- apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx | 2 +- apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx | 2 +- 2 files changed, 2 insertions(+), 2 deletions(-) diff --git a/apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx index 3eafe3c2..f245d69f 100644 --- a/apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx +++ b/apps/static-site/content/publications/en/epic-party.mdx @@ -14,7 +14,7 @@ The masquerade consisted of two parades through Delft, with the city being illum Although the masquerades were initially intended to show students in a more positive light, the event increasingly became an exclusive elite celebration, leading to growing criticism. Changing social attitudes towards this lavish spectacle combined with the outbreak of World War I marked the definitive end of traditional student masquerades. -The text below are all (translated) quotes from various articles about the 1903 Delft student masquerade. +Below is a selection of translated quotes from various articles about the 1903 Delft student masquerade. ## Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten diff --git a/apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx b/apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx index 05235338..58b39071 100644 --- a/apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx +++ b/apps/static-site/content/publications/nl/epic-party.mdx @@ -14,7 +14,7 @@ De maskerade bestond uit twee optochten door Delft, waarbij de stad 's avonds sf Hoewel de maskerades aanvankelijk bedoeld waren om studenten in een positiever daglicht te stellen, werd het evenement steeds meer een exclusief elite feest, wat leidde tot groeiende kritiek. De veranderende maatschappelijke opvattingen over dit uitbundige spektakel in combinatie met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog betekende het definitieve einde van de traditionele studentenmaskerades. -Onderstaande tekst zijn allemaal citaten uit verschillende artikelen over de Delftse studentenmaskarade van 1903. +Hieronder zijn citaten verzameld uit verschillende artikelen over de Delftse studentenmaskarade van 1903. ## Eenige bijzonderheden over de Delfsche lustrumfeesten From 281b161ee05d928cfdc5bae24739a078ede92178 Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Daphne van Wijngaarden Date: Fri, 1 Nov 2024 15:36:43 +0100 Subject: [PATCH 5/8] added ejection seat manifest and article --- .../illustrations/ejection-seat-cleaning.json | 257 +++++++++++++ .../illustrations/ejection-seat-details.json | 322 ++++++++++++++++ .../ejection-seat-front-side.json | 343 ++++++++++++++++++ .../content/publications/en/ejection-seat.mdx | 21 ++ 4 files changed, 943 insertions(+) create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-cleaning.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-details.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-front-side.json create mode 100644 apps/static-site/content/publications/en/ejection-seat.mdx diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-cleaning.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-cleaning.json new file mode 100644 index 00000000..aedbe319 --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-cleaning.json @@ -0,0 +1,257 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/9ogga1zu8jv-m2vka3sv", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "Cleaning of the Ejection Seat, October 2024" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3", + "type": "Canvas", + "height": 7615, + "width": 5076, + "label": { + "none": [ + "Cleaning of the Ejection Seat, October 2024" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "ejection-seat" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "2" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/full/134,200/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 683, + "height": 1024 + }, + { + "width": 267, + "height": 400 + }, + { + "width": 134, + "height": 200 + }, + { + "width": 67, + "height": 100 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Cleaning of the seating" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3#xywh=0,0,2757,4135", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 7615, + "width": 5076, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5076, + "height": 7615, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da" + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/1568ea54410587bd60a6b169bcc5128f/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Cleaning the backrest of the chair" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3#xywh=2287,3419,2788,4182", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/1568ea54410587bd60a6b169bcc5128f/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 8125, + "width": 5416, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/1568ea54410587bd60a6b169bcc5128f", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5416, + "height": 8125, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/1568ea54410587bd60a6b169bcc5128f" + } + ] + } + } + ] + } + ], + "annotations": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3/annotations/9qtaf4hsuo-m2vljn7k", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3/annotations/9qtaf4hsuo-m2vljn7k/annotation/pg04ijisaqt-m2vlyq95", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3/annotations/9qtaf4hsuo-m2vljn7k/annotation/at01h9qknn-m2vlzf2z", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Detail of the cleaning of the seat" + ] + }, + "motivation": "describing", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3#xywh=3139,4545,1557,1415", + "body": [] + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/43ee691c280ea4bae0fe0cb754cf90da/canvas/c/3/annotations/9qtaf4hsuo-m2vljn7k/annotation/bxsmtsaj14f-m2vljqf5", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/1568ea54410587bd60a6b169bcc5128f/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-details.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-details.json new file mode 100644 index 00000000..4caa319c --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-details.json @@ -0,0 +1,322 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "Details of the Ejection Seat" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs", + "type": "Canvas", + "height": 8256, + "width": 5504, + "label": { + "en": [ + "Details of the side of the ejection seat" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotation-page/gangfd7wt1k-m2voyucs", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/3443266f81d6edd23725deeee0e90ff9/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Water supply for the pilot" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs#xywh=1767,3408,2395,1593", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/3443266f81d6edd23725deeee0e90ff9/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 5504, + "width": 8256, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/3443266f81d6edd23725deeee0e90ff9", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 8256, + "height": 5504 + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/906f9ddacb27b1a541fbb96094658749/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Upper right side of the ejection seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs#xywh=3570,1914,1934,2900", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/906f9ddacb27b1a541fbb96094658749/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 8256, + "width": 5504, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/906f9ddacb27b1a541fbb96094658749", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5504, + "height": 8256 + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/0881cfc17a7ac9a50f6f70abc331ad5b/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "lower right side of the ejection seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs#xywh=1603,4498,3231,2154", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/0881cfc17a7ac9a50f6f70abc331ad5b/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 5504, + "width": 8256, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/0881cfc17a7ac9a50f6f70abc331ad5b", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 8256, + "height": 5504 + } + ] + } + } + ] + } + ], + "annotations": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotations/kq8f19o577-m2xgc5pk", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotations/kq8f19o577-m2xgc5pk/annotation/qk3q74bole8-m2xgc9r0", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/906f9ddacb27b1a541fbb96094658749/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotations/kq8f19o577-m2xgc5pk/annotation/k3eh4vwo61-m2xgd2q4", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Guide wheel to direct seat on a rail during ejection" + ] + }, + "motivation": "describing", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs#xywh=4385,3964,634,757", + "body": [] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotations/kq8f19o577-m2xgc5pk/annotation/xmpjysypx1-m2xgeafp", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/3443266f81d6edd23725deeee0e90ff9/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotations/kq8f19o577-m2xgc5pk/annotation/365xa30jfzc-m2xgeih9", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/0881cfc17a7ac9a50f6f70abc331ad5b/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs/annotations/kq8f19o577-m2xgc5pk/annotation/ns5fhu61a-m2xggj1s", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Red arm lowers when the handle is pulled by the pilot, wrapping them in a canvas net during the ejection" + ] + }, + "motivation": "describing", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/z359acxhzx-m2voyucs#xywh=1619,4496,1342,2141", + "body": [] + } + ] + } + ] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o", + "type": "Canvas", + "height": 5412, + "width": 8119, + "label": { + "en": [ + "Details of the front of the ejection seat" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o/annotation-page/8lrx2i4sa0p-m2w0695o", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/c688114f8ae85e316a07356a46514dcf/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Makers plate, identifying the aircraft as F104 G with a C-2 ejection seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o#xywh=2135,12,2508,1672", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/c688114f8ae85e316a07356a46514dcf/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 5412, + "width": 8119, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/c688114f8ae85e316a07356a46514dcf", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 8119, + "height": 5412 + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/ac1d93b7189287fa1d3177e60796199c/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Glued aftermarket modification by RNLAF to prevent the seat buckle from accidently opening during flight" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o#xywh=2131,1685,2514,1675", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/ac1d93b7189287fa1d3177e60796199c/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 5504, + "width": 8256, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/ac1d93b7189287fa1d3177e60796199c", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 8256, + "height": 5504, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/ac1d93b7189287fa1d3177e60796199c" + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6ad144940205a34bc1b5da034899c4ba/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Ejection seat handle" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o#xywh=2133,3360,2530,1686", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6ad144940205a34bc1b5da034899c4ba/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 5406, + "width": 8110, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6ad144940205a34bc1b5da034899c4ba", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 8110, + "height": 5406 + } + ] + } + } + ] + } + ], + "annotations": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o/annotations/o525uxjkovo-m2xgi0pa", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o/annotations/o525uxjkovo-m2xgi0pa/annotation/izhb1ve8nyp-m2xgi1wi", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/c688114f8ae85e316a07356a46514dcf/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o/annotations/o525uxjkovo-m2xgi0pa/annotation/moeri7kooda-m2xgi2e3", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/ac1d93b7189287fa1d3177e60796199c/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://example.org/e6gjjtw00u-m2voy17w/canvas/68ns9e53j9w-m2w0695o/annotations/o525uxjkovo-m2xgi0pa/annotation/c23mpbpzhia-m2xgi2pp", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6ad144940205a34bc1b5da034899c4ba/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-front-side.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-front-side.json new file mode 100644 index 00000000..a811cdff --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/ejection-seat-front-side.json @@ -0,0 +1,343 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/22b5lvwtbjm-m2vn98ai", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "Front/Side view Ejection Seat" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/full/133,200/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 683, + "height": 1024 + }, + { + "width": 267, + "height": 400 + }, + { + "width": 133, + "height": 200 + }, + { + "width": 67, + "height": 100 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29", + "type": "Canvas", + "height": 7521, + "width": 5014, + "label": { + "none": [ + "Front and Side view of the Ejection Seat" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "ejection-seat" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "28" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Jan van der Heul" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/full/133,200/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 683, + "height": 1024 + }, + { + "width": 267, + "height": 400 + }, + { + "width": 133, + "height": 200 + }, + { + "width": 67, + "height": 100 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Front view of the Ejection Seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29#xywh=1219,1625,1221,1831", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 7521, + "width": 5014, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5014, + "height": 7521 + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f647706a9cafa953906ce2275c8cddf1/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Side view of the Ejection Seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29#xywh=1,1624,1218,1829", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f647706a9cafa953906ce2275c8cddf1/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 8256, + "width": 5504, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f647706a9cafa953906ce2275c8cddf1", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5504, + "height": 8256 + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f9c4c8c4f6164ef649292465eee1da46/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Front/Side view of the Ejection Seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29#xywh=2443,1621,1220,2156", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f9c4c8c4f6164ef649292465eee1da46/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 6659, + "width": 4439, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f9c4c8c4f6164ef649292465eee1da46", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 4439, + "height": 6659, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f9c4c8c4f6164ef649292465eee1da46" + } + ] + } + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/710bedad6fbb2b1244b41a7f9cacfe25/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "label": { + "en": [ + "Side view of the Ejection Seat" + ] + }, + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29#xywh=3663,1623,1220,1831", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/710bedad6fbb2b1244b41a7f9cacfe25/full/683,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 8055, + "width": 5370, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/710bedad6fbb2b1244b41a7f9cacfe25", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5370, + "height": 8055, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/710bedad6fbb2b1244b41a7f9cacfe25" + } + ] + } + } + ] + } + ], + "annotations": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29/annotations/xnfjtn0fj3-m2xgjzg5", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29/annotations/xnfjtn0fj3-m2xgjzg5/annotation/zdsiltmzzch-m2xgk1rn", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29/annotations/xnfjtn0fj3-m2xgjzg5/annotation/88t7ygzych-m2xgk49p", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f9c4c8c4f6164ef649292465eee1da46/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29/annotations/xnfjtn0fj3-m2xgjzg5/annotation/cc7veyb34ir-m2xgk4xy", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/710bedad6fbb2b1244b41a7f9cacfe25/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + }, + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/canvas/c/29/annotations/xnfjtn0fj3-m2xgjzg5/annotation/fqxbks05zy4-m2xgk5f0", + "type": "Annotation", + "motivation": "describing", + "target": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/f647706a9cafa953906ce2275c8cddf1/imageanno/0", + "type": "Annotation" + }, + "body": [] + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/static-site/content/publications/en/ejection-seat.mdx b/apps/static-site/content/publications/en/ejection-seat.mdx new file mode 100644 index 00000000..abce497f --- /dev/null +++ b/apps/static-site/content/publications/en/ejection-seat.mdx @@ -0,0 +1,21 @@ +--- +date: 2024-10-29 +title: Martin Baker C-2 ejection seat at the TU Delft +author: "Cormac Duggan" +--- + +When it comes to fighter plane safety, the ejection seat is crucial for ensuring a pilot's survival. This particular seat tells a story of changing purposes without changing the design of a plane, and the need for extra, lifesaving measures. The seat still has all its cushions, gears and belts, and is an interesting sight with a very interesting story. To enhance its visibility, in October 2024 it has been cleaned, stabilized and re-displayed on a plinth and it offers a fascinating glimpse into jet-age technology. + + + +The story of the seat, used in the Lockheed F-104 Starfighter, which nicknamed the 'flying coffin' goes as follows. The Starfighter was an aircraft with immense speed, capable of flying at twice the speed of sound, it is the only aircraft to hold the records for maximum speed and altitude at the same time. However, complications arose when Lockheed Martin changed the intended function from an extremely fast high flying air interceptor into a low flying bomber. This shift dramatically increased the potential for disaster. The modification required the Starfighter to carry additional weight, including extra fuel tanks and nuclear bombs, which altered its flight characteristics. This caused the angle of attack to change without input from the pilot making the aircraft more unstable. In Europe it was planned for the Starfighter to fly at 30 meters from the ground towards a target. The plane was a very capable aircraft, but making low level manoeuvres was not something that could be achieved in that airframe. In fact, the story of the Starfighter emphasises how the implementation of technology after its design can influence the safety. Having the F-104 fit into a role it was not really designed for played a significant role in the Starfighter being called the ‘aluminium death tube’ while in service in the Royal Canadian Airforce. + +The ejection seat featured here is a Martin Baker C-2 ejection seat, an influential piece of engineering in ejection seat design. What is revolutionary about the C-2 is that it was one of the first zero-zero ejection seats, allowing the pilot to eject even at low altitudes or during take-off. Without this seat more pilots' lives could have been at risk. Previous ejection seats required the aircraft to be at a certain altitude to allow a safe release of the pilot. Early designs and one test aircraft of the F-104 had a downward ejection seat, thankfully that idea was left on the drawing room floor. While the Starfighter faced significant challenges, technology in the Starfighter influenced future aircraft designs. For example, the C-2 ejection seat is in the SR-71 Blackbird, and the J 79 engine of the F-104 was refined overtime to become a propulsion system used in various jet aircrafts. Thus, despite its operational issues, the Starfighter's engineering was revolutionary and had lasting effects on aviation technology, particularly through the C-2 ejection seat. + + + +The aircraft finished service and withdrawn from use at Ypenburg in 1984. Used as a ground trainer at TU Delft from 1989, when storage of the whole aircraft was not possible the F-104 moved to Woensdrecht in 2001. The aircraft being scrapped, and the ejection seat removed at Den Dolder and brought back to TU Delft in 2003. + +Within the Aerospace faculty, the ejection seat displayed in the Fellowship has attracted considerable interest from both students and staff. It is located at a key location: in front of the desk at the entrance lobby of the Fellowship. The Ejection Seat is in an excellent state, particularly as this item is completely intact and in original condition. Unlike other ejection seats, which often lack components or show significant wear – for instance, the disintegration of the plastic foam headrest – this example of the C-2 ejection seat stands out. + + \ No newline at end of file From 48b5ab43df1ac7db2dac97a48e02f4932bc944fe Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Daphne van Wijngaarden Date: Thu, 14 Nov 2024 15:51:33 +0100 Subject: [PATCH 6/8] Edited about page ( NL+EN) --- apps/static-site/content/pages/en/about.mdx | 30 ++++++-- apps/static-site/content/pages/nl/about.mdx | 84 ++++++++++++++++++++- 2 files changed, 108 insertions(+), 6 deletions(-) diff --git a/apps/static-site/content/pages/en/about.mdx b/apps/static-site/content/pages/en/about.mdx index c7d838fc..20cd1b83 100644 --- a/apps/static-site/content/pages/en/about.mdx +++ b/apps/static-site/content/pages/en/about.mdx @@ -7,17 +7,37 @@ Since 2017, when TU Delft celebrated its 175th anniversary, the university has b This website provides access to the different facets of the academic heritage team of TU Delft Library: digital editions of exhibitions, (digitised) items from the special collections and research output. -The academic heritage team consists of: +### Staff -- Geertje van Achterberg (Project leader for presentation) -- [Kornelis Fragakis](https://nl.linkedin.com/in/kornelis-fragakis-3237a083) (Curator Art Collection) -- [Liselotte Neervoort](https://www.linkedin.com/in/liselotte-neervoort-b0b01324/) (Project manager Faculties) +#### Team Academic Heritage, History and Art + +The Academic Heritage, History and Art Department (AHHA) manages TU Delft's central heritage and art collections and undertakes various projects to showcase the collections and make them part of the campus. The collections broaden and deepen the view of the engineer (in training) who is naturally focused on the future and on solutions; on innovation. The heritage collections deepen that view by placing the present in the context of the past and the present in the context of the past. The art collections broaden the view by asking new questions, creating new contexts and thus arriving at new solutions. Through its broad network in both TU Delft and the cultural field, the AHHA department connects researchers, artists and heritage professionals to work together on innovative solutions. +The Academic Heritage, History and Art team consists of: + +- [Geertje van Achterberg](https://www.tudelft.nl/staff/g.vanachterberg) (Project Lead for Presentation) +- [Kornelis Fragakis](https://www.tudelft.nl/staff/k.fragakis/) (Curator Art Collection) - [Sylvia Nijhuis](https://www.tudelft.nl/staff/s.m.nijhuis/) (Curator Museum Collection) -- [Charlotte Rixten](https://www.linkedin.com/in/rixten/) (Head) +- [Charlotte Rixten](https://www.tudelft.nl/staff/c.rixten/) (Head) - [Marietje Ruijgrok](https://www.tudelft.nl/staff/m.c.j.ruijgrok/) (Curator Trésor) - [Jules Schoonman](https://www.tudelft.nl/staff/j.a.schoonman/) (Digital Curator) - [Abel Streefland](https://www.tudelft.nl/staff/a.h.streefland/) (University historian) +#### Team Tailor-made Approach to Faculty Collections + +Over the decennia, the faculties of TU Delft have purchased and collected a wide variety of objects for teaching and/or research.  The objects often ended up in study collections, with informal care takers or in a random storage room. Some of these are now important historical objects, which were part of groundbreaking research or have been used by many generations of students in their education. In 2023, the Tailor-made Approach to Faculty Collections programme was launched to support the faculties in inventorying, (re)valuing and (re)using these objects.  Because every faculty and collection is different in terms of history, content and organisation, the programme will look for tailor-made solutions.The programme will run until the end of 2026. + +Since April 2024, the Tailor-made Approach Faculty Collections team consists of: + +- [Liselotte Neervoort] (Programme Manager) +- [Anna de Bruyn] (Project Lead CEG, Optics (AS), EEMCS and IDE) +- [Charlotte van Wijk](https://www.tudelft.nl/staff/c.a.vanwijk/) (Project Lead ABE) +- [Cormac Duggan] (Project Lead AE, AS and ME) +- [Daphne van Wijngaarden](https://www.tudelft.nl/staff/d.e.vanwijngaarden/) (Project Lead Digital) +- [Isabel Sinjorgo](https://www.tudelft.nl/staff/i.d.j.sinjorgo/) (Registrar EEMCS, IDE and ABE) +- [Catherine Buckland](https://www.tudelft.nl/staff/c.g.buckland) (Registrar EEMCS, AS and AE) +- [Inge Steijger](https://www.tudelft.nl/staff/i.e.steijger/) (Process Advisor) +- [Thim Zuidwijk](https://www.tudelft.nl/staff/t.zuidwijk/) (Collection Manager Optics (AS)) + For more information, please contact [TU Delft Library](https://www.tudelft.nl/en/library/about-the-library/contact-and-map). ### IIIF diff --git a/apps/static-site/content/pages/nl/about.mdx b/apps/static-site/content/pages/nl/about.mdx index f30d2459..31406141 100644 --- a/apps/static-site/content/pages/nl/about.mdx +++ b/apps/static-site/content/pages/nl/about.mdx @@ -3,4 +3,86 @@ title: Over path: "/about" --- -Deze informatie is momenteel alleen beschikbaar in het [Engels](/en/about). +Sinds 2017, toen de TU Delft haar 175-jarig bestaan vierde, brengt de universiteit haar academisch erfgoed onder de aandacht door systematisch haar collecties te cureren, onderzoeksprojecten te initiëren en presentaties op de campus te organiseren in samenwerking met studenten en wetenschappelijk personeel. + +Deze website biedt toegang tot de verschillende facetten van het academisch erfgoed van de TU Delft Bibliotheek: digitale edities van tentoonstellingen, (gedigitaliseerde) items uit de bijzondere collecties en onderzoeksoutput. + +### Medewerkers + +#### Team Academisch Erfgoed, Geschiedenis en Kunst + +De afdeling Academisch erfgoed, geschiedenis en kunst (Academic Heritage, History and Art  - AHHA) beheert de centrale erfgoed- en kunstcollecties van de TU Delft en onderneemt verschillende projecten om de collecties te tonen en onderdeel te maken van de campus. De collecties verbreden en verdiepen de blik van de ingenieur (in opleiding) die van nature gericht is op de toekomst én op oplossingen; op innovatie. De erfgoedcollecties verdiepen die blik door het heden in de context van het verleden te plaatsen en het heden in de context van het verleden. De kunstcollecties verbreden de blik  door nieuwe vragen te stellen, nieuwe contexten te scheppen en zo tot nieuwe oplossingen te komen. Door het brede netwerk in zowel de TU Delft en in het culturele veld verbindt de afdeling AHHA onderzoekers, kunstenaars en ergoedprofessionals met elkaar om samen te werken aan innovatieve oplossingen. +Het team Academisch Erfgoed, Geschiedenis en Kunst bestaat uit: + +- [Geertje van Achterberg](https://www.tudelft.nl/staff/g.vanachterberg) (Projectleider Presentatie) +- [Kornelis Fragakis](https://www.tudelft.nl/staff/k.fragakis/) (Conservator Kunstcollectie) +- [Sylvia Nijhuis](https://www.tudelft.nl/staff/s.m.nijhuis/) (Conservator Museumcollectie) +- [Charlotte Rixten](https://www.tudelft.nl/staff/c.rixten/) (Hoofd Academisch Erfgoed, Geschiedenis en Kunst) +- [Marietje Ruijgrok](https://www.tudelft.nl/staff/m.c.j.ruijgrok/) (Conservator Trésor) +- [Jules Schoonman](https://www.tudelft.nl/staff/j.a.schoonman/) (Digitaal Conservator) +- [Abel Streefland](https://www.tudelft.nl/staff/a.h.streefland/) (Universiteitshistoricus) + +#### Maatwerk Facultaire Collecties + +Over de decennia heen hebben de faculteiten van de TU Delft zeer diverse voorwerpen aangekocht en verzameld voor onderwijs of onderzoek. Deze zijn vaak terecht gekomen in studieverzamelingen, bij betrokken beheerders of ergens in een opslagruimte. Hier zitten ook bijzondere historische objecten tussen, die bijvoorbeeld onderdeel waren van baanbrekend onderzoek of door vele generaties studenten gebruikt zijn in hun onderwijs. In 2023 is het programma Maatwerk Facultaire Collecties van start gegaan om de faculteiten te ondersteunen bij het inventariseren, (her)waarderen en (her)gebruiken van deze voorwerpen. Omdat iedere faculteit en collectie anders is qua historie, inhoud en organisatie zal er gekeken worden naar opmaatgemaakte oplossingen. Het programma loopt tot eind 2026. + +Sinds april 2024 bestaat het team uit: +- [Liselotte Neervoort] (Programma Manager) +- [Anna de Bruyn] (Projectleider CiTG, TNW (optica), EWI en IO) +- [Charlotte van Wijk](https://www.tudelft.nl/staff/c.a.vanwijk/) (Projectleider BK) +- [Cormac Duggan] (Projectleider LR, TNW en ME) +- [Daphne van Wijngaarden](https://www.tudelft.nl/staff/d.e.vanwijngaarden/) (Projectleider digitaal) +- [Isabel Sinjorgo](https://www.tudelft.nl/staff/i.d.j.sinjorgo/) (Registrator EWI, IO en BK) +- [Catherine Buckland](https://www.tudelft.nl/staff/c.g.buckland) (Registrator EWI, TNW en LR) +- [Inge Steijger](https://www.tudelft.nl/staff/i.e.steijger/) (Proces adviseur) +- [Thim Zuidwijk](https://www.tudelft.nl/staff/t.zuidwijk/) (Collectiebeheerder Optica (TNW)) + + +Voor meer informatie kunt u contact opnemen met [TU Delft Bibliotheek](https://www.tudelft.nl/en/library/about-the-library/contact-and-map). + +### IIIF + +De website is gebouwd volgens de specificaties van het International Image Interoperability Framework (IIIF) en is bedoeld om creatief hergebruik van de digitale collecties te bevorderen. Zo zal bijvoorbeeld een [Manifest Editor](https://github.com/digirati-co-uk/iiif-manifest-editor), ontwikkeld om digitale tentoonstellingen te cureren, publiek beschikbaar worden. + +Meer informatie over het project en het gebruik van IIIF is te vinden in dit Medium-artikel van Digirati's Technology Director Tom Crane: [Reaching into collections to tell stories](https://medium.com/digirati-ch/reaching-into-collections-to-tell-stories-3dc32a1772af) en in de [presentatie](https://youtu.be/VnqtYzxyY64) van Jules Schoonman tijdens de IIIF Community Call op 11 maart 2020. + +### Links + +- [TU Delft Bibliotheek](https://www.tudelft.nl/library/) +- [Trésor](https://tresor.tudelft.nl) +- [Kaartenkamer](https://www.tudelft.nl/en/library/collections/map-room/) + +### Credits + +_Concept_ + +Team Academisch Erfgoed, Geschiedenis en Kunst, TU Delft Bibliotheek + +_Grafisch ontwerp_ + +Studio Mellegers van Dam ([Adriaan Mellegers](https://www.adriaanmellegers.com) en [Vanessa van Dam](http://www.vanessavandam.nl)) + +_Wireframes_ + +[Joel Galvez](https://www.joelgalvez.com) + +_Ontwikkelaar_ + +[Digirati](https://digirati.com) + +_Mede mogelijk gemaakt door_ + +- [IIIF.io](https://iiif.io) +- [NextJS](https://nextjs.org/) +- [ReactJS](https://reactjs.org) +- [CanvasPanel](https://iiif-canvas-panel.netlify.app) +- [Digital Library Cloud Services](https://dlcs.info) +- [Netlify](https://www.netlify.com) + +_Broncode_ + +[github.com/digirati-co-uk/delft-static-site-generator](https://github.com/digirati-co-uk/delft-static-site-generator) + +_Dankbetuiging_ + +Vriendelijk ondersteund door [Histechnica](https://histechnica.nl), de vriendenvereniging voor het Academisch Erfgoed van de TU Delft. Met dank aan Alastair Dunning en Glen Robson. \ No newline at end of file From 57e00685731a9110f1d0105e227887c59e3a16cb Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Jules Schoonman Date: Wed, 4 Dec 2024 10:23:34 +0100 Subject: [PATCH 7/8] frame panel block changes * Added properties to the frame panel block to behave like an exhibition, manifest or publication block * Added link to open frame in a new window * Changes to slots --- .../@locale/en/exhibition.json | 10 +-- .../@locale/nl/exhibition.json | 8 +- .../slots/@locale/en/homepage.json | 51 ++++++----- .../slots/@locale/nl/homepage.json | 53 +++++++----- .../src/components/blocks/FramePanel.tsx | 86 +++++++++++++++---- 5 files changed, 137 insertions(+), 71 deletions(-) diff --git a/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/en/exhibition.json b/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/en/exhibition.json index fa1f9c31..be8d252b 100644 --- a/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/en/exhibition.json +++ b/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/en/exhibition.json @@ -16,11 +16,11 @@ "type": "FramePanel", "data": { "frameUrl": "https://sketchfab.com/models/507dd34aec0147f9951a12d48d439f9f/embed", - "className": "", - "thumbnail": "https://dlc.services/thumbs/7/21/f2a54087-2931-820b-c736-495372f29764/full/full/0/default.jpg", - "label": "ANIMATION OF A ROMIJN WEIR NEAR A SUGAR FACTORY", - "description": "Made by Luuk Goossen (NewMedia Centre)" + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/21/f2a54087-2931-820b-c736-495372f29764/full/full/0/default.jpg", + "frameLabel": "ANIMATION OF A ROMIJN WEIR NEAR A SUGAR FACTORY", + "frameDescription": "Made by Luuk Goossen (NewMedia Centre)", + "unfiltered": true } } ] -} \ No newline at end of file +} diff --git a/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/nl/exhibition.json b/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/nl/exhibition.json index e9835d9b..9979697b 100644 --- a/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/nl/exhibition.json +++ b/apps/static-site/slots/@exhibition/irrigation-knowledge/@locale/nl/exhibition.json @@ -16,10 +16,10 @@ "type": "FramePanel", "data": { "frameUrl": "https://sketchfab.com/models/507dd34aec0147f9951a12d48d439f9f/embed", - "className": "", - "thumbnail": "https://dlc.services/thumbs/7/21/f2a54087-2931-820b-c736-495372f29764/full/full/0/default.jpg", - "label": "ANIMATION OF A ROMIJN WEIR NEAR A SUGAR FACTORY", - "description": "Made by Luuk Goossen (NewMedia Centre)" + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/21/f2a54087-2931-820b-c736-495372f29764/full/full/0/default.jpg", + "frameLabel": "ANIMATION OF A ROMIJN WEIR NEAR A SUGAR FACTORY", + "frameDescription": "Made by Luuk Goossen (NewMedia Centre)", + "unfiltered": true } } ] diff --git a/apps/static-site/slots/@locale/en/homepage.json b/apps/static-site/slots/@locale/en/homepage.json index 1300678f..db180ae1 100644 --- a/apps/static-site/slots/@locale/en/homepage.json +++ b/apps/static-site/slots/@locale/en/homepage.json @@ -20,39 +20,46 @@ "slot_id": "gridItems", "blocks": [ { - "id": "7230r", + "id": "srl2d", "type": "PublicationBox", "data": { "type": "publication", - "title": "The Shared History of TU Delft and Bandung Institute of Technology", - "link": "/publications/tu-itb", - "subtitle": "Abel Streefland", - "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/20/76ac865a-099b-43ca-9040-74872c687fff/full/full/0/default.jpg", - "backgroundColor": "bg-blue-500" + "title": "Martin Baker C-2 Ejection Seat", + "link": "/publications/ejection-seat", + "subtitle": "Cormac Duggan", + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/full/full/0/default.jpg", + "backgroundColor": "bg-orange-400" } }, { - "id": "gzpdof", - "type": "CollectionBox", + "id": "as4ci8", + "type": "FramePanel", "data": { - "type": "collection", - "title": "Piranesi", - "link": "/collections/ib-tresor-piranesi", - "backgroundImage": "https://apex.dlc.services/thumbs/7/6/52816b69-612d-4e55-b2bc-76aa2aa0fd5d/full/full/0/default.jpg", - "backgroundColor": "bg-orange-400", - "subtitle": "Trésor" + "className": "", + "frameUrl": "https://tu-delft-heritage.github.io/campus-atlas/", + "thumbnail": "https://dlc.services/iiif-img/7/4/e85579cc-ddc7-4fab-bd3c-0884f48d1e6b/full/1000,/0/default.jpg", + "title": "Campus Atlas", + "subtitle": "Allmaps", + "type": "App", + "frameLabel": "Campus Atlas", + "frameDescription": "Explore the history of the campus through a collection of maps, plans and photographs.", + "dark": false, + "small": false, + "unfiltered": false, + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/4/e85579cc-ddc7-4fab-bd3c-0884f48d1e6b/full/full/0/default.jpg", + "backgroundColor": "bg-blue-500" } }, { - "id": "sskd4d", - "type": "ExhibitionBox", + "id": "ayp06m", + "type": "CollectionBox", "data": { - "type": "exhibition", - "title": "Novices", - "link": "/exhibitions/novieten", - "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/21/e16c7a6b-9672-d551-70d7-08c88609efb1/full/400,/0/default.jpg", - "backgroundColor": "bg-yellow-400", - "subtitle": "DVSV" + "type": "collection", + "title": "Reuzenarbeid", + "link": "/collections/lib-tresor-reuzenarbeid", + "subtitle": "Trésor", + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/6/261f1de9-e515-4d11-bc08-3c15516d50f7/full/full/0/default.jpg", + "backgroundColor": "bg-yellow-400" } } ] diff --git a/apps/static-site/slots/@locale/nl/homepage.json b/apps/static-site/slots/@locale/nl/homepage.json index 47b13fa1..54b4bc80 100644 --- a/apps/static-site/slots/@locale/nl/homepage.json +++ b/apps/static-site/slots/@locale/nl/homepage.json @@ -20,39 +20,46 @@ "slot_id": "gridItems", "blocks": [ { - "id": "7230r", + "id": "srl2d", "type": "PublicationBox", "data": { "type": "publication", - "title": "The Shared History of TU Delft and Bandung Institute of Technology", - "link": "/publications/tu-itb", - "subtitle": "Abel Streefland", - "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/20/76ac865a-099b-43ca-9040-74872c687fff/full/full/0/default.jpg", - "backgroundColor": "bg-blue-500" + "title": "Martin Baker C-2 Ejection Seat", + "link": "/publications/ejection-seat", + "subtitle": "Cormac Duggan", + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/37/e7154d7e15c435b7341bce58bc42b9ad/full/full/0/default.jpg", + "backgroundColor": "bg-orange-400" } }, { - "id": "gzpdof", - "type": "CollectionBox", + "id": "as4ci8", + "type": "FramePanel", "data": { - "type": "collection", - "title": "Piranesi", - "link": "/collections/ib-tresor-piranesi", - "backgroundImage": "https://apex.dlc.services/thumbs/7/6/52816b69-612d-4e55-b2bc-76aa2aa0fd5d/full/full/0/default.jpg", - "backgroundColor": "bg-orange-400", - "subtitle": "Trésor" + "className": "", + "frameUrl": "https://tu-delft-heritage.github.io/campus-atlas/", + "thumbnail": "https://dlc.services/iiif-img/7/4/e85579cc-ddc7-4fab-bd3c-0884f48d1e6b/full/1000,/0/default.jpg", + "title": "Campus Atlas", + "subtitle": "Allmaps", + "type": "App", + "frameLabel": "Campus Atlas", + "frameDescription": "Explore the historical campus through a collection of maps, plans and photographs.", + "dark": false, + "small": false, + "unfiltered": false, + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/4/e85579cc-ddc7-4fab-bd3c-0884f48d1e6b/full/full/0/default.jpg", + "backgroundColor": "bg-blue-500" } }, { - "id": "sskd4d", - "type": "ExhibitionBox", + "id": "ayp06m", + "type": "CollectionBox", "data": { - "type": "exhibition", - "title": "Novieten", - "link": "/exhibitions/novieten", - "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/21/e16c7a6b-9672-d551-70d7-08c88609efb1/full/400,/0/default.jpg", - "backgroundColor": "bg-yellow-400", - "subtitle": "DVSV" + "type": "collection", + "title": "Reuzenarbeid", + "link": "/collections/lib-tresor-reuzenarbeid", + "subtitle": "Trésor", + "backgroundImage": "https://dlc.services/thumbs/7/6/261f1de9-e515-4d11-bc08-3c15516d50f7/full/full/0/default.jpg", + "backgroundColor": "bg-yellow-400" } } ] @@ -60,4 +67,4 @@ } } ] -} \ No newline at end of file +} diff --git a/apps/static-site/src/components/blocks/FramePanel.tsx b/apps/static-site/src/components/blocks/FramePanel.tsx index a6477ff9..eb54f6f4 100644 --- a/apps/static-site/src/components/blocks/FramePanel.tsx +++ b/apps/static-site/src/components/blocks/FramePanel.tsx @@ -6,25 +6,71 @@ import { twMerge } from "tailwind-merge"; import { z } from "zod"; import { CloseIcon } from "../atoms/CloseIcon"; +const boxProps = z.object({ + title: z.string().optional(), + subtitle: z.string().optional(), + type: z.string().optional(), + frameUrl: z.string(), + frameLabel: z.string(), + frameDescription: z.string(), + backgroundColor: z + .enum([ + "bg-orange-500", + "bg-yellow-400", + "bg-orange-400", + "bg-green-500", + "bg-blue-500", + "bg-cyan-500", + "bg-indigo-500", + "bg-purple-400", + ]) + .optional(), + fallbackBackgroundColor: z.string().optional(), + backgroundImage: z.string().optional(), + dark: z.boolean().optional(), + small: z.boolean().optional(), + unfiltered: z.boolean().optional(), + className: z.string().optional(), +}); + export default block( { - label: "Frame panel", - props: z.object({ - label: z.string().optional(), - description: z.string().optional(), - frameUrl: z.string(), - thumbnail: z.string(), - className: z.string().optional(), - }), + label: "Iframe panel", + props: boxProps, }, - function FramePanel({ thumbnail, frameUrl, label, className, description }) { + function FramePanel(props: z.infer) { const [isOpen, setIsOpen] = useState(false); + const titleSize = props.small ? "md:text-xl" : "text-2xl md:text-4xl"; + const filters = props.unfiltered ? "" : "grayscale"; + const fallbackBackground = props.fallbackBackgroundColor || "bg-yellow-400"; - if (!thumbnail || !frameUrl) return null; + if (!props.frameUrl) return null; return ( -
- setIsOpen(true)} /> +
+
setIsOpen(true)} + > +
{props.type || " "}
+
{props.title || " "}
+
{props.subtitle || " "}
+
+ +
+ {props.backgroundImage ? ( + + ) : null} + {props.backgroundColor ? ( +
+ ) : null} +
setIsOpen(false)}> From d440baf3140ebcc3cb5a2010d1816d5dc978a9ee Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Daphne van Wijngaarden Date: Thu, 5 Dec 2024 12:02:22 +0100 Subject: [PATCH 8/8] Collectiebeschrijving en manifesten voor afbeeldingen --- .../illustrations/BK-maquettes.json | 180 ++++++++++++++++++ .../illustrations/BK-stoelen.json | 176 +++++++++++++++++ .../illustrations/CiTG-Geodesie.json | 176 +++++++++++++++++ .../illustrations/EWI-studiecollectie.json | 180 ++++++++++++++++++ .../manifest-editor/illustrations/IO-HBI.json | 180 ++++++++++++++++++ .../illustrations/LR-Euro-ENAER-EE-10.json | 180 ++++++++++++++++++ .../illustrations/TNW-vanHeel.json | 180 ++++++++++++++++++ .../publications/nl/collectiebeschrijving.mdx | 127 ++++++++++++ 8 files changed, 1379 insertions(+) create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-maquettes.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-stoelen.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/CiTG-Geodesie.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/EWI-studiecollectie.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/IO-HBI.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/LR-Euro-ENAER-EE-10.json create mode 100644 apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/TNW-vanHeel.json create mode 100644 apps/static-site/content/publications/nl/collectiebeschrijving.mdx diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-maquettes.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-maquettes.json new file mode 100644 index 00000000..c11f4eaa --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-maquettes.json @@ -0,0 +1,180 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/ijlltk079um-m3r3k760", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "De maquettecollectie in de faculteit Bouwkunde" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47/canvas/c/1", + "type": "Canvas", + "height": 3168, + "width": 4752, + "label": { + "none": [ + "De maquetteollectie in de faculteit Bouwkunde" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47/full/200,133/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 1024, + "height": 683 + }, + { + "width": 400, + "height": 267 + }, + { + "width": 200, + "height": 133 + }, + { + "width": 100, + "height": 67 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47/canvas/c/1/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47/canvas/c/1", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 683, + "width": 1024, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 4752, + "height": 3168, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/390b501f00fef92bba7aa1cde4576d47" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-stoelen.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-stoelen.json new file mode 100644 index 00000000..11362d98 --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/BK-stoelen.json @@ -0,0 +1,176 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/h8q9yw0k9hn-m3r3plc8", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "De stoelencollectie in de faculteit Bouwkunde" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f/canvas/c/2", + "type": "Canvas", + "height": 602, + "width": 402, + "label": { + "none": [ + "De stoelencollectie in de faculteit Bouwkunde" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "1" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f/full/134,200/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 267, + "height": 400 + }, + { + "width": 134, + "height": 200 + }, + { + "width": 67, + "height": 100 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f/canvas/c/2/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f/canvas/c/2", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f/full/267,400/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 400, + "width": 267, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 402, + "height": 602, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/30a57057e55d327a78b1354877fdb23f" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/CiTG-Geodesie.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/CiTG-Geodesie.json new file mode 100644 index 00000000..d2da6bc9 --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/CiTG-Geodesie.json @@ -0,0 +1,176 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/psfie2z6rz9-m3r3szdh", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "De collectie Geodetische instrumenten in de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88/canvas/c/3", + "type": "Canvas", + "height": 786, + "width": 765, + "label": { + "none": [ + "De collectie Geodetische instrumenten in de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "2" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88/full/195,200/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 390, + "height": 400 + }, + { + "width": 195, + "height": 200 + }, + { + "width": 97, + "height": 100 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88/canvas/c/3/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88/canvas/c/3", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88/full/390,400/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 400, + "width": 390, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 765, + "height": 786, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/6d21bc2d33806af08a6aa2001f4f7f88" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/EWI-studiecollectie.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/EWI-studiecollectie.json new file mode 100644 index 00000000..31b6ca7c --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/EWI-studiecollectie.json @@ -0,0 +1,180 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/bw2hgd283m6-m3r3w7d3", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "De studiecollectie in de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea/canvas/c/4", + "type": "Canvas", + "height": 4135, + "width": 6202, + "label": { + "none": [ + "De studiecollectie in de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "3" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea/full/200,134/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 1024, + "height": 683 + }, + { + "width": 400, + "height": 267 + }, + { + "width": 200, + "height": 134 + }, + { + "width": 100, + "height": 67 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea/canvas/c/4/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea/canvas/c/4", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 683, + "width": 1024, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 6202, + "height": 4135, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/df4f7bcf835531f13ea3bb4919b7b0ea" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/IO-HBI.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/IO-HBI.json new file mode 100644 index 00000000..87fac135 --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/IO-HBI.json @@ -0,0 +1,180 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/63cdhpgonbh-m3r3yqgl", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "De collectie van het Henri Baudet Instituut in de faculteit Industrieel Ontwerpen" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6/canvas/c/5", + "type": "Canvas", + "height": 1057, + "width": 793, + "label": { + "none": [ + "De collectie van het Henri Baudet Instituut in de faculteit Industrieel Ontwerpen" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "4" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6/full/150,200/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 768, + "height": 1024 + }, + { + "width": 301, + "height": 400 + }, + { + "width": 150, + "height": 200 + }, + { + "width": 75, + "height": 100 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6/canvas/c/5/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6/canvas/c/5", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6/full/768,1024/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 1024, + "width": 768, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 793, + "height": 1057, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/476584fe4b9d31eb40c5838c29bac2e6" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/LR-Euro-ENAER-EE-10.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/LR-Euro-ENAER-EE-10.json new file mode 100644 index 00000000..52333c70 --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/LR-Euro-ENAER-EE-10.json @@ -0,0 +1,180 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/sm22hvhehe7-m3r41any", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "De euro-ENAER EE 10 Eaglet (sportvliegtuig) in de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d/canvas/c/6", + "type": "Canvas", + "height": 3721, + "width": 5582, + "label": { + "none": [ + "De euro-ENAER EE 10 Eaglet (sportvliegtuig) in de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "5" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d/full/200,134/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 1024, + "height": 683 + }, + { + "width": 400, + "height": 267 + }, + { + "width": 200, + "height": 134 + }, + { + "width": 100, + "height": 67 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d/canvas/c/6/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d/canvas/c/6", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 683, + "width": 1024, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 5582, + "height": 3721, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/4300c5440e21aea16d0b2f8a96c9a52d" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/TNW-vanHeel.json b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/TNW-vanHeel.json new file mode 100644 index 00000000..1b7d6aee --- /dev/null +++ b/apps/iiif/manifests/manifest-editor/illustrations/TNW-vanHeel.json @@ -0,0 +1,180 @@ +{ + "@context": "http://iiif.io/api/presentation/3/context.json", + "id": "https://example.org/ojea77o0xk-m3ranm06", + "type": "Manifest", + "label": { + "en": [ + "Enkele objecten uit de Van Heel collectie in de faculteit Technische Natuurwetenschappen" + ] + }, + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb/canvas/c/7", + "type": "Canvas", + "height": 4160, + "width": 6240, + "label": { + "none": [ + "Enkele objecten uit de Van Heel collectie in de faculteit Technische Natuurwetenschappen" + ] + }, + "metadata": [ + { + "label": { + "none": [ + "String 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "maatwerk" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "collectiebeschrijving" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "String 3" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 1" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "6" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 2" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Number 3" + ] + }, + "value": { + "none": [ + "0" + ] + } + }, + { + "label": { + "none": [ + "Tags" + ] + }, + "value": {} + }, + { + "label": { + "none": [ + "Roles" + ] + }, + "value": {} + } + ], + "summary": { + "en": [ + "Credit: Geertje van Achterberg" + ] + }, + "thumbnail": [ + { + "id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb/full/200,133/0/default.jpg", + "type": "Image", + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/thumbs/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level0", + "sizes": [ + { + "width": 1024, + "height": 683 + }, + { + "width": 400, + "height": 267 + }, + { + "width": 200, + "height": 133 + }, + { + "width": 100, + "height": 67 + } + ] + } + ] + } + ], + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb/canvas/c/7/annotation-page", + "type": "AnnotationPage", + "items": [ + { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb/imageanno/0", + "type": "Annotation", + "motivation": "painting", + "target": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb/canvas/c/7", + "body": { + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb/full/1024,683/0/default.jpg", + "type": "Image", + "height": 683, + "width": 1024, + "service": [ + { + "@id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb", + "@type": "ImageService2", + "profile": "level2", + "width": 6240, + "height": 4160, + "id": "https://dlc.services/iiif-img/7/37/b0f742f3e6b5c9a2b4beef1728ad42eb" + } + ] + } + } + ] + } + ] + } + ] +} \ No newline at end of file diff --git a/apps/static-site/content/publications/nl/collectiebeschrijving.mdx b/apps/static-site/content/publications/nl/collectiebeschrijving.mdx new file mode 100644 index 00000000..01317d3e --- /dev/null +++ b/apps/static-site/content/publications/nl/collectiebeschrijving.mdx @@ -0,0 +1,127 @@ +--- +date: "2024-11-21" +title: Collectiebeschrijving Facultaire Collecties +author: "Anna de Bruyn, Sylvia Nijhuis & Daphne van Wijngaarden" +toc: true +--- + +Sinds de oprichting van de TU Delft in 1842, destijds de Koninklijke Akademie, zijn er omvangrijke verzamelingen aangelegd. Gedurende de jaren hebben diverse afdelingen, onderzoeksgroepen, faculteiten en diensten deze collecties uitgebreid en nieuwe collecties gevormd. Deze collecties variëren sterk. Soms betreft het objecten die betrekking hebben op de geschiedenis van de universiteit, zoals portretten van hoogleraren. In andere gevallen gaat het om materialen en instrumenten ter ondersteuning van onderzoek en onderwijs aan de TU Delft. Tot slot zijn er nog de resultaten van het onderzoek aan de TU Delft, door onderzoekers en studenten geproduceerd. Het fysieke bezit van al deze academische collecties vertelt het verhaal van de geschiedenis van de universiteit en vormt daarmee een essentieel onderdeel van het erfgoed van de TU Delft. + +De verantwoordelijkheid voor deze academische collecties lag in de jaren '70 bij het Technisch Tentoonstelling Centrum (TTC), wat later werd omgedoopt tot het Techniek Museum Delft (TMD). Hier konden de collecties centraal worden opgeslagen en geregistreerd. Het doel was om een representatieve collectie bijeen te brengen, die een afspiegeling was van het onderwijs en onderzoek aan de TU Delft door de geschiedenis heen. In 2008 werd het museum opgeheven, en ging de zorg voor de Museumcollectie over naar de [TU Delft Library](https://www.tudelft.nl/library). + +Naast deze centraal beheerde collectie in de TU Delft Library, zijn de faculteiten en diensten steeds blijven verzamelen. Het gaat hierbij om waardevolle historische collecties, vaak met een uniek profiel dat voortkomt uit hun rol in het onderzoek en onderwijs van de universiteit. Sommige verzamelingen zijn ontstaan als studieverzameling, maar hebben nu voornamelijk een historische waarde. Andere verzamelingen worden nog intensief gebruikt. Hieronder wordt per faculteit een overzicht en beschrijving gegeven van de verschillende verzamelingen die zij bezitten. + +# Faculteiten + +## Bouwkunde (BK) + +De faculteit Bouwkunde beheert enkele toonaangevende collecties op het gebied van architectuuronderwijs en -onderzoek in de breedste zin. Sinds de oprichting van de faculteit in 1904 is er veel vervaardigd door studenten zelf. Bovendien is er actief verzameld ter ondersteuning van onderwijs, onder andere door een aantal aanzienlijke schenkingen. De grootste bekendheid genieten de stoelencollectie, die de enige educatieve stoelencollectie in Nederland is, en de maquettecollectie van ontwerpen gecreëerd voor studie en tentoonstellingen. Het voornaamste deel van beide collecties wordt ook ontsloten via de [BK Collections website](https://collecties.bk.tudelft.nl/) Daarnaast beheert de faculteit uiteenlopende studieverzamelingen, waarvan sommige nog actief worden ingezet en andere voornamelijk historische waarde hebben. + +### Stoelencollectie + +In 1957 is op initiatief van bouwkundestudenten een verzameling stoelen aangelegd die kon worden ingezet tijdens het ontwerponderwijs. De collectie moest ondersteundend daaraan zijn, wat zich uit in de verzamelcriteria: het materiaalgebruik, de constructie en de gebruikstypologie. Vanwege deze nadruk op het ondersteunen van onderwijs, was het verzamelbeleid niet alleen toegespitst op grote namen uit de designgeschiedenis, maar ook met aandacht voor unieke objecten en gebruiksvoorwerpen die in de loop der jaren ook onder het grote publiek aftrek hebben gevonden, zoals een eenvoudige Brabantse knopstoel, een opvouwbaar viskrukje of een plastic kuipstoel. Veel stoelen werden aangekocht op het Waterlooplein en andere rommelmarkten. Ook werd rechtstreeks onderhandeld met fabrikanten en ontwerpers. Andere stoelen werden verkregen via kennissen, ontruimingen van oude panden en schenkingen. Een van de meest uitzonderlijke donaties kwam in 1964 van Gerrit Rietveld. Nadat hij hoorde van het initiatief van de Stoelencollectie, besloot hij een aantal van zijn stoelontwerpen te schenken. Met de selectiecriteria van de collectie in gedachten, koos Rietveld stoelen die ieder op een ander constructieprincipe waren gebaseerd. Dit heeft ervoor gezorgd dat de collectie door de jaren heen een heel divers en uniek karakter heeft gekregen. + +In de collectie zijn uiteenlopende periodes en stijlen vertegenwoordigd. Er zijn de achttiende-­ en negentiende-­eeuwse zetels, waaronder bijvoorbeeld een Hepplewhitestoel uit 1786 en een ensem­ble Russische folkloristische meubels die tot de mooiste in hun soort gerekend mogen worden. Het weergeven van een representatief beeld van periodes en stijlen behoort echter niet tot de missie van de collectie. De collectie wordt geordend naar de materiaalsoort. Vanwege het verzamelbeleid gericht op technologische vernieuwing zijn per materiaalsoort bepaalde zwaartepunten ontstaan. Voor metaal vormen de stoelen uit de periode van het modernisme in de vroege twintigste eeuw – met name stalenbuisstoelen en aluminium stoelen – een zwaartepunt. Er zijn ook veel kunststof stoelen, waaronder Italiaanse ontwerpen uit de jaren 1960. + + + +### Maquettecollectie + +De collectie bestaat uit ongeveer 250 modellen die kan worden onderverdeeld in drie groepen: 1. maquettes die zijn gemaakt als onderdeel van tentoonstellingen; 2. individuele modellen die zijn geproduceerd als onderdeel van modelonderwijs en 3. onderzoeksmodellen. Het merendeel van de modellen is dus door studenten vervaardigd binnen het kader van groots opgezette studie-­ en onderzoeksprojecten. + +Van begin jaren 1980 tot eind jaren 1990 produceerden Max Risselada, Otakar Máčel en Jan Molema een aantal grote tentoonstellingen die niet alleen op de faculteit, maar ook wereldwijd werden getoond. Na het rond­reizen bleven deze tentoonstellingen bewaard in het gebouw van de Faculteit Bouwkunde, evenals een groot aantal studiemodellen van bestaan­de gebouwen en een collectie houten kap­ constructies. + +De collectie wordt nog steeds aangevuld, mede door onderwijsprojecten zoals de minor ‘The House of the Future’. Maar ook modellen die zijn voortgekomen uit grote tentoonstellingsprojecten zoals ‘A hunderd years of Dutch Architecture’ in Beijing in 2008, Lelé ‘Architect of Hapiness’ in Het Nieuwe Instituut in 2013 en 'Building on Ideas: Charles Correa Housing Projects' in 2017. Modellen voor deze tentoonstellingen werden gemaakt in de werkplaats van de faculteit. + + + +### Onderwijscollecties + +Naast de stoelen- en modellencollecties beheert de faculteit meer omvangrijk en divers onderwijsmateriaal. Zo is er de handtekencollectie, die bestaat uit met de hand vervaardigde tekeningen door studenten binnen het handtekenonderwijs. De oudste tekeningen gaan terug tot de jaren 1920. Ondertussen groeit de verzameling nog altijd verder, doordat het lopend onderwijs bij handtekenen voortdurend nieuw materiaal oplevert. + +Ter ondersteuning van ontwerponderwijs is een '[monsterkast](http:/wiki.bk.tudelft.nl/bk-wiki/Monsterlijst)' samengesteld, waarin monsters bijeen zijn gebracht van de meest gebruikelijke bouwmaterialen, zoals raamprofielen en betonwapening. Een verzameling mechanicamodellen is samengebracht om krachtwerking invoelbaar te maken voor de studenten[^1]. + +[^1]: G.J. Hobbelman, Mechanicamodellen, De kracht van aanschouwelijk onderwijs, 2013 + +## Civiele Techniek en Geowetenschappen (CiTG) + +Van maquettes van bruggen tot boormonsters en van meetinstrumenten tot kristalmodellen; de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen heeft een uiteenlopende collectie van objecten die een afspiegeling zijn van de onderwijs- en onderzoeksactiviteiten. Door de jaren heen zijn er op natuurlijke wijze veel van dergelijke objecten samengebracht, doordat ze zijn aangekocht voor projecten of doordat ze zijn geproduceerd in de laboratoria. De historische objecten zijn vanwege hun erfgoedwaarde overgedragen aan de Museumcollectie. Hun herkomst binnen de faculteit en onderlinge samenhang blijft daarbij intact, doordat ze binnen de museumcollectie als deelcollectie bij elkaar worden gehouden. Het gaat hierbij voornamelijk om historische instrumenten en modellen van (water)bouwkundige constructies, zoals sluizen. + +De verzamelingen die momenteel binnen de faculteit worden bewaard, hebben voornamelijk waarde voor onderwijs en onderzoek. De meest zichtbare hiervan zijn de objecten in de publieke ruimtes en gangen die een presentatiefunctie vervullen. Hierbij gaat het veelal om modellen, maquettes, instrumenten en geologische objecten die het werk binnen de afdelingen zichtbaar maken. Een tweede duidelijk definieerbare groep zijn de studieverzamelingen die worden ingezet voor onderwijs, zoals specimen van gesteenten en kristalmodellen. Tot slot zijn er de materialen, apparaten en instrumenten die worden gebruikt in de verscheidene laboratoria. + +Door de sterke inbedding van de facultaire verzameling in onderzoek en onderwijs, worden de meeste objecten ingedeeld en beheerd per afdeling en sectie. Voor vragen kan contact opgenomen worden met de [betreffende afdeling](https://www.tudelft.nl/citg/over-faculteit/afdelingen). + + + +## Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica (EWI) + +De uiteenlopende collecties van de faculteit Elektrotechniek, Wiskunde & Informatica (EWI) zijn samengebracht binnen de Studieverzameling EWI. De verzameling vindt haar oorsprong in de beginjaren van de TU Delft. Omstreeks 1865 werd er aan de Polytechnische School en de Technische Hogeschool (voorlopers van de TU Delft) al lesgegeven in de elektrotechniek, waarbij men gebruik maakte van fysieke leer­middelen. Zo werd al vroeg aan een elektroverzameling gewerkt. Het jaar 1969, waarbij het gebouw voor de faculteit Elektrotechniek aan de Mekelweg 4 werd geopend, kan gezien worden als de start van de huidige Studieverzameling. + +De collectie beslaat een breed scala aan vakgebieden binnen de elektrotechniek. Hierbij gaat het onder meer om: beeld en geluid, reken­ en typemachines, telecommunicatie, radartechnologie, navigatiesystemen, meet-­ en regelapparatuur, telegrafie en telefonie, elektronenbuizen, computers en schakelklokken. Dit omvangrijke geheel wordt verder aangevuld met boeken, tijdschriften, glasnegatieven en overige documentatie. De gehele collectie is onverdeeld in 16 deelcollecties. + +Voor informatie, aanvragen en afspraken kan contact worden opgenomen via de website van de [studieverzameling](https://studieverzameling.ewi.tudelft.nl/index.php/contact). + + + +## Industrieel Ontwerpen (IO) + +Het Henri Baudet Instituut (HBI) is een onderzoek-­ en adviesinstituut voor design en designgeschiedenis. Het is opgericht in 2003 door twee docenten/onderzoekers designgeschiedenis van de Faculteit Industrieel Ontwerpen. Het HBI beheert de zogenaamde Facultaire Historische Collectie Industriële Gebruiksvoorwerpen, die in de loop der jaren door bescheiden aankopen, giften en bruiklenen tot een unieke collectie is uitgegroeid. Het betreft een brede reeks van huishoudelijke apparatuur, kantoormachines en gebruiksvoorwerpen van gerenommeerde vormgevers, zoals Raymond Loewy, Henry Dreyfuss en Marcello Nizzoli. De collectie bevat bijvoorbeeld typemachines, stofzuigers, kachels, platenspelers, strijkijzers. De voorwerpen illustreren de ontwikkeling van de industriële vormgeving. De collectie bevat ook beroemde ontwerpen van (voormalig) Delftse hoogleraren, zoals Carl Weber, Bruno Ninaber van Eyben en Paul Mijksenaar. + +Voor informatie en vragen kunt u contact opnemen met de conservator van het Henri Baudet Instituut: [Carlita Kooman](mailto:c.g.m.kooman@tudelft.nl). + + + +## Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek (LR) + +Vanwege grote ontwikkelingen in de luchtvaart is in 1940 een begin gemaakt met onderwijs in lucht- en ruimtevaarttechniek in Delft. Met het aantreden van prof. Van der Neut in 1945 kwam er meer aandacht voor de rol van fysiek materiaal in onderwijs. In datzelfde jaar werd begonnen met het aanleggen van een studieverzameling van vliegtuigen en vliegtuigonderdelen. Die werd in 1957 uitgebreid met de oprichting van een laboratorium. Hier stonden niet alleen vliegtuigen en onderdelen opgesteld, maar er waren ook werkplaatsen voor hout en metaal. In 1965 besloeg de collectie de hele vliegtuighal van het huidige gebouw. +Sindsdien is de collectie door ruimtegebrek langzaam gekrompen en is de vliegtuighal de laatste jaren grotendeels ingenomen door werkplaatsen voor onderwijs en onderzoek. De vliegtuigen boden niet alleen inspiratie voor ontwerpen, maar ze werden ook gebruikt om constructieve principes te demonstreren of om tests op uit te voeren. De collectie die in het begin voornamelijk gericht was op vliegtuigen is met de jaren uitgebreid op het gebied van ruimtevaart met bijvoorbeeld satellieten. Deze bevinden zich grotendeels in de kelder van het faculteitsgebouw. Een deel van de collectie in de kelder wordt nog ingezet binnen het onderwijs. + +Voor informatie en vragen kunt u contact opnemen met de contactpersoon: [Joris Melkert](mailto:J.A.Melkert@tudelft.nl). + + + +## Mechanical Engineering (ME) + +De faculteit Mechanical Engineering heeft over de jaren heen uiteenlopende objecten verzameld op het gebied van werktuigbouwkunde, maritieme techniek en materiaalwetenschappen. Deze verzamelingen zijn grotendeels samengebracht ter ondersteuning van onderwijs en onderzoek. De verzameling bestaat voor een groot deel uit instrumenten, zoals microscopen, diffractometers of röntgenapparaten. Daarnaast zijn er studieobjecten zoals kristalmodellen. Een deel van de verzameling bestond uit modellen en apparaten met een historische waarde. Deze zijn opgenomen in de Museumcollectie. Hetzelfde geldt voor objecten zoals gedenkplaquettes en -penningen. + +Met vragen kan contact worden opgenomen met de [betreffende afdeling](https://www.tudelft.nl/me/over/afdelingen). + +## Techniek, Bestuur en Management (TBM) + +De faculteit Techniek, Bestuur en Management heeft geen vastomlijnde collectie. Door de jaren heen kunnen wel uiteenlopende objecten verzameld zijn ter ondersteuning van onderwijs en onderzoek. + +Met vragen kan contact worden opgenomen met de [betreffende afdeling](https://www.tudelft.nl/tbm/onze-faculteit#c990498). + +## Technische Natuurwetenschappen (TNW) + +De faculteit Technische Natuurwetenschappen heeft over de jaren heen een grote verzameling opgebouwd, die nu deels historisch van aard is en deels het huidige onderzoek en onderwijs ondersteunt of daaruit voortkomt. + +### Optica vakgroep collectie + +De Optica vakgroep collectie heeft als doel om de nalatenschap van de hoogleraren optica te beheren. Een belangrijk onderdeel daarvan is het bewaren en uitdragen van de geschiedenis, het onderwijs en het onderzoek binnen de vakgroep Optica tot ongeveer 2008. In 1925 vindt de collectie haar oorsprong met het aantreden van A.C.S. (Bram) van Heel (1899-1966) als lector bij de Afdeling der Algemene Wetenschappen aan de (toenmalige) Technische Hoogeschool Delft. Van Heel richt in 1947 binnen het laboratorium voor Technische Fysica de Optische Afdeling op, waar hij vanaf dan de zetel van gewoon hoogleraar bekleedt tot aan zijn overlijden op 18 mei 1966. Vanuit zijn onderzoeks- en onderwijsactiviteiten binnen de vakgroep Optica is een omvangrijke verzameling van zijn geschriften, apparatuur en lesmateriaal bewaard. Dit vormt het zwaartepunt van de Optica vakgroep collectie. Het overige gedeelte wordt gevormd door toevoegingen door zijn opvolgers prof. De Lange, prof. Frankena en prof. Braat. Deze zeer gemengde collectie weerspiegelt niet enkel het werk binnen de vakgroep zelf, maar geeft ook blijk van de bredere samenwerkingen met TNO en de optische Industrie, zoals Optisch Industrie de Oude Delft, Nonius, PTT Neherlaboratorium en Philips. + +#### Van Heel + +De collectie Van Heel, getuigt van de ontwikkeling en het behoud van het vakgebied Technische Optica aan de toenmalige Technische Hogeschool Delft onder leiding van Van Heel en zijn opvolgers. Van Heel was een pionier in de technische optica in Nederland en zocht naar vernieuwende praktische toepassingen binnen dit vaak theoretische en wiskundige vakgebied. Vanaf zijn aanstelling als lector bouwde hij de optische afdeling op, waar hij in 1947 hoogleraar werd. Onder zijn leiding werden bruikbare ontwerp- en meetmethodes ontwikkeld, zoals zijn aligneermethode die werd toegepast bij de herbouw van de brug bij Hedel na de Tweede Wereldoorlog. Zijn bijdragen waren ook cruciaal voor de oprichting van optische bedrijven zoals De Oude Delft en Nonius, evenals de Technische Fysische Dienst van TNO. Daarnaast schreef hij het leerboek _Inleiding in de optica_, dat jarenlang als standaardwerk diende. + +De collectie omvat een breed scala aan materialen, waaronder handgeschreven collegedictaten, notitieboekjes, octrooien, boeken, prenten, catalogi en optische instrumenten, evenals glasdia’s en foto’s. Deze objecten zijn nauw met elkaar verbonden en vormen samen een gedetailleerd beeld van Van Heels professionele leven en zijn invloed op het onderwijs en onderzoek in de technische optica tussen 1925 en 1966. De collectie toont ook de samenwerking met de optische industrie en TNO, evenals de voortzetting van Van Heels onderzoek door zijn opvolgers tot circa 2008. + +Voor informatie en vragen kunt u contact opnemen met [Thim Zuidwijk](mailto:t.zuidwijk@tudelft.nl). + + + +### Botanische Tuin + +De oorsprong van de Botanische Tuin van de TU Delft gaat terug tot het laboratorium van professor Martinus Willem Beijerinck, waar zijn student Gerrit van Iterson onderzoek deed naar de technische toepassing van planten. In 1917 werd op verzoek van Van Iterson de 'Cultuurtuin voor Technische Gewassen' geopend, gericht op het kweken van planten voor technologisch onderzoek. De tuin ontving technisch plantmateriaal van over de hele wereld en bevatte oorspronkelijk ook een herbarium, bibliotheek en andere botanische collecties. + +De Botanische Tuin omvat levende en geconserveerde objecten. Levende collecties zijn onderverdeeld in technische planten, nationale plantencollecties, monumentale bomen en bedreigde planten, met ongeveer 6.000 verschillende soorten en 8.000 individuele planten. Geconserveerde objecten omvatten herbaria, zadencollecties, carpologische collectie, alcoholgeconserveerd materiaal, een houtcollectie, archief van het Rubberinstituut, economische botanie en een botanische bibliotheek. + +De collectie wordt continue verbeterd door uitwisseling met andere botanische tuinen en onderzoekers. De Botanische Tuin Collectie is volledig gehuisvest in de TU Delft Botanische Tuin. Daar bevinden zich de levende buitencollecties, een kassencomplex, de botanische bibliotheek, houtcollectie en de archieven van het Rubberinstituut. + +Voor informatie en aanvragen bij de Botanische Tuin, zie de [website](www.tudelft.nl/botanischetuin) of mail naar [botanischetuin@tudelft.nl](mailto:botanischetuin@tudelft.nl). + +### Delft School of Microbiology + +De collectie van de Delft School of Microbiology bewaart de nalatenschap van de eerste professoren van de microbiologie aan de (toenmalige) Technische Hoogeschool Delft. Dit betreft prof. dr. ir. Beijerinck, prof. dr. Kluyver, prof. dr. Van Iterson en prof. dr. Van Niel. De collectie bestaat uit verschillende soorten materialen, zoals het papieren archief van de professoren, onderwijsplaten, negatieven en foto's, laboratoriumapparatuur en onderwijsmodellen. De collectie toont op deze manier de ontwikkeling van onderzoek en onderwijs in microbiologie en botanie van 1895 tot 1956. + +Voor vragen kan er contact opgenomen worden met [Sylvia Nijhuis](mailto:S.M.Nijhuis@tudelft.nl). \ No newline at end of file